Ewa Kuryluk

---

Życiorys

Córka znanego polityka oraz dyplomaty, Karola Kuryluka (1910–1967) oraz Marii (Miriam) de domo Kohany z pierwszego małżeństwa, Gleich (1917–2001), a także siostra Piotra Kuryluka (1950–2004). Gdy jej ojciec objął polską placówkę dyplomatyczną w Austrii, Ewa uczęszczała do gimnazjum w Wiedniu.

W latach 1964–1970 realizowała swoje studia w Polsce, w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Jej aktywność obejmowała uczestnictwo w ruchu „O poprawę” oraz współtworzenie grupy artystycznej „Śmietanka”. W późniejszym czasie, założyła fundację „Amici di Tworki” i współpracowała z organizacją Amnesty International.

W 1981 roku Ewa Kuryluk przeniosła się do Nowego Jorku. Rok później, wraz z innymi twórcami, założyła kwartalnik „Zeszyty Literackie”, który zyskał nową siedzibę w Paryżu w 1983 roku. Do dziś pozostaje członkinią redakcji tego czasopisma literackiego.

Jej książka Goldi. Apoteoza zwierzaczkowatości w 2005 roku została nominowana do finału prestiżowej Nagrody Literackiej Nike. W 2009 roku stworzono francuski film dokumentalny o jej artystycznej drodze, zatytułowany Vera Icon, Ewa Kuryluk (w reżyserii Cederica Schiltza), który zadebiutował w Paryżu 29 czerwca 2009, a w Polsce swą premierę miał 21 października tego samego roku w Warszawie.

W 2010 roku artystka ponownie znalazła się w gronie nominowanych do Nagrody Literackiej Nike, tym razem za dzieło Frascati. „Feluni” to natomiast powieść, za którą w 2020 roku otrzymała nominację zarówno do Nagrody Literackiej Nike, jak i do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy. W 2012 roku Ewa Kuryluk została uhonorowana Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Aktualnie mieszka w Paryżu oraz Warszawie, kontynuując swoją działalność artystyczną i literacką.

Twórczość

W twórczości Ewy Kuryluk odnajdujemy szereg interpretacji sztuki oraz literatury, które są odzwierciedleniem jej głębokiej refleksji nad kulturą. Poniżej znajduje się lista jej znaczących dzieł:

• „Wiedeńska apokalipsa. Eseje o sztuce i literaturze wiedeńskiej około 1900” (Wydawnictwo Literackie 1974, Wydanie 2 zmienione pt. Wiedeńska apokalipsa. Eseje o kulturze austriackiej XX wieku, W.A.B. 1999, ISBN 83-87021-95-4),
• „Salome albo o rozkoszy. O grotesce w twórczości Aubreya Beardsleya” (Wydawnictwo Literackie 1976),
• „Hiperrealizm – Nowy Realizm” (eseje o sztuce; Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe 1979, 1983, ISBN 83-22-1006-4-7),
• „Kontur. Wiersze z lat 1972–1975” (Wydawnictwo Literackie 1979, ISBN 83-08-0012-6-2),
• „Podróż do granic sztuki. Eseje z lat 1975–1979” (Wydawnictwo Literackie 1982, ISBN 83-08-0085-0-X; wydanie zmienione i rozszerzone pt. Podróż do granic sztuki. Eseje z lat 1975–1979 i eseje z lat późniejszych na ten sam temat, Twój Styl 2005, ISBN 83-71-6353-8-9),
• „Pani Anima. Wiersze z lat 1975–1979” (Wydawnictwo Literackie 1984, ISBN 83-08-0119-5-0),
• „Salome and Judas in the cave of sex. The grotesque: origins, iconography, techniques” (Northwestern University Press 1987),
• „Veronica and her cloth: history, symbolism, and structure of a true image” (B. Blackwell, Oxford – Cambridge 1991, ISBN 0-631-17813-9; Przekład polski: „Weronika i jej chusta. Historia, symbolizm i struktura „prawdziwego obrazu””, Wydawnictwo Literackie 1998, ISBN 83-08-0281-6-0; Przekład włoski: Roma 1993; Przekład portugalski: São Paulo 1994),
• „Century 21.” (powieść; Dalkey Archive Press 1992, 1993; Przekład polski pt. „Wiek 21.”, przeł. Michał Kłobukowski, Marabut 1995, ISBN 83-85-8932-0-2; wydanie 2 rozszerzone pt. „Wiek 21. Trio dla ukrytych”, Twój Styl 2005, ISBN 83-71-6344-9-8),
• „Grand Hotel Oriental” (powieść; W.A.B. 1997, ISBN 83-87-0211-8-0; autorka sama przełożyła wersję angielskojęzyczną na polski),
• „Encyklopedioerotyk” (powieść; Sic! 2001, ISBN 83-86-0569-9-1),
• „Art mon amour. Szkice o sztuce” (Sic! 2002, ISBN 83-88-8071-4-5),
• „Ludzie z powietrza. Retrospektywa 1959-2002: instalacje, fotografie, rysunki, obrazy” (katalog wystawy; Artemis Galeria Sztuki 2002, ISBN 83-88-0211-6-8),
• „Goldi. Apoteoza zwierzaczkowatości” (powieść; Twój Styl 2004, ISBN 83-71-6352-0-6),
• „Droga do Koryntu od dziś do 1959 r. / On the way to Corinth tracing my art to 1959” (szkice o sztuce; Twój Styl 2006, ISBN 83-7163-509-5),
• „Frascati” (proza autobiograficzna; Wydawnictwo Literackie 2009, ISBN 978-83-08-04377-6),
• „Kangór z kamerą / Kangaroo with the camera. Autofotografia/Autofotography 1959-2009” (katalog fotografii i esejów; komentarze Ewy Kuryluk; eseje: Małgorzata Baranowska, Zofia Gebhard, Agata Jakubowska, Agnieszka Taborska; Dorota Monkiewicz rozmawia z artystką; Artemis Galeria Sztuki – Art+on Galeria Sztuki Współczesnej Domu Aukcyjnego Rempex – Wydawnictwo Literackie 2009, ISBN 978-83-88021-23-7),
• „Feluni. Apoteoza enigmy” (Wydawnictwo Literackie 2019, ISBN 978-8308-06872-4).

Te różnorodne publikacje ukazują bogaty dorobek artystyczny Ewy Kuryluk, jej złożoną wizję oraz zaangażowanie w dziedzinie sztuki i literatury, co czyni ją znaczącą postacią na polskiej scenie kulturalnej.

Przekład

Frederick J. Dockstader napisał dzieło Sztuka Ameryki, które składa się z kilku tomów. Jest to ważna publikacja poświęcona twórczości artystycznej różnych grup rdzennych mieszkańców Ameryki. W szczególności zawiera:

• tom II, który dotyczy twórczości Indian z Ameryki Środkowej i Antyli,
• tom III, który opisuje twórczość Indian południowoamerykańskich.

Książki te zostały wydane przez Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe w latach 1976 i 1977.

Inne prace redakcyjne

Oto kilka ważnych informacji o aktywności redakcyjnej Ewy Kuryluk, które są związane z jej wkładem w kulturę i sztukę. W szczególności można wyróżnić jedną z jej prac:

• Ogród poznania. Wystawa czerwiec-lipiec 1981, Galeria MDM,
• przedmowa; katalog wystawy,
• red. Anna Goliszewska,
• Stołeczne Biuro Wystaw Artystycznych 1981.

---

Oceń: Ewa Kuryluk

---