Helena Loria-Landecka

Kultura i sztuka

Helena Loria-Landecka, znana również jako Helena Loria-Landau, to postać, której życie i twórczość odzwierciedlają bogatą historię polskiego malarstwa. Urodziła się w 1896 roku w Krakowie, a jej działalność artystyczna miała miejsce w niezwykle dynamicznych czasach, które wszędzie przynosiły zarówno zmiany, jak i wyzwania.

Artystka zmarła 20 stycznia 1984 roku w Łodzi, pozostawiając po sobie trwały ślad w sztuce. Jako malarka pochodzenia żydowskiego, Loria-Landecka przyczyniła się do kulturalnego dziedzictwa Polski, łącząc w swoich pracach różnorodne wpływy i techniki.

Życiorys

W latach 1919–1925 Helena Loria-Landecka rozwijała swoje umiejętności artystyczne w pracowni Wojciecha Weissa, ucząc się w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Po ukończeniu studiów, w 1931 roku, aktywnie włączyła się w działalność artystyczną jako członkini zarządu Zrzeszenia Artystów Plastyków w Łodzi. Jej prace były szeroko eksponowane, między innymi podczas wystawy uczniów Weissa w 1934 roku oraz w ZPAP w Łodzi w latach 1934 i 1936, a także na wystawach w Krakowie w 1938 i we Lwowie w 1939 roku.

Podczas tragicznych wydarzeń II wojny światowej, artystka została umieszczona w obozie przejściowym usytuowanym przy ul. Łąkowej w Łodzi, a następnie zmuszona do wysiedlenia do Generalnego Gubernatorstwa. Po zakończeniu wojny powróciła do Łodzi, gdzie kontynuowała swoją działalność twórczą oraz podjęła pracę pedagogiczną w szkołach średnich. W późniejszych latach życia osiedliła się w Domu Pogodnej Jesieni w Łodzi, gdzie spędziła ostatnie chwile swojego życia.

Helena Loria-Landecka była również członkinią artystycznego ugrupowania „Start”. Po jej śmierci została pochowana w części rzymskokatolickiej Starego Cmentarza w Łodzi. W swojej twórczości artystycznej koncentrowała się głównie na malowaniu martwej natury, a jej prace wzbogacają zbiory Muzeum Narodowego w Krakowie, gdzie możemy podziwiać jej wybitne dzieła.

Przypisy

  1. a b Landau-Loria (Landecka) Helena [online], artinfo.pl.
  2. Adrian M.A.M. Darmon, Autour de l’art juif: encyclopédie des peintres, photographes et sculpteurs, Carnot, 2003, ISBN 978-2-84855-011-4 [dostęp 23.09.2023 r.] (fr.).
  3. Karol K. Hiller, Marcin M. Bauer, Muzeum Sztuki w Łodzi, Karol Hiller, 1891-1939: nowe widzenie. Malarstwo, heliografika, sysunek, grafika, Muzeum Sztuki, 2002, ISBN 978-83-87937-22-5 [dostęp 23.09.2023 r.] (pol.).
  4. Janina J. Ładnowska, Katarzyna Kobro – zarys twórczości, [w:] Elżbieta E. Fuchs (red.), Katarzyna Kobro. W setną rocznicę urodzin 1898 – 1951, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2005.
  5. Macierzyńska miłość życia: teksty o Stanisławie Leszczyńskiej, Akademia Teologii Katolickiej, 1984 [dostęp 23.09.2023 r.] (pol.).
  6. a b c d e nekrolog, „Dziennik Łódzki” (20), bc.wbp.lodz.pl, 24.01.1984 r., s. 4 [dostęp 23.09.2023 r.].
  7. a b c Jerzy J. Malinowski, Malarstwo i rzeźba Żydów polskich w XIX i XX wieku, Wyd. Naukowe PWN, 2000, ISBN 978-83-01-13178-4 [dostęp 23.09.2023 r.] (pol.).

Oceń: Helena Loria-Landecka

★★★★★
Średnia ocena:4.58 Liczba ocen:23