Antoni Pleszowski

---

Życiorys

Antoni Pleszowski przyszedł na świat 23 września 1857 roku w Krakowie. Był artystą, który wywodził się z tego wspaniałego miasta. Swoje pierwsze kroki w świecie sztuki stawiał w Szkole Sztuk Pięknych, gdzie miał zaszczyt być uczniem wybitnego rzeźbiarza Walerego Gadomskiego. Jego edukacja artystyczna kontynuowana była w Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu, gdzie uczył się pod okiem Caspara von Zumbuscha, a także odbył studia w Rzymie.

Pleszowski zdobył liczne nagrody i wyróżnienia za swoje prace. Jego dzieła, takie jak Kain oraz Ślepy młodzieniec, zyskały uznanie w świecie artystycznym, a za drugi z wymienionych otrzymał złoty medal od akademii wiedeńskiej. W trakcie Wystawy Krajowej w Krakowie, która miała miejsce 30 września 1887 roku, artysta zdobył dyplom honorowy – najwyższe odznaczenie w dziedzinie rzeźby – za swój projekt nagrobka zatytułowany Nad grobem.

Na tej samej wystawie zaprezentował również swoje dzieło Popiersie, wykonane z terracoty, które ukazywało bolejącą postać kobiecą. Wspomniane rzeźby – Ślepy oraz Nad grobem – były również wystawiane w krakowskich Sukiennicach w 1889 roku. Dzieło zatytułowane Smutek znalazło swoje miejsce w Muzeum Narodowym w Krakowie.

Kompozycje Pleszowskiego, wykonane często w brązie i gipsie, zainspirowały malarza Emanuela Herncisza, który przeniósł je na swoje obrazy. Reprodukcje rzeźb artysty publikowano w prasie artystycznej, w tym w niemieckojęzycznym czasopiśmie „Illustrirte Zeitung” oraz czeskiej gazecie „Zlatá Praha”. Jego osobowość cechowała skromność i unikanie reklamy. Mimo zasług, artysta nie brał udziału w żadnym z konkursów na pomnik Adama Mickiewicza.

W ciągu swojego życia, Pleszowski przez wiele lat mieszkał w Rzymie, a później osiedlił się we Lwowie. W finale życia zmagał się z problemami zdrowotnymi, szczególnie z chorobą piersiową, co skłoniło go do przebywania w cieplejszym klimacie. Na jakiś czas żył w Konstantynopolu u swojego wuja Gropplera, jednak po jego śmierci przeniósł się do Meranu. Artysta zmarł w styczniu 1889 roku.

W artykule opublikowanym po jego śmierci w „Kurjerze Lwowskim” stwierdzono, że „z całego pokolenia młodych rzeźbiarzy był talentem najwybitniejszym, najwięcej przez znawców uznanym i nagradzanym”.

---

Oceń: Antoni Pleszowski

---