Józef Piotrowski (malarz)

---

Życiorys

Po zakończeniu edukacji w 1899 roku w krakowskiej Szkole Przemysłowej, Józef Piotrowski rozpoczął swoje studia na Akademii Sztuk Pięknych. W trakcie swojego kształcenia miał zaszczyt uczyć się pod okiem wybitnych wykładowców, takich jak Konstanty Laszczka, Józef Unierzyski oraz Leon Wyczółkowski, a studia zakończył w 1906 roku.

W 1910 roku Piotrowski został członkiem Towarzystwa „Strzelec”. Jego patriotyzm skłonił go do wstąpienia do Legionów Polskich we wrześniu 1914 roku, gdzie został oddelegowany do pełnienia służby w departamencie werbunkowym Naczelnego Komitetu Narodowego. Wkrótce objął stanowisko komisarza wojskowego powiatu żywieckiego tegoż komitetu. Szybko awansował; już 6 października 1914 roku miał stopień chorążego, a w początkach 1915 roku, jako podporucznik, działał jako oficer werbunkowy w powiecie iłżeckim.

W drugiej połowie 1915 roku Piotrowski został skierowany do 6 Pułku Piechoty i podjął szkolenie na Kursie Wyszkolenia Piechoty w Zambrowie. Po jego ukończeniu został włączony do rezerwy personalnej nowo utworzonego Polskiego Korpusu Posiłkowego, a jego stacjonowanie miało miejsce w Przemyślu. Z dniem 21 czerwca 1917 roku, Piotrowski trafił do 2 kompanii baonu uzupełnień Polskiego Korpusu Posiłkowego i rozpoczął kształcenie w Szkole Oficerskiej w Przemyślu. Następnie, jako porucznik, służył w 5 kompanii baonu zapasowego w Bolechowie.

W wyniku wydarzeń wojennych, został internowany 19 lutego 1918 roku w obozie w Dułowie na Zakarpaciu i później wcielony do armii austro-węgierskiej, z którą brał udział w walkach we Włoszech.

Po powrocie Polski do niepodległości, piastował stanowisko w Powiatowej Komendzie Uzupełnień w Kielcach jako I referent, jednocześnie pozostając oficerem w 4 Pułku Piechoty Legionów w Kielcach. W kwietniu 1924 roku otrzymał przydział do Szefostwa Poborowego Dowództwa Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie, gdzie pełnił rolę 2 referenta. Po likwidacji szefostwa w grudniu tego samego roku, wrócił do PKU w Kielcach na stanowisko I referenta, a w lutym 1926 roku wyznaczono go na kierownika I referatu administracji rezerw oraz zastępcę komendanta.

23 grudnia 1927 roku, w związku z reorganizacją, został przeniesiony do kadry oficerów piechoty, pozostając na swoim dotychczasowym stanowisku. Z dniem 31 marca 1928 roku przeszedł w stan spoczynku i osiedlił się w Kielcach. W 1934 roku, jako emerytowany oficer, figurował w ewidencji PKU Kielce, a jego przydział dotyczył Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr X, co klasyfikowało go jako „przewidzianego do użycia w czasie wojny”.

Na emeryturze Piotrowski poświęcił się sztuce, a jego twórczość malarska przyniosła mu uznanie. Został członkiem Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków oraz przynależał do krakowskiej sekcji Legionistów Plastyków w Związku Legionistów. Jego obrazy przedstawiały pejzaże, sceny miejskie, wnętrza, detale architektoniczne oraz florę; a wiele z tych tematów nawiązywało do czasów jego służby w Legionach Polskich.

Ordery i odznaczenia

Józef Piotrowski został odznaczony Medalem Niepodległości 6 czerwca 1937 roku. Przyznano mu to wyróżnienie „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

---

Oceń: Józef Piotrowski (malarz)

---