Wiktor Kopff

---

Życiorys

Wiktor Kopff, będący najmłodszym dzieckiem malarza Jana Wincentego Koppfa oraz bratem Konstantego Kopffa, rozpoczął swoją edukację w Gimnazjum św. Anny, gdzie uczył się w latach 1814–1821. Następnie studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, uzyskując tytuł magistra w 1826 roku. Już trzy lata później, w 1829 roku zdobył tytuł doktora praw.

Po ukończeniu studiów pracował jako guwerner w rodzinie Florkiewiczów w Młoszowej. W 1833 roku, po odbyciu praktyki adwokackiej, powrócił do sądownictwa. Tam otrzymał nominację na dożywotniego sędziego trybunału I Instancji. W 1837 roku stał się członkiem Towarzystwa Naukowego Krakowskiego, co świadczy o jego zaangażowaniu w życie społeczne i naukowe. Zaledwie rok później, w 1838 roku, został mianowany sędzią apelacyjnym, a 16 maja 1840 roku objął stanowisko senatora Rzeczypospolitej Krakowskiej. Od 1843 roku pełnił także rolę przewodniczącego Wydziału Spraw Wewnętrznych.

Wiktor Kopff był świadkiem kluczowych wydarzeń, pozostawiając po sobie wspomnienia z ostatnich lat istnienia Rzeczypospolitej Krakowskiej. Po wybuchu powstania w Krakowie w 1846 roku, został wyznaczony przez dyktatora Jana Tyssowskiego na radcę ministerstwa sprawiedliwości, choć nie sympatyzował z rewolucją. Po stłumieniu powstania, kiedy do Krakowa wkroczyły wojska okupacyjne trzech mocarstw, a Senat Rządzący został rozwiązany, Wiktor Kopff objął stanowisko przewodniczącego Tymczasowej Rady Administracyjnej Wolnego Miasta Krakowa w dniu 9 marca 1846 roku.

W 1855 roku został mianowany Radcą Sądu Wyższego, a w 1865 roku odznaczono go Orderem Korony Żelaznej, co potwierdziło jego znaczący wkład w życie prawne i społeczne regionu. Wkrótce awansował na prezesa Sądu Krajowego, a lata 1868–1871 spędził jako prezes Sądu Wyższego Krajowego dla Galicji Zachodniej. Po przejściu na emeryturę w 1871 roku, z tytułem radcy dworu, kontynuował działalność publiczną jako członek Akademii Umiejętności od 1872 roku. Również w 1873 roku zasiadł w Radzie Nadzorczej Banku Galicyjskiego. Jako radny miejski, opracował projekt statutu dla miasta, pracując dla prezydenta Mikołaja Zyblikiewicza.

Kopff był autorem wielu rozpraw prawniczych, wśród których znajdują się takie tytuły jak „O systemie karnym poprawczym”, „O posiadaniu” oraz „Urządzenie włościan w b. Rzeczypospolitej Krakowskiej”. Jego życie osobiste również zasługuje na uwagę; ożenił się z Józefą, córką Ambrożego Grabowskiego, znanego księgarza oraz historyka krakowskiego. Wspólnie wychowali pięciu synów: Władysława i Józefa, którzy zostali prawnikami i sędziami, Henryka, agronoma, Leona, lekarza, oraz Juliusza, inżyniera kolejowego. Córka Emilia została żoną prawnika i profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego Piotra Burzyńskiego, a druga córka Stanisława poślubiła architekta Karola Kremera.

Wiktor Kopff posiadał dworek w Zakliczynie, a po śmierci został pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera BA, płd.).

---

Oceń: Wiktor Kopff

---