Julian Mermon

Medycyna i zdrowie

Julian Tytus Mermon, urodzony 2 grudnia 1894 roku w Krakowie, był zasłużonym lekarzem oraz podpułkownikiem w Wojsku Polskim. Jego życie i kariera to przykład oddania i profesjonalizmu w dziedzinie medycyny.

W 1940 roku, dokładnie 26 lutego, zmarł tragicznie w miejscowości Palmiry, pozostawiając po sobie znaczący ślad w historii polskiej medycyny oraz służby wojskowej.

Życiorys

Julian Mermon przyszedł na świat 2 grudnia 1894 roku. Był synem Henryka i Rozalii z domu Baar. Edukację zakończył w 1913 roku, kiedy to zdał egzamin dojrzałości w Gimnazjum św. Jacka w Krakowie. W tym samym roku rozpoczął studia medyczne na Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Po wybuchu I wojny światowej, Mermon wstąpił do oddziałów strzeleckich, a jego umiejętności zostały wykorzystane, gdy asystował dr. Jerzemu Aleksandrowiczowi w 5 batalionie. Wkrótce potem służył w szeregach Legionów Polskich, gdzie pełnił funkcję pomocnika lekarza w 5 pułku piechoty w składzie II Brygady. Już 1 listopada 1916 roku otrzymał awans na chorążego sanitarnego. Jego służba nie była wolna od niebezpieczeństw; był dwukrotnie ranny.

Na zakończenie wojny, w listopadzie 1918 roku, Mermon został przyjęty do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, gdzie osiągnął awans do rangi kapitana podlekarza, z datą starszeństwa określoną na 1 czerwca 1919 roku. Pełnił obowiązki oficera nadetatowego 1 batalionu sanitarnego, a w roku 1923 był młodszym lekarzem pułku w 12 pułku piechoty, by w 1924 roku przenieść się do 7 pułku ułanów. W tym okresie odkomenderowano go do kontynuowania studiów na Uniwersytecie Warszawskim.

25 marca 1925 roku uzyskał tytuł naukowy doktora. Był zweryfikowany do stopnia kapitana lekarza w korpusie oficerów sanitarnych, ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 roku. Od 10 kwietnia 1925 roku pełnił funkcję lekarza w 4 pułku ułanów, a od 16 maja 1925 roku był lekarzem, a od 31 października 1927 roku lekarzem naczelnym 1 dywizjonu pociągów pancernych. W 1929 roku awansował do stopnia majora lekarza, z datą majora ze starszeństwem na 1 stycznia 1929. Biografia Mermona w latach 1932-1939 była związana z 2 batalionem mostów kolejowych, gdzie był starszym lekarzem. 19 marca 1939 roku awansował na stopień podpułkownika lekarza i pełnił obowiązki lekarza naczelnego garnizonu Legionowo oraz mianowany lekarzem 2 batalionu balonowego 14 lipca 1939 roku.

W czasie II wojny światowej Julian Mermon padł ofiarą brutalnego działania okupanta. 26 lutego 1940 roku został rozstrzelany przez Niemców w Palmirach. Spoczywa na tamtejszym cmentarzu, jako symbol tragicznych losów wielu Polaków w tym okresie.

Przypisy

  1. Katarzyna Czajowska: 75. rocznica zbrodni w Palmirach. Wybitni legionowianie, którzy padli ofiarą niemieckich oficerów. gazetapowiatowa.pl, 26.02.2015 r. [dostęp 17.07.2016 r.]
  2. 65. rocznica rozstrzelania w Palmirach mieszkańców Legionowa. legionowo.pl, 25.02.2005 r. [dostęp 17.07.2016 r.]
  3. Stanisław Błądek: 72 rocznica rozstrzelania legionowian w Palmirach. ordynariat.wp.mil.pl, 26.02.2012 r. [dostęp 17.07.2016 r.]
  4. Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 19.01.2016 r.]
  5. Rocznik Oficerski 1928, s. 732.
  6. Rocznik Oficerski 1928, s. 713.
  7. Rocznik Oficerski 1932, s. 326.
  8. Rocznik Oficerski 1932, s. 758.
  9. Rocznik Oficerski 1924, s. 1087.
  10. Rocznik Oficerski 1924, s. 1019.
  11. Rocznik Oficerski 1923, s. 1204.
  12. Rocznik Oficerski 1923, s. 158, 1150.
  13. Lista starszeństwa 1917.
  14. „Słowo Polskie”, odznaczenia Krzyżem i Medalem Niepodległości, s. 8, nr 104 z 17.04.1931 r.

Oceń: Julian Mermon

★★★★★
Średnia ocena:4.67 Liczba ocen:19