Włodzimierz Roniewicz

---

Życiorys

Włodzimierz Roniewicz swoją edukację rozpoczął 7 czerwca 1910 roku, kiedy to zdał egzamin maturalny w II szkole realnej w Krakowie. Następnie kontynuował naukę na Wydziale Inżynierii Politechniki Wiedeńskiej, gdzie w lutym 1915 roku uzyskał absolutorium. Podczas I wojny światowej został powołany do c. i k. armii, a w latach 1916–1918 przebywał w niewoli rosyjskiej. Po wojnie, w 1918 roku, wstąpił do Wojsku Polskim. W dniu 5 listopada 1921 roku zdał egzamin dyplomowy inżynierski na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej.

Od 1921 roku związał swoje życie zawodowe z nauką, pracując w Katedrze Budownictwa Wodnego Politechniki Lwowskiej. Na początku pełnił funkcje asystenta, adiunkta oraz docenta. W 1933 roku uzyskał stopień doktora, a w 1937 roku objął stanowisko kierownika katedry. Jego sukcesy zawodowe były kontynuowane, ponieważ w 1940 roku został mianowany profesorem. W latach 1926-1928 pełnił zaszczytną funkcję redaktora naczelnego „Czasopisma Technicznego”. Jednocześnie awansował na podporucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z 1 lipca 1925 roku. W 1934 roku, jako rezerwa, został przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI, gdzie pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto.

Po zakończeniu II wojny światowej krótko, w latach 1945, pełnił funkcję p.o. dziekana Wydziału Inżynieryjno-Budowlanego Politechniki Śląskiej. Od 1945 roku pełnił obowiązki kierownika Katedry Nauk Inżynieryjnych na Wydziale Budownictwa PŚ, a w okresie od 1 września 1952 roku do 1 stycznia 1953 roku zajmował to stanowisko na zasadzie etatowej. W 1945 roku objął również pozycję zastępcy profesora oraz kierownika Katedry Budownictwa Wodnego Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.

W latach 1947-1952 pełnił stanowisko dziekana Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej AG. Po tych doświadczeniach przeszedł na nowo utworzoną Politechnikę Krakowską, gdzie kierował Katedrą Regulacji Rzek i Budowy Kanałów. Jego prace obejmowały zagadnienia związane z hydrauliką, mechaniką gruntów oraz projektowaniem urządzeń melioracyjnych, w tym budową obwałowań dla rzeki Wisły.

Włodzimierz Roniewicz zmarł w Krakowie, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Rakowickim, w kwaterze XXXVIII-zach-4.

Publikacje

Włodzimierz Roniewicz był autorem wielu znaczących publikacji, które miały wpływ na rozwój nauk inżynieryjnych i hydrologicznych. Jego prace charakteryzowały się dogłębną analizą oraz praktycznym podejściem do zagadnień związanych z wodą i jej zarządzaniem.

• Wpływ drenowania na rozkład wilgoci w gruncie (1933),
• Melioracyjna Stacja Doświadczalna w Marcallo pod Mediolanem. Sprawozdanie z wycieczki naukowej studentów Wydz. Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej (1938),
• Bagna pontyńskie (1938),
• Hydraulika. Cz. 1 (1948).

Ordery i odznaczenia

Włodzimierz Roniewicz został uhonorowany wieloma prestiżowymi odznaczeniami w uznaniu za jego wkład w działalność publiczną oraz patriotyczną. Oto lista jego najbardziej znaczących odznaczeń:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 30 września 1952 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, odznaczony dwukrotnie – po raz pierwszy w 1937 roku, a następnie 11 lipca 1948 roku,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, który otrzymał 15 stycznia 1955 roku.

---

Oceń: Włodzimierz Roniewicz

---