Tadeusz Żuliński (lekarz)

---

Życiorys

Urodził się jako syn Barbary i Tadeusza, który pełnił funkcję urzędnika w Królestwie Polskim, zajmując się administracją w komorze celnej. Po likwidacji Rzeczypospolitej Krakowskiej w 1846 roku, rodzina zdecydowała się na przeprowadzkę do Warszawy. Wybór Akademii Medyczno-Chirurgicznej na studia był dla niego ważnym krokiem, ale w wyniku konfliktu z rektorem, Fiodorem Cycurynem, musiał przenieść się do Kijowa. Ostatecznie udało mu się ukończyć naukę na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Po uzyskaniu dyplomu dr nauk medycznych, rozpoczął pracę w katedrze fizjologii, gdzie był asystentem wybitnych profesorów: Gustawa Piotrowskiego oraz Józefa Majera. Jego zaangażowanie w działalność naukową przyniosło efekty, gdy podczas pobytu w Pradze opublikował artykuł w prasie, w którym nawoływał do sojuszu polsko-czeskiego, zatytułowany „Lech Czechowi”.

W trudnych czasach powstania styczniowego, pełnił rolę sekretarza Wydziału Rządu Narodowego, odpowiedzialnego za sprawy zachodniej Galicji. Razem z Józefem Szujskim oraz Janem Darosławem Amborskim brał udział w wydawaniu podziemnego pisma „Wolność”. Jego działalność polityczna przyniosła mu dwukrotne aresztowanie, z którego jednak udało mu się wyjść dzięki interwencji rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego, Józefa Dietla.

W końcu 1864 roku podjął decyzję o emigracji do Paryża, gdzie zdobył uznanie jako lekarz-filantrop, oferujący swoje usługi medyczne za darmo. Po osiedleniu się we Lwowie w 1871 roku, rozpoczął pracę jako chemik patolog w szpitalu powszechnym. Jego zaangażowanie społeczne objawiało się również w roli radnego miejskiego, w którym działał w komisji sanitarnej. Dążył do utworzenia wydziału lekarskiego na tamtejszym uniwersytecie, propagując zasady higieny jako odrębny przedmiot nauczania i walcząc z praktykami usuwania nieuleczalnie chorych ze szpitali.

Do Lwowa przeniósł się wraz z matką oraz bratem Józefem. Jako redaktor „Przewodnika gimnastycznego” oraz wiceprezes lwowskiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” miał wpływ na promowanie aktywności fizycznej wśród społeczeństwa.

Po jego śmierci, miasto Lwów uczciło jego zasługi, organizując pogrzeb na jego koszt na Cmentarzu Łyczakowskim. Postawiono mu również ulicę Gliniańską, w której mieszkał do końca życia (obecnie nosi imię akademika Władimira Fiłatowa). Przy wejściu do jego dawnej kamienicy zachowała się pamiątkowa tablica, a osobne epitafium umieszczone jest w dawnym kościele Dominikanów.

---

Oceń: Tadeusz Żuliński (lekarz)

---