Jerzy Ossowski (prawnik)

---

Życiorys

Jerzy Ossowski, pochodzący z rodziny o znaczących osiągnięciach, był synem Stefana Ossowskiego (1874–1936), inżyniera elektryka i przemysłowca, który piastował urząd ministra przemysłu i handlu w latach 1922 oraz 1923. Jego matka, Helena z Sulikowskich h. Sulima, żyła w latach 1874–1945.

Na początku swojej edukacji, przez rok uczęszczał na Wydział Elektryczny Politechniki Warszawskiej, ale z czasem przeniósł się na Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, który ukończył w 1935 roku. W trakcie studiów aktywnie działał na rzecz społeczności akademickiej, zakładając Koło Socjologiczne Studentów UW im. Leona Petrażyckiego oraz pełniąc funkcję jego pierwszego przewodniczącego. Publikował także swoje przemyślenia dotyczące socjologii w akademickim miesięczniku „Prawo”, gdzie poruszał istotne tematy, takie jak znaczenie socjologii dla nauki prawa oraz pogłębianie podstaw socjologii.

Po zakończeniu studiów Ossowski rozpoczął aplikację prawniczą, a jego zaangażowanie w działalność społeczną objęło również przynależność do ZHP od 1934 roku. Jako członek gromady starszoharcerskiej „Jeże” im. Teodora Tomasza Jeża, pełnił funkcję podharcmistrza i brał aktywny udział w kursach instruktorskich, które odbyły się w USA i Szwecji w 1937 roku.

W obliczu wybuchu II wojny światowej, został zmobilizowany jako podchorąży, wkrótce awansując na podporucznika. Działając w strukturach Szarych Szeregów, współpracował z redaktorem naczelnym ich pisma „Źródło”, Gustawem Niemcem. Ossowski był zaangażowany w redagowanie oraz powielanie tego pisma, co miało miejsce w jego mieszkaniu. Po aresztowaniu Niemca w marcu 1941 roku, przejął rolę wizytatora w Chorągwi Lubelskiej oraz Radomskiej w Głównej Kwaterze Szarych Szeregów. W tym czasie był poszukiwany przez Gestapo.

Pomimo trudności związanych z wojną, kontynuował aplikację sądową oraz pracę nad rozprawą doktorską na temat „O więzi społecznej” pod opieką profesora Jerzego Landego. Jego kariera zawodowa obejmowała również pracę jako referent w Głównym Urzędzie Rozdziału Zaopatrzenia Pracowników Miejskich w Warszawie, gdzie dzięki interwencji biura udało mu się uniknąć długotrwałego pobytu w więzieniu po zatrzymaniu w 1942 roku.

Wiosną 1944 roku Ossowski dołączył do Rady Wychowawczej Grup Szturmowych Szarych Szeregów, której liderem był Józef Zawadzki. Pełnił tam rolę opiekuna 3 kompaniji batalionu „Zośka”. W dniu, gdy wybuchło powstanie warszawskie, został mianowany harcmistrzem, jednak dzień później zginął w walkach na Ochocie. Jego ostatnie miejsce spoczynku to cmentarz Powązki Wojskowe w Warszawie, gdzie został pochowany (kwatera A20-6-27).

---

Oceń: Jerzy Ossowski (prawnik)

---