Witold Klepacki

---

Życiorys

Na świat przyszedł w rodzinie, w której jego ojciec, Maksymilian, pełnił rolę pomocnika młynarskiego, a matka, Józefa z Bankiewiczów, dbała o domowe ognisko. W Lwowie ukończył szkolę powszechną oraz gimnazjum humanistyczne w Krakowie, gdzie zdobył maturę w roku 1915. W czasach nauki w gimnazjum, w obliczu wyzwań I wojny światowej, wstąpił ochotniczo do Legionów Polskich. Służbę wojskową w 1 pułku piechoty odbywał od sierpnia 1914 do maja 1915, angażując się w walki na froncie wschodnim. Po zakończeniu działań wojennych, rozpoczął swoją edukację na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Wkrótce, na wezwanie uczelni, kierował szczytną inicjatywą, jaką była akcja szczepień przeciwko ospie na Łemkowszczyźnie. W roku 1918, w ramach batalionu akademickiego, brał udział w walkach w wschodniej Małopolsce. W 1919 roku, jako stypendysta krakowskiego Szpitala Św. Łazarza, prowadził pracownię analityczną w jego oddziale chorób zakaźnych. W latach 1919–1920 pełnił funkcję asystenta dyżurnego w Klinice Położniczo-Ginekologicznej Uniwersytetu Jagiellońskiego.

W okresie 1920–1921 objął etat zastępcy lekarza powiatowego, przyczyniając się do walki z epidemiami duru i czerwonki w powiecie nowosądeckim. Po powrocie do Krakowa, w UJ, kontynuował pracę najpierw jako młodszy, a później starszy asystent w Zakładzie Anatomii Patologicznej. Po ukończeniu studiów, w dniu 11 lipca 1922, uzyskał dyplom doktora wszech nauk lekarskich i rozpoczął pracę w klinice pediatrycznej pod kierownictwem prof. Ksawerego Lewkowicza.

W roku 1926 objął stanowisko pierwszego asystenta kliniki, co zaowocowało publikacją jego pierwszych prac naukowych. W tym samym roku przystąpił do konkursu na naczelnego lekarza szpitala dziecięcego fundacji Vetterów (Szpital Prywatny dla Dzieci) i wygrał go. Przeniósł się do Lublina, gdzie 1 stycznia 1927 objął stanowisko, inicjując znaczny rozwój szpitala; w tym czasie powstały nowe oddziały, nowoczesne ambulatorium, a także rozpoczęto budowę nowych pawilonów i przychodni specjalistycznych. W Kazimierzówce k. Lublina powstało sanatorium dla dzieci chorych na gruźlicę.

W 1928 roku został wybrany do III Rady Izby Lekarskiej, gdzie jego kadencja trwała 3 lata. Po raz kolejny, 22 listopada 1931, został wybrany do IV Rady, również na 3-letnią kadencję, a 16 grudnia 1934 roku zasiadł w V Radzie (tym razem kadencja wynosiła 5 lat). W latach 1929–1932 pełnił przy tym funkcję sekretarza izby. Wziął również udział w tworzeniu wydziału lekarskiego UMCS.

Podczas kampanii wrześniowej oraz w całym czasie wojny, pełnił obowiązki dyrektora Szpitala dla Dzieci im. Vetterów w Lublinie, knucząc nad losem dzieciątka Jezus. Wspierał również działania na rzecz więźniów obozu Majdanek.

Po zakończeniu działań wojennych, 27 lipca 1945, zostaje mianowany przez rząd na przewodniczącego komisarycznego Okręgowej Izby Lekarskiej w Lublinie. W latach 1945–1953 zajmował stanowisko dyrektora Miejskiego Szpitala Dziecięcego w Lublinie. W 1946 roku mianowano go kierownikiem Kliniki Chorób Dzieci. Jako konsultant wojewódzki nadzorował i wspierał wszystkie dziecięce oddziały na Lubelszczyźnie, kładąc duży nacisk na zmniejszenie umieralności niemowląt oraz na profesjonalne szkolenia dla pediatrów i lekarzy wiejskich. W latach 1955–1956 był prodziekanem Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej.

W wyniku małżeństwa, które trwało do 1934 roku i zostało przerwane rozwodem, z Zofią Marią z Obrąpalskich h. Lubicz miał dwóch synów: Wojciecha (ur. 1935) oraz Witolda (ur. 1939).

Opuszcza ten świat 19 marca 1960 roku w Lublinie, po długiej i ciężkiej chorobie, a jego ciało spoczęło na cmentarzu przy ulicy Lipowej (sektor 25b).

Ordery i odznaczenia

Wśród licznych wyróżnień, jakie zdobył Witold Klepacki, znajdują się prestiżowe odznaczenia, które podkreślają jego znaczenie i wkład w rozwój Polski oraz służby zdrowia.

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1958 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, który otrzymał w 1957 roku,
• Medal Niepodległości, nadany 17 marca 1938 roku,
• Srebrny Krzyż Zasługi, przyznany w 1938 roku,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, otrzymany 13 stycznia 1955 roku,
• Odznaka „Za wzorową pracę w służbie zdrowia”, którą uhonorowano go w 1955 roku.

Te odznaczenia są świadectwem jego zaangażowania i poświęcenia dla kraju oraz społeczności, w której działał.

Upamiętnienie

W hołdzie Witoldowi Klepackiemu, zostało mu nadane imię Przychodni Rejonowej w dzielnicy Bronowice. Dodatkowo, jego zasługi upamiętniono poprzez nazwanie sali wykładowej w budynku Instytutu Pediatrii AM jego imieniem.

---

Oceń: Witold Klepacki

---