Franciszek Walter (wenerolog)

---

Życiorys

Franciszek Walter, urodzony w rodzinie Franciszka Waltera oraz Katarzyny z Kurowskich, od najmłodszych lat wykazywał zainteresowanie medycyną. Po ukończeniu w 1905 roku Gimnazjum św. Anny w Krakowie, podjął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, które zakończył w 1911 roku, uzyskując stopień doktora. Edukację kontynuował za granicą, w miastach takich jak Berno i Berlin. Powróciwszy do Krakowa w 1914 roku, rozpoczął pracę jako sekundariusz na oddziale skórnym i wenerycznym w Szpitalu św. Łazarza.

W 1916 roku Walter tymczasowo objął kierownictwo tego oddziału, a w 1918 roku przedstawił pracę habilitacyjną na Uniwersytecie Jagiellońskim. Dwa lata później awansował na prymariusza oddziału, którym dotychczas zarządzał. W 1925 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1934 roku został profesorem zwyczajnym dermatologii i wenerologii. Jego życie zawodowe w dramatyczny sposób przerwało aresztowanie 6 listopada 1939 roku wraz z innymi profesorami w ramach Sonderaktion Krakau. Walter został uwięziony w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen i zwolniony dopiero 8 lutego 1940 roku.

Po powrocie do Krakowa, w trudnych czasach okupacji, pełnił funkcję lekarza dermatologicznego Ubezpieczalni Społecznej w Krakowie w latach 1941-1945. Odmówił przyjęcia stanowiska kierownika katedry chorób skórnych i wenerycznych, które było organizowane przez niemieckiego okupanta we Lwowie. W grudniu 1944 roku objął kierownictwo sanitarne Polskiego Czerwonego Krzyża w Krakowie, czekając na zbliżające się wojska radzieckie, co umożliwiło mu doczekać końca drugiej wojny światowej.

Walter angażował się również w działalność konspiracyjną, pełniąc funkcję szefa służby zdrowia Armii Krajowej na terenach Krakowa w latach 1941-1945. Po wojnie, w latach 1946-1948, objął stanowisko rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego, a następnie kierował Kliniką Dermatologiczną Akademii Medycznej.

Jako autor książki „Wit Stwosz, rzeźbiarz chorób skórnych”, wydanej w 1933 roku, Walter przyczynił się do badań nad chorobami skórnymi, które pojawiają się na Ołtarzu Mariackim, udowadniając między innymi, że syfilis występował w Europie znacznie wcześniej niż miała miejsce wyprawa Kolumba do Ameryki. Po swojej śmierci został pochowany na cmentarzu Rakowickim (pas 78 wsch.). Walter był także pasjonatem sztuki, posiadającym znaczną kolekcję malarstwa polskiego z XIX wieku oraz I połowy XX wieku.

Członkostwo

Franciszek Walter był osobą o szerokim zakresie działalności społecznej i naukowej. Jego przynależność do różnych organizacji świadczy o jego zaangażowaniu oraz wpływie na rozwój dermatologii i kultury. Do grona jego osiągnięć należy:

• członkostwo w Polskiej Akademii Umiejętności,
• honorowe członkostwo w Towarzystwie Dermatologicznym w Czechosłowacji oraz Jugosławii,
• status członka korespondenta Towarzystwa Dermatologicznego we Francji oraz na Węgrzech,
• funkcja wiceprezesa Polskiego Towarzystwa Dermatologicznego,
• przewodniczenie Towarzystwu Polsko-Jugosłowiańskiemu w Krakowie,
• członkostwo w Związku Inicjatyw Społeczno-Gospodarczych,
• członkostwo w Krakowskim Towarzystwie Lekarskim,
• prezesowanie Towarzystwu Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie.

W 1935 roku, Walter był również częścią krakowskiej loży wolnomularskiej Przesąd Zwyciężony. Jego aktywność w różnych towarzystwach medycznych i kulturalnych podkreśla jego znaczenie w historii Krakowa oraz w polskiej dermatologii.

Odznaczenia

Franciszek Walter był znaczącą postacią w dziedzinie wenerologii, a jego osiągnięcia zostały docenione odpowiednimi odznaczeniami. Wśród nich wyróżniają się szczególne nagrody, które przyznano mu za jego wkład w rozwój medycyny oraz działalność społeczną.

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – przyznany pośmiertnie w 1950 roku,
• Krzyż Komandorski Orderu Świętego Sawy – otrzymany w 1932 roku, reprezentujący królestwo Jugosławii,
• Krzyż Komandorski Orderu Korony – także związany z Jugosławią.

---

Oceń: Franciszek Walter (wenerolog)

---