Helena Rufeisen-Schüpper

---

Życiorys

W wieku zaledwie 10 lat straciła matkę, Simchę z Rosenbergów, co spowodowało, że młoda Helena trafiła pod opiekę swoich dziadków. Następnie ukończyła Powszechną Szkołę Żeńską im. Henryka Sienkiewicza, a także Szkołę Handlową przy ulicy Loretańskiej w Krakowie. W jej młodzieńczej działalności istotną rolę odegrała przynależność do syjonistycznej organizacji młodzieżowej Akiba. W czasie wakacji 1939 roku miała okazję brać udział w kolonii zorganizowanej przez Akibę w Tatrach.

Po wybuchu II wojny światowej, podobnie jak jej ojciec, Helena próbowała uciec na wschód, jednak ostatecznie wróciła do Krakowa, gdzie kontynuowała swoje zaangażowanie w struktury Akiby. Od 1941 roku mieszkała w warszawskim getcie, gdzie również aktywnie działała w grupie chalucowej Akiby. Uczestniczyła w posiedzeniach syjonistycznej organizacji Hechaluc oraz w powstaniu Żydowskiej Organizacji Bojowej (ŻOB), pełniąc rolę łączniczki pomiędzy Warszawą a Krakowem.

Po uwolnieniu Ariego Wilnera, opatrzyła jego rany w mieszkaniu przy ul. Muranowskiej 44. W czasie powstania w getcie warszawskim udało jej się przejść z płonącego bunkra w kamienicy przy ulicy Muranowskiej 44 do kwatery głównej ŻOB, która mieściła się w bunkrze przy ulicy Miłej 18. Na rozkaz Mordechaja Anielewicza przeszła kanałami na stronę aryjską, gdzie nawiązała kontakt z Icchakiem Cukiermanem. Tosia Altman złożyła jej relację na temat pacyfikacji bunkra na Miłej.

Po pewnym czasie przebywała w Hotelu Polskim przy ul. Długiej 29 w Warszawie, skąd została deportowana do obozu koncentracyjnego Bergen-Belsen. Po zakończeniu wojny Helena zdecydowała się na emigrację do Palestyny.

---

Oceń: Helena Rufeisen-Schüpper

---