Dorota Lampart

---

Życiorys

Dorota Lampart była wyjątkową malarką ludową, która spędzała swoje życie w malowniczej Czarnotowej. Jej twórczość, uznawana za malarstwo ludowe, zyskała uznanie wśród krytyków, którzy dostrzegli w niej głębię i oryginalność. Sposób, w jaki tworzyła oraz prowadziła życie, stawiał jej prace na granicy sztuki profesjonalnej i sztuki naiwnej, co było niezwykle interesującym zjawiskiem w świecie sztuki.

Ludzie, którzy mieli okazję poznać artystkę, zgodnie twierdzili, że w jej życiu dominowała potrzeba wolności. Mimo trudnych warunków życia, które często były związane z biedą i samotnością, otaczała się zwierzętami, co dawało jej pewne wsparcie.

Dorota była również utalentowaną hafciarką i miłośniczką pieśni, a jej twórczość malarska była niezwykle eklektyczna — malowała na wszystkim, co miała pod ręką, od skrawków papieru po resztki gazet. Jej najbardziej znany obraz, zatytułowany „Niebo” (znany także jako „Sąd Ostateczny”), znajduje się w zbiorach Muzeum Etnograficznego w Krakowie. Ten niezwykły obraz powstał na papierze pakunkowym i był wyklejany kolorowymi skrawkami, co podkreślało jej unikalny styl.

W 1969 roku zainteresowanie Dorotą Lampart wzbudził magazyn „Przekrój”, a Jan Bujak, etnograf, opisał w nim jej niezwykłą historię życia. Pomimo dalszych trudności zdrowotnych, w 1990 roku trafiła do szpitala w Makowie Podhalańskim, a w maju 1991 roku osiedliła się w zakładzie opiekuńczo-leczniczym w Rajczy. Odeszła 26 września 2005 roku, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w polskim malarstwie.

Wystawy

Obrazy Doroty Lampart miały okazję być wystawiane na różnych prestiżowych ekspozycjach na całym świecie. Wśród nich znajdują się ważne miejsca takie jak Londyn, gdzie wystawy odbyły się w latach 1949 oraz 1956, a także w Paryżu, Lublanie, Zagrzebiu, Warszawie i Krakowie, gdzie jej prace były prezentowane w 1948 oraz 1960 roku.

Rok 2010 przyniósł wyjątkowe wydarzenie, kiedy to w Muzeum Etnograficznym im. St Udzieli w Krakowie zorganizowano wystawę zatytułowaną „Wyrwany skrawek nieba. Malarstwo Doroty Lampart”. Na tej wyjątkowej wystawie zaprezentowano nie tylko najważniejsze dzieła artystki, ale także obrazy, które pochodzą z renomowanych muzeów w Toruniu, Warszawie oraz Rabce.

Dodatkowo, zbiory dotyczące twórczości Lampart udostępnili również Babiogórski Park Narodowy oraz prywatni kolekcjonerzy, co znacząco wzbogaciło dostępne propozycje artystyczne i przyczyniło się do szerokiego uznania jej talentu.

Film dokumentalny

W 1970 roku przewodnicząca Mirosława Marcinkiewicz zaprezentowała historię Doroty Lampart w dokumencie pt. Dziwni artyści po obu stronach Babiej Góry. W filmie tym umieszczono również portret Karola Wójciaka z Lipnicy Wielkiej.

Z kolei w 1988 roku, Hanna Kramarczuk stanęła za kamerą, aby stworzyć dzieło zatytułowane Ballada o Lampart Dorocie. W tym dokumencie ukazano złożoność oraz trudności, jakie towarzyszyły osiemdziesięcioletniej artystce w jej codziennym życiu. Film ten otrzymał prestiżowe Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Telewizyjnych w Monte Carlo.

---

Oceń: Dorota Lampart

---