Marcin Bukowski

---

Życiorys

Marcin Bukowski to postać, której życiorys jest przykładem zaangażowania w rozwój architektury i sztuki w Polsce. Po zakończeniu edukacji w gimnazjum dołączył jako ochotnik do walki w wojnie polsko-bolszewickiej, a następnie w III powstaniu śląskim. W 1922 roku rozpoczął studia na Wydziale Architektury Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie uzyskał dyplom w 1928. Jednocześnie uczestniczył w Studium Historii Sztuki przy Wydziale Filologii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po ukończeniu tych studiów wyjechał do Warszawy, gdzie w ciągu dwóch lat obronił dyplom inżyniera-architekta na Politechnice Warszawskiej.

Od 1930 roku pracował w krakowskim Zarządzie Miejskim, a w 1933 roku wziął udział w prestiżowym konkursie architektonicznym na budowę Centralnego Stadionu Sportowego, który wygrał. Kolejne cztery lata poświęcił na realizację tego projektu. W wyniku wybuchu II wojny światowej został aresztowany i uwięziony w więzieniu Montelupich, gdzie dzielił celę z Józefem Putkiem. Po uwolnieniu w 1940 roku nawiązał współpracę z Oddziałem Budowli Miejskich przy Zarządzie Miasta Krakowa, a równolegle prowadził własną działalność budowlaną oraz uczył w szkole budowlanej.

W 1945 roku rozpoczął karierę dydaktyczną jako starszy aspirant na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Pracował w Katedrze Konserwacji Zabytków pod kierunkiem prof. Adolfa Szyszko-Bohusza, jednocześnie współorganizując Biuro Architektury Zabytkowej przy Wydziale Budownictwa krakowskiego Zarządu Miejskiego. W czerwcu 1946 przeniósł się do Wrocławia, gdzie objął stanowisko kierownicze w Oddziale Architektury Zabytkowej przy Wrocławskiej Dyrekcji Odbudowy, aż do jej likwidacji w 1950 roku. W tym czasie jednocześnie wykładał architekturę polską na Wydziale Architektury Politechniki Wrocławskiej.

Pod jego nadzorem przeprowadzono odbudowę kluczowych obiektów, takich jak ratusz, Arsenał Miejski, dawny klasztor Kanoników Regularnych, a także kościołom, w tym św. Piotra i Pawła oraz św. Wincentego. W latach 1949–1951 pełnił funkcję prezesa wrocławskiego oddziału Stowarzyszenia Architektów Polskich. W latach 1959–1962 uczestniczył w dwóch przewodach habilitacyjnych na Politechnice Gdańskiej, które zakończyły się pracą na temat „Ratusz we Wrocławiu”. W 1964 roku rozpoczął kierowanie Katedrą Historii Architektury, Sztuki i Techniki na Politechnice Śląskiej.

W 1985 roku wydano jego książkę „Wrocław z lat 1945-1952. Zniszczenia i dzieło odbudowy”, dokumentującą wysiłki włożone w odbudowę miasta. Uczczony tablicą na południowej pierzei rynku wrocławskiego, którą sam zaprojektował, oraz drogą na Oporowie (dawna ulica Lumumby).

Publikacje

Marcin Bukowski jest autorem wielu znaczących publikacji, które wpłynęły na rozwój architektury i urbanistyki Wrocławia. Poniżej przedstawiamy niektóre z jego najważniejszych dzieł:

• Ratusz Wrocławski (1958), współautor Mieczysław Zlat,
• Katedra Wrocławska (1962),
• Wrocław z lat 1945-52 (1985).

Odznaczenia

Marcin Bukowski został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami, które świadczą o jego zasługach i wkładzie w różne dziedziny. Poniżej przedstawiamy listę jego najważniejszych odznaczeń:

• Śląski Krzyż Powstańczy,
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Złota Odznaka Politechniki Śląskiej,
• Złota Odznaka Opiekuna Zabytków,
• Odznaka SARP II st.

---

Oceń: Marcin Bukowski

---