Fabian Himmelblau

Początkowo, Fabian próbował podążać śladami swojego ojca, podejmując się działalności wydawniczej. Wydawał różnorodne publikacje, w tym zrealizowany w 1894 roku katalog Wydawnictwa gwiazdkowe dla dzieci i młodzieży. Wśród jego istotnych osiągnięć należy wymienić Wybór Poezji Teofila Lenartowicza, który ukazał się w czterech tomach. Niestety, działalność wydawnicza często przeradzała się w spory sądowe z innymi wydawcami, jak miało to miejsce w 1894 roku w konflikcie z Kazimierzem Grendyszyńskim z Petersburga oraz w 1908 roku z Gebethnerem i Wolffem.

Rok 1905 był przełomowy, bowiem Fabian Himmelblau został członkiem komisji statutowej Stowarzyszenia Księgarzy Krakowskich. Jednakże, pomimo jego starań, księgarnia borykała się z problemami finansowymi, a z czasem Himmelblau ograniczył swoją działalność do antykwariatu. Jego antystandardowy sposób prowadzenia tego miejsca polegał na tym, że wynajął mały lokal, który kusił klientów brakiem interesujących pozycji. Zamiast tego, starał się odstraszyć potencjalnych nabywców oraz tych, którzy chcieli mu sprzedać książki, poprzez wygórowane ceny i tłumaczenie, że poszukiwane pozycje nie znajdują się w jego zbiorze.

Ten oryginalny styl funkcjonowania wynikał z zamiłowania Himmelblaua do literatury. Nie traktował książek jedynie jako przedmiotu handlu, ale również jako obiektów zgłębiania ich treści. Był pasjonatem polskich książek, szczególnie starych druków, i starał się zaspokoić własne pasje bibliofilskie. Jego niezbyt dochodowa działalność miała jednocześnie na celu gromadzenie wartościowych dzieł dla Biblioteki Jagiellońskiej, gdzie jego kontakty z bibliofilami, takimi jak Stanisław Estreicher, były częste i owocne. Współpracował z wieloma antykwariuszami, zarówno krajowymi, jak Jakub Jabłonko, czy Hieronim Wilder z Warszawy, jak i zagranicznymi, takimi jak Simon d'Azzuro z Mediolanu.

Pod koniec życia, mimo trudności finansowych, Himmelblau nie zdecydował się na wyprzedaż swojego cennego księgozbioru. Zmarł 10 lutego 1931 roku w Krakowie, po czym jego antykwariat przejęła żona Salomea. Niektóre z pozostałych książek trafiły do antykwariusza Judę Taffet; inne przekazane zostały do siostrzeńca, Diamanta, który prowadził Księgarnię Udziałową w Warszawie. Ostatecznie firma zlikwidowana została w 1933 roku.

Fabian Himmelblau pozostawił po sobie ślad na polskiej scenie bibliofilskiej, a jego osoba została uwieczniona w wspomnieniach Karola Estreichera juniora, który wspomniał o nim jako o “krakowskim antykwariuszu-oryginale” w zbiorze "Nie od razu Kraków zbudowano” (1959).