Irena Pelczarska

W 1919 roku, Irena zadomowiła się na stałe we Lwowie, gdzie w 1934 roku ukończyła studia medyczne na Uniwersytecie Jana Kazimierza. W 1938 roku obroniła doktorat i podjęła pracę jako asystentka w klinikach uniwersyteckich oraz jako lekarz szkolny. Jej misja zawodowa nie kończyła się na regularnej pracy – w trudnych czasach okupacji, zarówno sowieckiej, jak i niemieckiej, aktywnie uczestniczyła w działalności charytatywnej.

Irena była także harcmistrzynią Lwowskiej Chorągwi Harcerek, gdzie prowadziła konspiracyjne kursy szkoleniowe oraz organizowała punkty sanitarne w Lwowie, Przemyślu, Jarosławiu i Stryju, przygotowując harcerki do akcji "Burza". Mimo represji ze strony władz sowieckich po II wojnie światowej, które dotknęły Polaków na Kresach Wschodnich, Irena pozostała we Lwowie, gdzie zaczęła pracować w klinice przeciwgruźliczej, a jej działalność charytatywna nie ustawała.

Jej dom przy ul. Snopkowskiej, wspólnie dzielony z przyjaciółkami, Marią Skierską i Janiną Sosabowską, stał się miejscem schronienia dla Polaków powracających z zesłania. Dom nazywano żartobliwie "Strasznym Dworem", a mieszkanki określano mianem "pań ze Snopkowskiej". Był to również punkt spotkań polskiej inteligencji oraz gości z Polski, w tym naukowców przybywających do lwowskich archiwów i bibliotek.

W latach powojennych, Irena Pelczarska zaangażowała się w życie dwóch rzymskokatolickich parafii, które przetrwały otwarte we Lwowie po 1945 roku. Do 1962 roku była członkinią komitetu parafialnego przy kościele św. Marii Magdaleny, a w 1974 roku objęła przewodniczenie komitetowi parafialnemu Katedry Lwowskiej. Dzięki jej staraniom udało się przywrócić dawną świetność tej świątyni, w tym jej freskom, które wydobyto spod tynków.

Irena podjęła również działania w Kijowie, Moskwie i Rydze, aby zarejestrować drugiego kapłana w katedrze, co wymagało zgody zarówno władz kościelnych, jak i państwowych. W roli lekarza otaczała opieką zarówno starszych księży, jak i parafian, dostarczając im wsparcia w trudnych życiowych okolicznościach.

Na wieczny spoczynek Irena Pelczarska udała się na Cmentarz Łyczakowski, gdzie została pochowana w grobowcu rodziny Krebsów.