Antoni Huczyński

---

Życiorys

1922–1945

Antoni Marian Romuald Huczyński przyszedł na świat 26 listopada 1922 roku w Krakowie, jako piąte dziecko w rodzinie pułkownika Czesława Huczyńskiego oraz Marii z domu Sarri, której przodkowie wywodzili się z Grecji.

Na początku marca 1944 roku wstąpił do Armii Krajowej. Był członkiem plutonu 709, który działał w 1-szym Rejonie „Brzozów” z siedzibą w Legionowie, podlegającym VII-mu Obwodowi „Obroża” Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej. Brał aktywny udział w powstaniu warszawskim, m.in. na przedpolu Warszawy w okolicy Legionowa. Jego pluton został rozlokowany w lesie obok drogi prowadzącej do Zegrza, gdzie miał za zadanie ostrzeliwanie niemieckich transportów wojskowych.

Drugiego dnia powstania Huczyński otrzymał kluczowe zadanie – zniszczenie niemieckiego czołgu. Wykopał dół w pobliżu szosy i schował się w nim, aby skutecznie przeprowadzić akcję. Użył miny przeciwczołgowej, w momencie gdy na drogę wjechały niemieckie czołgi. Jego akcja zakończyła się sukcesem, jednak po wybuchu stracił przytomność i pozostał w ukryciu. Chociaż legendy głosiły, że to on zniszczył czołga, jego czyn nie został odznaczony Krzyżem Walecznych, a jedynie wspomniano o nim w rozkazie dziennym jako o tym, który zlikwidował „tygrysa”. Po tym wydarzeniu Huczyński długo pozostawał w ukryciu, tworząc obozowisko z żołnierzami drugiego plutonu.

4 września 1944 roku, dzięki informacjom od gońca, zdołał uniknąć niechybną śmierć, uciekając do lasu pod Choszczówką. Dotarł tam do batalionu dowodzonego przez porucznika Bolesława Szymkiewicza pseud. „Znicz”, który był częścią Grupy „Kampinos”. 5 albo 6 września do plutonu 709 przydzielono obronę wsi Wiersze oraz Truskawki.

W nocy z 13 września, wspólnie z plutonem, prowadził poszukiwania amerykańskich zrzutów, przemierzając ciemne lasy. Ta wyprawa zaowocowała zdobyciem niezbędnej broni – dysponował wówczas amerykańskim Thompsonem kal. 9 mm. Kiedy powstanie warszawskie dobiegało końca, przebywał w Brzozówce, gdzie jego oddział musiał się wycofać pod potężnym presji sił niemieckich. Po wydaniu przez dowódcę Grupy „Kampinos” majora Alfonsa Kotowskiego nakazu opuszczenia puszczy, w nocy z 27 na 28 września rozpoczął odwrót w stronę Gór Świętokrzyskich, nieustannie narażony na ostrzał artyleryjski.

W dramatycznej sytuacji na rzece Utrata, 29 września Huczyński natknął się na patrol kawalerii „Doliniaków”, który prowadził ośmiu niemieckich jeńców. Dowódca, znany jako „Świerk”, zlecił Huczyńskiemu ich pilnowanie. Stojąc w obliczu zbliżających się sił niemieckich, z kolegą doszli do wniosku, że nie mogą zabić bezbronnych jeńców, zatem zdecydowali się ich puścić wolno. Huczyński brał udział w jednej z największych bitew partyzanckich na ziemiach polskich, gdzie około dwóch tysięcy partyzantów zostało okrążonych przez niemieckie siły pancerne.

1945–1989

Po zakończeniu II wojny światowej Huczyński przyjął nazwisko Cholewa-Huczyński. W 1951 roku, mając 29 lat, zdał maturę jako ekstern. Podczas studiów na Wydziale Weterynaryjnym SGGW w Warszawie, uzyskał zwolnienie z obowiązkowej służby wojskowej. W tym okresie pracował w warszawskim ZOO, a jego nauka zakończyła się zdobyciem dyplomu lekarza weterynarii w 1958 roku.

Przez czterdzieści lat wykonywał profesję lekarza weterynarii. Aktywnie angażował się w działalność lokalną, posiadając mandat radnego w Otwocku. W latach osiemdziesiątych XX wieku zaangażował się również w działalność NSZZ „Solidarność”.

1990–2020

3 sierpnia 2008 roku, w trakcie obchodów 64. rocznicy wybuchu powstania warszawskiego w Parku Wolności, prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Lech Kaczyński odznaczył go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za jego zasługi dla niepodległości oraz działalność na rzecz środowisk kombatanckich.

Huczyński jest także autorem książki zatytułowanej „Mój sposób na długowieczność”, w której opisał efektywne metody prowadzące do długiego, zdrowego życia. Publikacja ta zawiera nie tylko biografię autora, ale także szczegóły dotyczące diety i ćwiczeń, które są kluczowe dla zachowania zdrowia i długowieczności. Działał także jako „Dziarski dziadek”, będąc bohaterem filmów w serwisie YouTube.

W 2015 roku spełnił swoje marzenie o przejażdżce rajdowym samochodem, w której towarzyszył mu znany rajdowiec Krzysztof Hołowczyc, przekraczając prędkość 200 km/h. W tym samym roku, na zaproszenie prezydenta Bronisława Komorowskiego, miał okazję zwiedzić Belweder w Warszawie.

W 2016 roku Huczyński wziął udział w programie telewizyjnym „Duży w Maluchu”.

Odznaczenia

Antoni Huczyński jest osobą, która otrzymała szereg ważnych odznaczeń, które podkreślają jego wkład w historię i działalność na rzecz kraju. Poniżej przedstawiono listę tych odznaczeń:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2008),
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Warszawski Krzyż Powstańczy,
• Krzyż Partyzancki.

Życie prywatne

W 1951 roku, Antoni Huczyński zawarł związek małżeński z Barbarą Iwicką. Para doczekała się dwóch córek: Małgorzaty oraz Doroty.

---

Oceń: Antoni Huczyński

---