Pałac Czapskich w Krakowie

Po odejściu swojego poprzednika, w 1894 roku, pałac przeszedł na własność Emeryka Hutten-Czapskiego, który postanowił wzbogacić jego wnętrza o swoją muzealną kolekcję. Zbiory te obejmowały ponad 11 tysięcy eksponatów, w tym monety, medale, odznaczenia, banknoty oraz ryciny. Kolekcja została czasowo sprowadzona z rodzinnych majątków Stańków. Emeryk Hutten-Czapski zlecił przebudowę obiektu, co dało początek nowemu pawilonowi, zbudowanemu przez Tadeusza Stryjeńskiego. Po jego zakończeniu w 1896 roku, na ścianie pawilonu znalazł się napis „Monumentis Patriae naufragio ereptis”, co w tłumaczeniu oznacza „Pamiątkom ojczystym ocalonym z burzy dziejowej”. Wjazd do skrzydła muzealnego prowadził przez oddzielną bramę, a same sale ekspozycyjne zostały odpowiednio wyposażone w oszklone gabloty i szafy, które podkreślały wartość zgromadzonych zbiorów porcelany i szkła.

Kolekcja numizmatów, w istocie, zasługuje na szczególne wyróżnienie, gdyż w 1903 roku została przekazana miastu przez rodzinę Czapskich. Wkrótce potem zasoby te znalazły się pod opieką Muzeum Narodowego w Krakowie, a z czasem przerodziły się w Muzeum im. Emeryka Hutten-Czapskiego.

W latach 2002–2009 pałac przeszedł znaczące prace remontowe, które częściowo sfinansował Społeczny Komitet Odnowy Zabytków Krakowa. Po zakończeniu generalnego remontu, 28 czerwca 2013 roku, Muzeum Narodowe w Krakowie uroczyście otworzyło w pałacu Europejskie Centrum Numizmatyki Polskiej, które zyskało miano wyjątkowego miejsca. Obecnie jest ono domem dla rozmaitych monet, medali, banknotów polskich oraz zbioru starych druków i rękopisów, a także odnowionego dziedzińca, ogrodu i lapidarium.