Wyższe Seminarium Duchowne Towarzystwa Salezjańskiego w Krakowie

---

Historia

W 1975 roku na Łosiówkę przybył po studiach w Rzymie ks. dr Adam Śmigielski, który objął funkcję dyrektora oraz rektora seminarium. Jego kadencja charakteryzowała się intensywnym rozwojem, podczas którego przeprowadzono wiele inwestycji, w tym gruntowną renowację kaplicy seminaryjnej, remont konwentualnego kościoła Najświętszej Maryi Panny Wspomożenia Wiernych, budowę budynku gospodarczego oraz przygotowanie wstępnego projektu nowego gmachu seminaryjnego. Dodatkowo, zadbano o uporządkowanie terenu wokół seminarium.

W kolejnych latach liczba studentów stawała się coraz większa, a w ostatnim roku kadencji ks. Śmigielskiego liczba kleryków osiągnęła 49, w tym 3 z zakonu oo. Kamilianów oraz 10 juniorzystów, którzy po nowicjacie kontynuowali naukę w liceach państwowych, zamieszkując w seminarium. Z jeszcze większym zainteresowaniem cieszyło się seminarium w czasie, gdy rektorem został ks. dr Mirosław Kokot, który objął tę funkcję w roku akademickim 1980/81. Wówczas liczba kleryków wzrosła do 74, a grono wykładowców liczyło 25 osób. Po podziale, liczby wyglądały następująco: 33 kleryków z inspektorii wrocławskiej oraz 41 z krakowskiej.

W roku akademickim 1985/86 liczba wykładowców wzrosła do 34, natomiast grono kleryków osiągnęło 122 (49 z inspektorii wrocławskiej i 73 z krakowskiej). Jesienią 1983 roku, pod kierownictwem ówczesnego administratora Seminarium, ks. Józefa Talika, rozpoczęła się budowa nowego gmachu seminaryjnego. Wówczas seminarium liczyło 122 kleryków i 23 juniorzystów. Dla juniorzystów stworzono nową wspólnotę pw. św. Dominika Savio, która w 1982 roku liczyła 32 współbraci.

W 1989 roku powstała wspólnota filozoficzna pw. św. Jana Bosko, oddzielona od wspólnoty teologicznej pw. Niepokalanego Poczęcia NMP. Dodatkowo, od 1991 roku seminarium zaczęło nabierać międzynarodowego charakteru, gdyż zaczęli w nim studiować klerycy salezjańscy z różnych krajów. Najpierw przybyło dwóch kleryków z Odessy (Ukraina), a potem zaczęli przybywać kolejni z Białorusi, Rosji, Gruzji oraz Litwy.

Ważnym wydarzeniem w historii seminarium była również współpraca z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim oraz Papieską Akademią Teologiczną w Krakowie, do której seminarium zostało afiliowane w 1991 roku. Stworzyło to nowe możliwości dla kleryków, umożliwiając obronę prac magisterskich przez diakonów oraz dając wykładowcom sposobność do prowadzenia badań naukowych i zdobywania stopni naukowych.

Organizacja

Struktura Seminarium Duchownego w Krakowie, działającego pod auspicjami Towarzystwa Salezjańskiego, opiera się na braciach przynależących do trzech wspólnot, które w przeszłości obejmowały cztery. Wspólnoty te kształtują życie formacyjne i duchowe alumnów, a ich organizacja jest zróżnicowana.

• Wspólnota św. Jana Bosko (obecnie w formie postnowicjatu) – dotyczy braci pierwszego i drugiego roku seminarium. Postnowicjat stanowi wstęp do dalszego kierunku studiów, który obejmuje praktykę pedagogiczno-duszpasterską trwającą dwa lata, znaną jako asystencja. Celem tej praktyki jest zdobycie umiejętności w środowisku różnych parafii i szkół salezjańskich. Należy nadmienić, że wspólnota ta na chwilę obecną nie funkcjonuje, a studia filozoficzne zostały przeniesione do Lądku nad Wartą. Po zdobyciu filozoficznych podstaw, alumni nie unikają dalszej praktyki duszpasterskiej, również nazywanej asystencją.
• Wspólnota Niepokalanego Poczęcia NMP – po zakończeniu etapu asystencji, bracia przechodzą do tejże wspólnoty, gdzie przygotowują się do przyjęcia sakramentalnych posług, takich jak lektorat, akolitat, a także dążą do święceń diakonatu i prezbiteratu.
• Wspólnota bł. Józefa Kowalskiego – w tej wspólnocie zrzeszeni są profesorowie seminarium, którzy pełnią odpowiedzialne role w zakresie dydaktycznym i formacyjnym.
• Wspólnota św. Dominika Savio – stanowi centrum misyjne i angażuje młodzież w działania o charakterze ewangelizacyjnym i społecznym.

W każdej z tych wspólnot alumnowie mają możliwość rozwijania swoich talentów oraz pogłębiania duchowości, co przyczynia się do ich osobistego rozwoju oraz przygotowania do przyszłej posługi w Kościele.

Rektorzy (lista niepełna)

Wśród historycznych postaci, które pełniły funkcję rektorów Wyższego Seminarium Duchownego Towarzystwa Salezjańskiego w Krakowie, znajdują się:

• ks. dr Adam Śmigielski (1975–1981),
• ks. dr Mirosław Kokot (1980–1983),
• ks. Józef Talik (administrator),
• ks. dr Stanisław Semik (1998–2008),
• ks. dr Wojciech Krawczyk (2008-2013),
• ks. dr Dariusz Kozłowski,
• ks. mgr lic. Adam Paszek.

---

Oceń: Wyższe Seminarium Duchowne Towarzystwa Salezjańskiego w Krakowie

---