Franz Dreadhunter, którego prawdziwe imię to Piotr Dariusz Adamczyk, przyszedł na świat 22 lutego 1965 roku w Krakowie. Jest to polski muzyk, kompozytor oraz producent muzyczny, który wywarł istotny wpływ na rodzimą scenę muzyczną. Jego artystyczny pseudonim jest nawiązaniem do Tomasza „Frantza” Lipińskiego, znanego polskiego wokalisty i gitarzysty rockowego, którego pseudonim jest doskonale rozpoznawalny w kręgach fanów muzyki rockowej.
Franz Dreadhunter to artysta, który miał przyjemność współpracować z wieloma znanym zespołami, takimi jak: Düpą, Püdelsi, Deuter, Tilt, PRL, Bajm oraz Chłopcy z Placu Broni. Jego różnorodne doświadczenie muzyczne i unikalny styl przyczyniły się do stworzenia wielu niezapomnianych utworów, które do dziś są cenione przez miłośników rocka i nie tylko.
Życiorys
Franz Dreadhunter pochodzi z rodziny, w której muzyka odgrywała ważną rolę. Jego matka, utalentowana pianistka, ukończyła szkołę muzyczną, a później podjęła studia medyczne. Muzyczne zacięcie Franza objawiło się już w młodym wieku, gdy w szóstym roku życia rozpoczął naukę gry na pianinie, poznając utwory Chopina. Mimo że początkowo chciał grać na perkusji, to ze względów finansowych musiał zadowolić się gitarą basową.
W wieku piętnastu lat młody Dreadhunter opuścił rodzinny dom. W około 1978 roku, za sprawą fascynacji zespołem The Sex Pistols, stał się jedną z pierwszych postaci krakowskiej sceny punkowej. Jego pierwszym zespołem muzycznym było Rolling Red Shit, które założył po występie grupy Tilt w klubie Pod Ręką. W skład zespołu obok Franza wszedł Ferdynand Mordyłła. Niedługo później, Dreadhunter stworzył zespół o nazwie Martwy Fiolet, który zyskał rozgłos dzięki kontrowersyjnemu występowi w krakowskiej szkole plastycznej. Podczas tego koncertu obrzucał publikę serkiem homogenizowanym i wystąpił w koszulce z logo zespołu KISS, w której wyrwane były dwie pierwsze litery.
W latach 80. Franz Dreadhunter dołączył do zespołu Düpą, co było możliwe dzięki Józefowi Gradusowi, właścicielowi knajpy w Dworku Białoprądnickim, który poinformował go o poszukiwaniu basisty. Dziękując liderowi Düpą, Piotrowi Markowi, Dreadhunter nauczył się, jak nagrywać utwory i zyskał zainteresowanie malarstwem. W tym okresie występował także gościnnie z zespołem Wahehe. Po koncercie Düpą na festiwalu Róbrege w 1984 roku, Franz przeniósł się do Warszawy, gdzie został członkiem zespołu Deuter, a także dołączył do Tiltu. W tym czasie zaangażował się w tworzenie zespołu Püdelsi.
Wraz z Tomaszem Lipińskim, Dreadhunter wprowadził zmiany w stylistyce Tiltu, przekształcając zespół z punkowego na popowy. Efektem tego była produkcja przebojowych utworów takich jak „Mówię ci, że” oraz „Rzeka miłości”, które spotkały się z dużym uznaniem i komercyjnym sukcesem.
Po odniesionych sukcesach w Tiltcie, Franz przeniósł się do Lublina, by chwilowo zastąpić basistę Budki Suflera. W hotelu Victoria poznał menedżera Bajmu, Andrzeja Pietrasa, który zaproponował Dreadhunterowi dołączenie do zespołu. Po nielicznych próbach z Budką Suflera, Franz zgodził się na współpracę z Bajmem i brał udział w nagraniach albumu „Nagie skały”. Zespół opuścił na planie filmu „Pan Kleks w kosmosie”.
W okolicach roku 1989 Franz Dreadhunter przeniósł się do Berlina, a następnie do Nowego Jorku, decydując się tym samym na odejście od Püdelsów. Tam nawiązał współpracę z rzeźbiarzem Johnem Langino. Po powrocie do Polski w 1991 roku, spotkał Bogdana Łyszkiewicza, lidera zespołu Chłopcy z Placu Broni, z którym szybko się zaprzyjaźnił. Ich współpraca trwała prawie dziesięć lat aż do tragicznej śmierci Łyszkiewicza w wypadku samochodowym.
W roku 1995 Dreadhunter powrócił do Püdelsów, pozostając w zespole do 1998. Po kilku latach znowu dołączył do grupy w 2002 roku. Franz Dreadhunter był również autorem piosenek do filmów, takich jak: „Miassto fcionga”, „Ostatnia piosenka o miłości”, „Westchnienie”, „Uważaj na niego” oraz „Mamuśki”.
Dyskografia
Franz Dreadhunter to artysta, którego twórczość została uwieczniona w wielu albumach i singlach. Poniżej przedstawiamy jego wybrane dokonania, które pokazują różnorodność i bogactwo jego muzycznej kariery.
- Bajm
- Nagie skały (1988),
- Ballady (1997),
- „Ja” (singel, 2002),
- Ballady 2 (2008).
- Chłopcy z Placu Broni
- Krzyż (1991),
- Kocham Cię (1993),
- Uśmiechnij się! (1996),
- Gwiazdy polskiej muzyki lat 80. (album kompilacyjny, 2007).
- Deuter
- Live 1984 (1987),
- Śmieci i diamenty (2011),
- Ojczyzna Blizna (2011).
- Homo Twist
- Homo Twist (1996),
- „Irma Tine Var” (singel, 1997),
- Live After Death (album Homo Twist) (2002).
- Püdelsi
- „Samba-mamba” (singel, 1999),
- Wolność słowa (2003),
- „Mundialeiro” (singel, 2003),
- Zen (2007).
- Püdelsi i Kora
- Bela Pupa (1988).
- Tilt
- „Runął już ostatni mur” (singel, 1985),
- „Mówię ci, że…” (singel, 1986),
- Rzeka miłości, koncert w Buffo ’96 (1996),
- „Co się stało w tym kraju nad Wisłą?” (singel, 2002).
Inne
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Stefania Zahorska | Anna Lutosławska | Edward Dusza | Michał Bałucki | Robert Koszucki | Bogusław Kaczmarczyk | Paweł Daniel Zalewski | Leszek Piskorz | Karol Bunsch | Tadeusz Korpal | Leon Wincenty Czechowski | Tadeusz Byrski | Paweł Sanakiewicz | Janusz Orbitowski | Aleksandra Ford-Sampolska | Grzegorz Turnau | Teodora Matejko | Michał Rusinek (1904–2001) | Janusz Nowotarski | Lena ZelwerowiczOceń: Franz Dreadhunter