Andrzej Orłowski

---

Życiorys

Andrzej Orłowski to postać niezwykle zasłużona na polskiej scenie architektonicznej oraz w środowiskach górskich. W 1991 roku miał okazję zaprezentować swoją pracę dyplomową na renomowanym Biennale Architektury w Wenecji, co stanowiło istotny krok w jego karierze.

Wyróżnia się on licznymi osiągnięciami: zdobył nagrodę w międzynarodowym konkursie ICOMOS oraz cztery nominacje dotyczące najlepszych obiektów architektonicznych w konkursie „Architektura Zakopanego na przełomie wieków” za lata 1990–2002.

Orłowski jest aktywnym członkiem Małopolskiej Izby Architektonicznej oraz brał udział w pracach kilku lokalnych komisji. Był członkiem Komisji Planu Zagospodarowania Przestrzennego w Poroninie w latach 1994-1998, a także Miejskiej Komisji Urbanistyki i Architektury w Zakopanem (1995-1996) oraz Gminnej Komisji Urbanistyki i Architektury w Poroninie (od 1996 roku). W latach 1991-1996 pełnił funkcję inspektora, a potem naczelnika Wydziału Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Miasta Zakopane (1996-1998).

Jako autor artykułów publikował swoje prace w takich tytułach jak „Tygodnik Podhalański” oraz „W kręgu wodzów”.

Orłowski jest także członkiem Związku Harcerstwa Polskiego, gdzie pełnił rolę komendanta kursów zastępowych oraz organizował obozy letnie i zimowe. Jego pasja do gór odzwierciedla się w praktykowaniu taternictwa, alpinizmu oraz ski-tourowego narciarstwa.

Dzięki swoim doświadczeniom jest nie tylko instruktorem harcerskim, ale także założycielem oraz pierwszym komendantem Taternickiego Klubu Harcerzy. Odgrywał kluczową rolę w organizacji harcerskich obozów wspinaczkowych oraz wypraw, które odbywały się w kolejnych regionach: Piryn, Riła, Dolomity, Alpy Centralne, Góry Skandynawskie oraz Andy.

Jego rekordowe osiągnięcia wspinaczkowe obejmują m.in. wejście na szczyty takie jak Ramada Sur (6200 m), Aconcagua (6955 m), Mercedario (6770 m) i inne szczyty o wysokości 5- i 6-tysięcy metrów w Andach Centralnych oraz Cordyliera Blanca.

Orłowski wytyczył nowe drogi wspinaczkowe w miejscach takich jak Romsdal w Norwegii oraz w Pirynie w Bułgarii.

W marcu 2002 roku, podczas ski-tourowej wycieczki, miał niebezpieczne zdarzenie, gdy zasypany został pod lawiną w Dolinie Staroleśnej w Tatrach Wysokich, gdzie spędził pod śniegiem kilkadziesiąt minut.

Obecnie mieszka w Murzasichlu, w Gminie Poronin, gdzie kontynuuje swoje pasje i działalności związane z architekturą oraz górami.

Ważniejsze osiągnięcia architektoniczne

Andrzej Orłowski, w ścisłej współpracy z architektem Maciejem Krawczyńskim, ma na swoim koncie szereg ważnych projektów architektonicznych, które znacznie przyczyniły się do rozwoju regionu. Do najistotniejszych osiągnięć można zaliczyć:

• projekt architektoniczny modernizacji ul. Krupówki z otwarciem potoku („oczko wodne”) w Zakopanem,
• projekt remontu konserwatorskiego willi „Witkiewiczówka” na Antałówce,
• projekt koncepcyjny olimpijskiego ośrodka radiowo-telewizyjnego w Zakopanem,
• projekt koncepcyjny rozbudowy Dyrekcji i Muzeum TPN w Zakopanem,
• projekt karczmy „Kmicic” przy ul. Grunwaldzkiej w Zakopanem,
• projekt karczmy „Przy Młynie” przy ul. Droga na Bystre w Zakopanem,
• projekt rezydencji Beniamina Laroux w New Jersey,
• projekt koncepcyjny biurowca Vinci Office Center w Krakowie,
• projekt koncepcyjny hali wystawienniczo-handlowej B. Controls w Balicach,
• projekt architektoniczny wnętrza sali ekspozycyjnej przyrody ożywionej w Muzeum Tatrzańskim w Zakopanem.

Te realizacje są nie tylko dowodem na umiejętności architekta, ale i znaczącym wkładem w bogactwo kulturowe i architektoniczne regionu.

---

Oceń: Andrzej Orłowski

---