Wydawnictwo Literackie

---

Autorzy

Wśród najbardziej wpływowych postaci polskiej literatury, którzy mieli zaszczyt publikować swoje dzieła w Wydawnictwie Literackim, znajdują się laureaci Nagrody Nobla, tacy jak Wisława Szymborska, Czesław Miłosz, Olga Tokarczuk oraz Witold Gombrowicz. Ponadto, w gronie tym można wymienić również ojca Joachima Badeniego, Stanisława Barańczaka, Władysława Bartoszewskiego, Zygmunta Baumana, Jana Błońskiego, Andrzeja Bobkowskiego, Zbigniewa Brzezińskiego, Karla Dedeciusa, Michała Głowińskiego, Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, Józefę Hennelową oraz Stanisława Lema. Do znaczących postaci należy także Henryka Markiewicza, Sławomira Mrożka, Marię Orwid, Wojciecha Pszoniaka, Tadeusza Różewicza, Tomasza Stańkę, Jerzego Stuhra, Dorotę Sumińską, Jana Józefa Szczepańskiego, Hannę Świda-Ziembę, Jana Twardowskiego oraz Karola Wojtyłę. Nie można zapomnieć o Adamie Zamoyskim i Antoninie Żabińskiej.

W gronie pisarzy współpracujących z Wydawnictwem Literackim możemy wymienić Janusza Andermana, Jacka Dehnela, Jacka Dukaja, Wojciecha Engelkinga, Annę Janko, Ignacego Karpowicza, Hannę Krall, Mikołaja Łozińskiego, Dorotę Masłowską, Magdalenę Miecznicką, Andrzeja Muszyńskiego, Łukasza Orbitowskiego, Kazimierza Orłosia, Jerzego Pilcha, Jerzego Sosnowskiego, Olgę Tokarczuk oraz Szczepana Twardocha.

Wśród eseistów, krytyków i autorów prozy łatwego gatunku spotkamy nazwiska takich twórców jak: Przemysław Czapliński, Tomasz Fiałkowski, Aleksander Fiut, Tomasz Grzywaczewski, Jerzy Jarzębski, Anna Kamińska, Michał Paweł Markowski, Marian Stala, Jadwigę Staniszkis, Agatę Tuszyńska, Teresa Walas oraz Paulina Wilk.

Świat literatury popularnej reprezentują takie znane osobistości, jak: Katarzyna Grochola, Marta Fox, Grzegorz Kasdepke, Katarzyna Krenz, Roma Ligocka, Katarzyna Michalak, Jerzy Niemczuk, Katarzyna T. Nowak, Agnieszka Pilaszewska, Dorota Terakowska, Janusz L. Wiśniewski.

W dziedzinie historii warto zwrócić uwagę na takie persony jak: Andrzej Andrusiewicz, Henryk Batowski, Czesław Brzoza, Andrzej Chwalba, Henryk Ćwięk, Niall Ferguson, Ryszard Kaczmarek, Jan M. Małecki, Mariusz Markiewicz, Grzegorz Motyka, Andrzej Nowak, Andrzej Paczkowski, Artur Patek, Andrzej Pepłoński, Andrzej Przewoźnik, Anna Reid, Jan Rydel, Douglas Smith, Andrzej Leon Sowa, Stanisław Szczur, Ryszard Terlecki, Janusz Węc, Adam Zamoyski.

Poeci związani z wydawnictwem to: Justyna Chłap-Nowakowa, Julia Hartwig, Zbigniew Herbert, Urszula Kozioł, Jerzy Kronhold, Ewa Lipska, Piotr Matywiecki, Jarosław Mikołajewski, Ewa E. Nowakowska, Czesław Miłosz, Jolanta Stefko, Tadeusz Różewicz, Wisława Szymborska, Halina Poświatowska, Piotr Szewc, Janusz Szuber, Jan Sztaudynger, Adam Zagajewski.

Na koniec, nie możemy pominąć uznawanych autorów zagranicznych, takich jak: Margaret Atwood, John Banville, John D. Barrow, Jessie Burton, Walter Benjamin, Hans Georg Berg, Thomas Bernhard, Jorge Luis Borges, Michael Brooks, Andrea Camilleri, Martín Caparrós, Emmanuel Carrere, Eleanor Catton, Julia Child, Lars Saabye Christensen, Rachel Cusk, Kiran Desai, Annie Dillard, Jonathan Dimbleby, Robin Dunbar, Joel Egloff, T.S. Eliot, Anne Enright, Hans Magnus Enzensbergera, Oriana Fallaci, Niall Ferguson, Richard Flanagan, George Friedman, Max Frisch, Anna Gavalda, William Golding, Yaa Gyasi, Sophie Hannah, Tim Harford, Max Hastings, Marlon James, Wieniedikt Jerofiejew, Paul Kalanithi, Sue Monk Kidd, Karl Ove Knausgärd, Hedi Kaddour, Eka Kurniawan, Maylis de Kerangal, Åsa Larsson, Doris Lessing, Primo Levi, Jonathan Littell, Maja Lunde, Armistead Maupin, Cormac McCarthy, Lucy Maud Montgomery, Alice Munro, Amélie Nothomb, Chigozie Obioma, Orhan Pamuk, Sean Penn, Wiktor Pielewin, Sylvia Plath, Thomas Pynchon, Atiq Rahimi, Tom Reiss, Philip Roth, Kazuki Sakuraba, Steve Sem-Sandberg, Philippe Segur, Elif Shafak, Morten Stroksnes, Ian Stewart, Isaac Bashevis Singer, Gonçalo M. Tavares, Jurgen Thorwald, Mika Waltari, Virginia Woolf.

Historia

Lata 1953–2003

Wydawnictwo Literackie zostało założone w 1953 roku, posiadając na celu publikację krytycznie opracowanych dzieł, co przyczyniło się do stworzenia wielu serii wydawniczych. Pierwszym dyrektorem tej oficyny był Aleksander Słapa, natomiast na stanowisku redaktora naczelnego zasiadł dr Henryk Vogler, członek redakcji „Życia Literackiego”. Początkowo planowano wydanie zbioru listów Juliana Marchlewskiego do znanych pisarzy, Stefana Żeromskiego i Władysława Orkana. Jednak jako pierwsze tytuły, które ujrzały światło dzienne w 1953 roku, opublikowano Wybór poezji Adama Asnyka, Dwie noce Walerego Łozińskiego, powieść W Roztokach Władysława Orkana oraz Igrce w Barbakanie autorstwa Adama Polewki, a także poemat Tadeusza Śliwiaka pt. Astrolabium z jodłowego drzewa. Również w tym roku na rynku pojawiły się książki autorstwa Ludwika Jerzego Kerna, Henryka Markiewicza i Sławomira Mrożka.

W opracowaniu zatytułowanym Klasyka w Wydawnictwie Literackim znajdziemy informacje świadczące o tym, że w latach dziewięćdziesiątych kierunek historyczno-literacki oraz zasady edytorskie były formułowane przez dyrektora Aleksandra Słapę i późniejszego dyrektora Jerzego Skórnickiego, wespół z uznanymi badaczami literatury tamtych czasów, takimi jak Julian Krzyżanowski, Henryk Markiewicz, Stanisław Pigoń, Leon Płoszewski i Kazimierz Wyka.

Pierwsza dekada istnienia Wydawnictwa Literackiego- WL, wyznaczała jego kierunek i profil. W czasie rządów Aleksandra Słapy oraz Henryka Voglera opublikowano 869 tytułów autorów takich, jak Jan Błoński, Roman Brandstaetter, Stanisław Brzozowski, Andrzej Bursa, Stanisław Czycz oraz Kornel Filipowicz. Wśród publikacji znaleźli się także Konstanty Ildefons Gałczyński, Witold Gombrowicz, Jarosław Iwaszkiewicz, Franz Kafka, Andrzej Kijowski, Stefan Kisielewski, Jalu Kurek, Jerzy Kwiatkowski, Stanisław Jerzy Lec i Stanisław Lem. Nie zabrakło również nazwisk takich jak Aniela Łempicka, Włodzimierz Maciąg, Stanisław Mackiewicz, Henryk Markiewicz, Tadeusz Mikulski, Czesław Miłosz, Sławomir Mrożek, Tadeusz Nowak, Stanisław Pigoń, Halina Poświatowska, Marian Promiński, Ksawery Pruszyński i Julian Przyboś oraz Tadeusz Różewicz, Bruno Schulz, Zofia Starowieyska-Morstinowa, Jan Józef Szczepański, Jan Sztaudynger, Wisława Szymborska, Anna Świrszczyńska, Leopold Tyrmand, Kazimierz Wyka, Tadeusz Żeleński-Boy oraz Juliusz Żuławski.

W czasach „odwilży” po Październiku ’56 Wydawnictwo Literackie próbowało wydawać książki Gombrowicza i Miłosza, ale jedyne, co się ukazało, to tom Bakakaj. Prace nad dziełami Miłosza trwały niestety jeszcze przez kilka dekad. W 1964 roku na stanowisko dyrektora i redaktora naczelnego powrócił Jerzy Skórnicki, koncentrując się głównie na zachowaniu ogólnopolskiego charakteru wydawnictwa oraz pozyskiwaniu zarówno uznanych, jak i debiutujących pisarzy.

Aspekty prowadzonej przez Skórnickiego polityki sprzyjały uporządkowaniu dorobku polskiej kultury narodowej. Kolejnym dyrektorem Wydawnictwa Literackiego był Andrzej Kurz, sprawujący to stanowisko w latach 1971-1981 oraz 1983-1990. Wówczas ważnymi pozycjami stały się dzieła historyczne, pamiętnikarskie i cracoviana. W 1986 roku, podczas kadencji A. Kurza, zespół wydał dziewięciu tomów Dzieł Witolda Gombrowicza, które były redagowane przez Jana Błońskiego, wznawiane następnie w latach 1987-1989 przez grupę doświadczonych redaktorów, w tym Janinę Bahrową, Teresę Podoską i Zofię Górzynę. Edycja ta miała swojego kontynuatorę – drugą, jeszcze rozszerzoną do szesnastu tomów, edycję, której opiekę redakcyjną sprawował Jerzy Jarzębski.

Od 2002 roku, pod honorowym patronatem Rity Gombrowicz oraz Jerzego Giedroycia, rozpoczęto nową edycję Pism zebranych autora Ferdydurke, nad którymi czuwali Włodzimierz Bolecki, Jerzy Jarzębski i Zdzisław Łapiński. W okresie, gdy Andrzej Kurz zajmował stanowisko redaktora naczelnego, wprowadzono nowe serie wydawnicze, w tym Dawnej Literatury Angielskiej, Fantastyki i Grozy, Z Klepsydrą oraz cieszącą się dużym uznaniem serię Prozy Iberoamerykańskiej, która ostatecznie osiągnęła około dwustu tytułów, opublikowanych pod opieką redakcyjną Marii Kaniowej.

Literatura przekładowa była obecna w Wydawnictwie od zawsze. Jednak od lat siedemdziesiątych, nastąpił wyraźny wzrost liczby wydawanych tytułów oraz nakładów. Do tej pory wydano, nie licząc antologii i zbiorów, ponad tysiąc autorów zarówno z kręgów anglojęzycznych, jak i francuskich, niemieckich, włoskich, rosyjskich, czeskich, bułgarskich i rumuńskich. W 1972 roku zapoczątkowano kontynuowaną do dzisiaj Serię Dwujęzyczną, w której znalazły się nazwiska największych poetów różnych epok, od Petrarki, Osipa Mandelsztama, Sylvii Plath, po Czesława Miłosza oraz Zbigniewa Herberta.

W latach 1972-1981 zastępcą redaktora naczelnego, a potem redaktorem naczelnym (1982-1988) były Katarzyna Krzemuska i równolegle Krystyna Migdalska (1984-1989). Lata siedemdziesiąte były czasem wzrostu prestiżu Wydawnictwa, znaczącego rozszerzenia jego profilu oraz przyspieszenia mechanizmów sprzedaży i reklamy. Okres kryzysowy przypadł na lata 1981-1996, co było nieodłącznie związane z ogromnymi zmianami i rynkowymi przesileniami ze względu na przemiany gospodarcze w Polsce tamtego czasu.

Dzięki tym problemom, na stanowisku dyrektora zaszły niemal drastyczne zmiany, co doprowadziło do dużej rotacji dyrektorów: 1982-1983 dyrektorem był Ireneusz Maślarz, 1983-1990 Andrzej Kurz, 1990-1992 Bogdan Rogatko, 1992-1993 Jerzy Kowalczyk, natomiast w latach 1993-1998 Janusz Adamczyk. Kryzys w pierwszej połowie lat 90. zagrażał istnieniu Wydawnictwa. Dopiero w 1996 roku Rada Pracownicza podjęła radykalne kroki w celu restrukturyzacji zarządzania, co przyniosło owocne zmiany, a dyrektorem został Janusz Adamczyk, redaktorem naczelnym Małgorzata Nycz i sekreatarzem wydawnictwa Barbara Drwota. Wprowadzono zmiany w systemie zarządzania, co wpłynęło pozytywnie na rozwój firmy.

Kolejnym krokiem była organizacja wewnętrzna, która znacząco poprawiła efektywność całego zespołu. Wówczas Wydawnictwo zostało uhonorowane prestiżową Nagrodą Sezonu Wydawniczo-Księgarskiego Ikar ’97 za ambitne programy wydawnicze, oraz odnowioną poetycką Serię Dwujęzyczną, sygnowaną opracowaniem graficznym Andrzeja Dudzińskiego, a także za sfinalizowanie edycji Dzieł Gombrowicza.

Grażyna Borkowska w artykule zatytułowanym Druga młodość Wydawnictwa Literackiego pisała: „Wydawnictwo Literackie odżyło! Po latach ciszy pozornej lub faktycznej stagnacji stało się na powrót jedną z najważniejszych polskich oficyn. (…) Co wyróżnia tę oficynę? Po pierwsze, bardzo precyzyjnie zakreślony obszar penetracji. Mówiąc w pewnym przybliżeniu, jest nim literatura modernizmu w szerokim, anglosaskim znaczeniu tego słowa, a więc twórczość literacka pisana w końcu wieków – dziewiętnastego i dwudziestego. Po drugie, skłonność do postrzegania literatury jako serii. Myślę, że to nie tylko chwyt komercyjny. Budowanie serii to szukanie wewnętrznego porządku, strukturowanie rzeczywistości literackiej, nadawanie sensu chaotycznemu napływowi tekstów i głosów, tworzenie hierarchii. Po trzecie, znakomita, wzorowa wręcz współpraca ze środowiskiem badaczy, krytyków literackich; dzięki temu mogła powstać np. seria Klasyków Nowoczesnej Literatury, konkurencyjna, jak można sądzić, wobec wydań Biblioteki Narodowej. I po czwarte, towarzyska otwartość, która sprawia, że siedziba wydawnictwa pełni funkcję salonu literackiego. Bardzo zresztą demokratycznego i pozbawionego wszelkiej sztuczności. Po prostu miło tam zajrzeć i porozmawiać”.

W 1998 roku Małgorzata Nycz, w rozmowie z Lechem A. Merglerem z „Kuriera Czytelniczego” powiedziała: „Nie zakładaliśmy przecież nowego wydawnictwa w 1989 roku, ale musieliśmy przekształcić jedną z największych oficyn wydawniczych PRL w nowoczesne przedsiębiorstwo. (…) Najtrudniej chyba było skonstruować zespół zarządzający, to jedna z najsłabszych stron początków tej transformacji. A to, co pierwotnie wydawało się «mniej potrzebne» – czyli zespół redakcyjny – w gruncie rzeczy okazało się naszą siłą, bo to właśnie zespół redakcyjny stworzył firmę na nowo. Wiele się nauczył, ale potrafił też zaadaptować się do nowych warunków”.

W marcu 1999 roku, po konkursie stanowisko dyrektora Wydawnictwa Literackiego objęła Barbara Drwota, która do tej pory była sekretarzem wydawnictwa. Wtedy uporządkowano kwestie finansowe oraz podjęto decyzję o prywatyzacji wydawnictwa.

W ciągu kilku najbliższych lat do katalogu dodano nowe serie, a także dokonano zmian w oferowanych tytułach. Liczba autorów zaczęła się powiększać. Rozpoczęto wydawanie Leksykonów Historii i Kultury Polskiej oraz czterotomowego cyklu Historii Polski, stworzonego przez krakowskich historyków, przygotowanego z myślą o środowiskach akademickich. Ukazała się również trzytomowa edycja Najnowszej historii świata 1945–1995 głównie pod redakcją Artura Patka, Jana Rydla oraz Janusza J. Węca. Wydano także nowe książki i rozpoczęto prace nad nową edycją Pism Witolda Gombrowicza oraz współedytowano Dzieła Czesława Miłosza, które zostały wznowione z nowymi tytułami takimi jak Abecadło, Wyprawa w Dwudziestolecie, Traktat poetycki z moim komentarzem.

Równocześnie rozpoczęto edycję Dzieł zebranych Stanisława Lema pod redakcją Jerzego Jarzębskiego oraz dzieł Antoniego Kępińskiego. Publikowane były także pierwsze tomy naukowego opracowania Dzieł Haliny Poświatowskiej, jak również krytyczne wydania zebranych tekstów Jana Kasprowicza, Karola Irzykowskiego, Tadeusza Peipera, jak również Biblioteka Poetów Młodej Polski. Poza tym wydawane były kolejne tomy listów Stanisława Wyspiańskiego. Rozpoczęto również nowe serie, w tym Pisarzy Języka Niemieckiego, publikowane pod patronatem Karla Dedeciusa oraz przy wsparciu najlepszych polskich tłumaczy, a także serię Lekcja Literatury, w której znalazły się utwory takich osobistości, jak Gustaw Herling-Grudziński, Bolesław Leśmian, Ewa Lipska, Czesław Miłosz, Juliusz Słowacki, Jan Józef Szczepański, Wisława Szymborska i ks. Jan Twardowski. Powstała również seria Klasycy Nowoczesnej Literatury, w której z Pożegnaniem jesieni S.I. Witkiewicza w monograficznym opracowaniu Włodzimierza Boleckiego oraz seria krytyczna Obrazy Współczesności, zawierająca książki autorów takich jak Przemysław Czapliński, Aleksander Fiut, Jerzy Jarzębski, Michał P. Markowski, Tadeusz Nyczek, Andrzej Paczkowski oraz Teresa Walas. Wydano także obszerny Dziennik Bronisława Malinowskiego i Dziennik Mieczysława Jastruna.

W dalszym ciągu edytowano Dzieje Krakowa, a dla względu na znaczenie tej pracy wydano tom czwarty – Kraków w latach 1918–1939, a także tom piąty – Kraków w latach 1939–1945 Andrzeja Chwalby, wcześniejszy tom ukazał się w 1992 roku jako praca zbiorowa.

Po dwóch latach dyrektorowania Barbary Drwoty, Łukasz Gołębiewski w artykule Sukces przed prywatyzacją napisał: „Trzeba przyznać, że jak na państwową firmę w przeddzień prywatyzacji Wydawnictwo Literackie rozwija się nadzwyczaj dynamicznie. W ciągu ostatnich pięciu lat liczba wydawanych tytułów wzrosła dwukrotnie, nakłady – czterokrotnie, a obroty blisko sześciokrotnie. Żadne państwowe wydawnictwo nie ma takich wyników, podobnie jak żadna oficyna o profilu literackim”.

Pełnoletnie bestsellery z tamtych czasów to Elementarz ks. Jana Twardowskiego (117 000 egzemplarzy) i Pod Mocnym Aniołem Jerzego Pilcha (ponad 123 tys. egzemplarzy). Inne popularne wówczas tytuły to Okamgnienie, Świat na krawędzi Stanisława Lema oraz Ferdydurke Witolda Gombrowicza, Poczwarka Doroty Terakowskiej, Upadek człowieka pod Dworcem Centralnym Jerzego Pilcha, Rozstania Magdy Dygat, praca zbiorowa Dzieje Polski edytowana przez Andrzeja Chwalbę oraz Kobieta w podróży Romy Ligockiej.

Równocześnie prowadzono działania związane z prywatyzacją Wydawnictwa, co okazało się możliwe dzięki współpracy Barbary Drwoty z Janem Michalskim, właścicielem środowiska Noir sur Blanc. To oni stworzyli wizję nowej strategii dla Wydawnictwa Literackiego opartej na przyszłości oraz celach w XXI wieku. Po śmierci Barbary Drwoty oraz Jana Michalskiego kontynuację prywatyzacji prowadziła Vera Michalski-Hoffmann, właścicielka licznych oficyn wydawniczych, co zakończyło się sukcesem w 2003 roku.

Lata 2003–2017

Po prywatyzacji Wydawnictwo Literackie odnotowało poprawę sytuacji finansowej, co zaowocowało poszerzeniem listy nowych autorów z Polski i zagranicy, a także umocnieniem pozycji na rynku wydawniczym. Aktualnie w stałej sprzedaży znaleźć można ponad pięćset tytułów tej krakowskiej oficyny.

Obecnie kierowane jest przez Verę Michalski-Hoffmann oraz Prezes Wydawnictwa Annę Zarembę.

Siedziba

Początkowa siedziba Wydawnictwa Literackiego znajdowała się w niepozornym miejscu, na zapleczu popularnej księgarni Skarbnica, zlokalizowanej przy ul. Wiślnej 3. Zaledwie kilka lat później, w 1953 roku, wydawnictwo przeniosło swoją działalność do nowej lokalizacji – zabytkowej kamienicy przy ul. Basztowej 10.

Trzecim etapem zmian lokalowych było zajęcie baraku, który mieścił się na styku alei Focha i Krasińskiego. Następnie, w latach 1956 do 1973, Wydawnictwo Literackie funkcjonowało w charakterystycznej kamienicy Pod Krukami, ulokowanej przy Rynku Głównym 25.

Ostatecznie, na przełomie 1973 i 1974 roku, Wydawnictwo znalazło swoją obecną siedzibę w Domu pod Globusem, znajdującym się przy ulicy Długiej 1, gdzie kontynuuje swoją działalność do dziś.

Ważniejsze serie wydawnicze

W świecie wydawniczym istnieje wiele ważnych serii, które odgrywają kluczową rolę w popularyzacji literatury oraz kultury. Oto niektóre z nich, które zasługują na szczególne wyróżnienie:

• Biblioteka Klasyki Polskiej i Obcej (międzywydawnicza),
• Biblioteka Romantyczna,
• Biblioteka Poezji Młodej Polski,
• Seria Tatrzańska,
• Portrety Wielokrotne,
• Seria Eseju Klasycznego,
• Biblioteka Studiów Literackich,
• Dawnej Literatury Angielskiej,
• Fantastyka i Groza,
• Z Klepsydrą,
• Stanisław Lem poleca,
• Proza Iberoamerykańska,
• Seria Dwujęzyczna,
• Wspomnienia oświęcimskie,
• Cykl wspomnień Żydów krakowskich,
• Lekcja Literatury,
• Obrazy Współczesności,
• Leksykon Historii i Kultury Polskiej,
• Seria Klasyków Nowoczesnej Literatury,
• Cykl Historii Polski,
• Pisarzy Języka Niemieckiego.

Każda z tych serii ma swoje unikalne cechy, które przyczyniają się do wzbogacenia polskiego rynku wydawniczego oraz zainteresowania czytelników różnorodnymi tematami i stylami literackimi.

Nagrody

Wydawnictwo Literackie z dumą może pochwalić się autorami, którzy są laureatami prestiżowych nagród literackich. Wśród wyróżnionych znajdują się zdobywcy takich wyróżnień jak Nagroda Nobla, Nagroda Pulitzera, Nagroda Bookera oraz Paszporty „Polityki”. Nie można również zapomnieć o Nagrodzie Literackiej Nike, którą przyznaje się za wybitne osiągnięcia w dziedzinie literatury, oraz o Nagrodzie Fundacji im. Kościelskich, a także o nagrodach przyznawanych przez Fandom Polski im. Janusza A. Zajdla czy Nagrodzie im. Kazimierza Wyki. Nagrody te są wyrazem uznania i docenienia twórczej pracy wielu autorów, do których należy również Nagroda Literacka Gdynia czy nagrody związane z Bestsellerami Empiku.

2009

• Europejska Nagroda Literacka: 2 nominacje, nagroda: Jacek Dukaj za Lód,
• Nagroda „Pióro Fredry”: nagroda: Zofia i Jerzy Nowosielscy, Tadeusz Różewicz za Korespondencja,
• Nagroda Literacka Nike: nominacja: Ignacy Karpowicz za Gesty.

2010

• Wrocławska Nagroda Poetycka „Silesius”: nagroda: Piotr Matywiecki za Powietrze i czerń,
• Nagroda im. Juliusza Żuławskiego: nagroda: Jacek Dukaj za Wroniec,
• Nagroda Teofrasta: nagroda: Ewa Woydyłło za Rak duszy.

2011

• Paszport „Polityki”: nagroda: Ignacy Karpowicz za Balladyny i romanse,
• Nagroda Literacka Nike: nagroda: Marian Pilot za Pióropusz, 5 nominacji: Ewa Lipska za Pogłos, Ignacy Karpowicz Balladyny i romanse, Michał Głowiński za Kręgi obcości, Sławomir Mrożek za Dziennik t. 1. 1962-1969,
• Nike czytelników: nagroda: Sławomir Mrożek za Dziennik t. 1. 1962-1969,
• Wrocławska Nagroda Poetycka „Silesius”: nagroda: Urszula Kozioł za całokształt twórczości,
• Nagroda Literacka Gdynia: nagroda: Ewa Lipska za Pogłos,
• Nagroda Literacka Miasta Stołecznego Warszawy: w kategorii poezja: Jarosław Mikołajewski za Zbite szklanki,
• Bestsellery Empiku 2010: nagroda: Katarzyna Grochola za Zielone drzwi.

2012

• Paszport „Polityki”: nagroda: Mikołaj Łoziński za Książka,
• Nagrody Historyczne „Polityki”: nagroda: Grzegorz Motyka za Od rzezi wołyńskiej do akcji „Wisła”,
• Bestsellery Empiku 2011: nagroda w kategorii literatura faktu: Danuta Wałęsa za Marzenia i tajemnice.

2013

• Literacka Nagroda Nobla: Alice Munro,
• Paszport „Polityki”: nagroda: Szczepan Twardoch za Morfina,
• Literacka Nagroda Nike: 2 nominacje: Szczepan Twardoch za Morfina, Anna Janko za Pasja według św. Hanki, Nike czytelników: Szczepan Twardoch za Morfina.

2014

• Nagroda „Pióro Fredry”: Krzysztof Karpiński za Był jazz,
• Tytuł Książki Roku: Olga Tokarczuk za Księgi Jakubowe,
• Literacka Nagroda Nike: 2 nominacje: Ignacy Karpowicz za ości, Jerzy Pilch za Drugi dziennik.

2015

• Literacka Nagroda Nike: 2 nominacje: nagroda: Olga Tokarczuk za Księgi Jakubowe,
• Książka Historyczna Roku: 1 nominacja, nagroda: Kazimierz Krajewski za Na straconych posterunkach,
• Nagroda Fundacji im. Kościelskich: nagroda: Szczepan Twardoch za Drach,
• Modernizacja roku 2014: wyróżnienie dla Wydawnictwa Literackiego.

2016

• Nagroda Literacka Miasta Stołecznego Warszawy: proza – Anna Janko za Mała zagłada, poezja – Piotr Matywiecki za Którędy na zawsze,
• Nagrody Historyczne „Polityki”: nominacja: Andrzej Nowak za Pierwsza zdrada Zachodu,
• Nagroda im. Kuryłowiczów za przekład dzieła matematycznego: Pierwsze wyróżnienie dla Agnieszki Sobolewskiej za przekład Księgi matematycznych tajemnic Iana Stewarta,
• Nagroda Gryfia: Anna Janko za Mała zagłada,
• Angelus 2016: nominacje: Anna Janko za Mała zagłada, Andrzej Muszyński za Podkrzywdzie,
• Nagroda Literacka „Brücke Berlin” Preis: Szczepan Twardoch i tłumacz Olaf Kühl za Drach,
• Literacka Nagroda Nike: 2 nominacje: Ewa Lipska za Czytnik linii papilarnych i Piotr Matywiecki za Którędy na zawsze.

2017

• Bestsellery Empiku 2016: nagroda w kategorii literatura obyczajowa: Katarzyna Grochola za Przeznaczeni,
• Literacka Nagroda Nike: 2 nominacje: Urszula Kozioł za Ucieczki i Jerzy Kronhold za Skok w dal,
• Nagroda Literacka Gdynia: nominacja: Szczepan Twardoch za Król,
• Nagroda Literacka Miasta Stołecznego Warszawy: tytuł Warszawskiego Twórcy: Hanna Krall, poezja – Jerzy Kronhold za Skok w dal.

---

Oceń: Wydawnictwo Literackie

---