Ludwik Wojtyczko

---

Życiorys

W 1898 roku Ludwik Wojtyczko ukończył Szkołę Przemysłową w Krakowie, gdzie zdobył solidne podstawy swojej przyszłej kariery. Po praktykach u takich architektów jak Tadeusz Stryjeński oraz Sławomir Odrzywolski, w 1905 roku otworzył własne biuro architektoniczno-budowlane. Jako wykładowca w Szkole Przemysłu Artystycznego miał wpływ na wiele pokoleń artystów.

Już w 1906 roku, jego talent został dostrzeżony, kiedy to wygrał prestiżowy konkurs na budowę secesyjnej kamienicy Celestyna Czynciela, usytuowanej na Rynku Głównym 4. Lata 1905–1906 to czas jego pracy nad małą salą restauracyjną Teatru Starego w Krakowie, a także projektowaniem budynku Zakładu Witraży S.G. Żeleńskiego w latach 1906–1907. Sukcesem było również jego osiągnięcie w 1912 roku, gdy wykonał projekt pawilonu głównego na wystawę Architektura Wnętrz w Otoczeniu Ogrodowym, odbywającą się na krakowskich Oleandrach.

Współpraca z Kazimierzem Wyczyńskim w latach 1911–1913 zaowocowała zaprojektowaniem wystroju Banku Przemysłowego mieszczącego się na Rynku Głównym 31. Rok 1913 to kolejny kamień milowy w jego karierze, gdyż wygrał konkurs na nowy gmach Uniwersytetu we Lwowie. Przy tym, pełnił rolę jednego z redaktorów miesięcznika „Architekt”, a także był członkiem Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana. Swoje umiejętności i wizję w architekturze wykorzystywał przez kolejne lata, przekształcając krajobraz Krakowa.

Po zakończeniu I wojny światowej, Wojtyczko zyskał uznanie jako jeden z czołowych architektów modernizmu w Krakowie. W latach 1922–1923 zaprojektował budynek krakowskiej Giełdy Towarowo-Pieniężnej przy ul. św. Tomasza 43, który obecnie jest siedzibą Akademii Muzycznej w Krakowie. W 1927 roku stworzył projekt domu dla profesorów UJ przy pl. Inwalidów 4, a w 1928 roku powstał kolejny podobny budynek przy al. Słowackiego 15a, znany z dekoracyjnych elementów z czarnej ceramiki.

W latach 1931–1936 współpracował z Józefem Rybickim, co zaowocowało projektem Domu Śląskiego przy ulicy Pomorskiej 2. Jednak najsłynniejszym dziełem Wojtyczki jest kompleks budynków siedzib Sejmu Śląskiego oraz Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach z 1929 roku, który jest uznawany za największą budowlę wykonaną w Polsce w okresie międzywojennym, z kubaturą wynoszącą 161 474 m³.

Ostatnim akcentem w jego biografii jest informacja o miejscu spoczynku. Ludwik Wojtyczko został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, gdzie jego trwałe osiągnięcia mogą być doceniane przez przyszłe pokolenia.

---

Oceń: Ludwik Wojtyczko

---