Rezerwat przyrody Skołczanka

Rezerwat Skołczanka rozciąga się w najdalej na północ wysuniętej części Wzgórz Tynieckich, w bezpośrednim sąsiedztwie z węzłem drogowym prowadzącym do Tyniec, tuż przy zjeździe z autostrady A4. Powierzchnia rezerwatu wynosi 36,77 ha, a jego status został nadany w 1957 roku. Obejmuje teren silnie zarośnięty lasem oraz fragmenty ciepłolubnych zarośli.

W rezerwacie występują również liczne murawy piaskowe oraz kserotermiczne, które stanowią przyczynek do ochrony różnych gatunków fauny. Chronione są przede wszystkim lasy sosnowo-jodłowo-bukowe oraz okolice, w których można spotkać ≈ 500 gatunków rzadkich motyli i błonkówek. Warto wspomnieć o szczególnym gatunku, jakim jest skalnik driada.

Murawy obecne w rezerwacie są w dużej mierze półnaturalne i wymagają aktywnych działań ochronnych, aby uniknąć zarastania przez krzewy i drzewa. Na obszarze tym występują także gatunki roślin chronionych, do których należą: dziewięćsił bezłodygowy, bodziszek czerwony, ożanka właściwa, sasanka łąkowa, macierzanka pannońska, rojnik pospolity, konwalia majowa oraz kopytnik pospolity.

W 2010 roku pożar zniszczył część rezerwatu, w tym fragment muraw, które były siedliskiem skalnika driady. Warto nadmienić, iż w południowej części rezerwatu znajdują się dwie zbiorowe mogiły, gdzie spoczywa około 500 Żydów z okolic Krakowa, ofiar niemieckiego ludobójstwa z lata 1942 roku.

Obok rezerwatu Skołczanka, na północno-zachodniej stronie, znajdziemy podobny obszar chroniony – Uroczysko Kowadza, natomiast na północny wschód od Skołczanki stworzono użytek ekologiczny Dąbrowa.

Rezerwat Skołczanka stanowi również atrakcyjny cel dla turystów, ponieważ przez jego teren przebiega znakowany szlak turystyczny. Obejmuje on zieloną pętlę, która wiedzie z Opactwa Benedyktynów przez Wielkanoc, Kowadzę, Dużą Kowodrzę, rezerwat Skołczanka, Ostrą Górę, Guminek, Stępnicę, Grodzisko oraz brzegiem Wisły, powracając do Opactwa Benedyktynów. Długość trasy wynosi około 8 km i jest znana pod nazwą Ścieżki Siedmiu Wzgórz.