Katarzyna Karpowicz

---

Życiorys

„Katarzyna Karpowicz przyszła na świat w malarskiej rodzinie w Krakowie. Jej rodzicami były Anna Karpowicz-Westner (z domu Wiejak) oraz Sławomir Karpowicz, który jest profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Rodzina, wraz z córkami, Katarzyną i Joanną, mieszkała i prowadziła swoją działalność artystyczną w pracowni znajdującej się przy ulicy Piłsudskiego, która wcześniej była używana jako pracownia przez Olgi Boznańskiej.

W 2005 roku Katarzyna ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie i rozpoczęła studia na Wydziale Malarstwa w krakowskiej ASP. Do 2008 roku studiowała pod okiem Grzegorza Bednarskiego. Dyplom z zakresu malarstwa uzyskała w 2010 roku w pracowni Leszka Misiaka.

Katarzyna Karpowicz przebywała na Węgrzech, w Budapeszcie, w latach 2013-2015, a następnie osiedliła się w Anglii, gdzie mieszkała w Pangbourne od 2015 do 2016 roku. Obecnie kontynuuje swoją twórczość w Krakowie.

Jej prace są częścią licznych kolekcji zarówno w Polsce, jak i za granicą, łącznie z kolekcją Muzeum Sztuki Współczesnej w Gdańsku. W 2019 roku zdobyła prestiżowe stypendium Fundacji Grazella im. Anny Marii Siemieńskiej, które jest przyznawane wybitnym młodym artystom. W swojej karierze artystycznej udzieliła licznych wywiadów, w których dzieli się swoimi doświadczeniami i refleksjami na temat malarstwa. Na przykład, w Magayr Nemzet opublikowano wywiad z nią, przeprowadzony w czasie jej pobytu w Budapeszcie.”

Krytyka artystyczna

Prace Katarzyny Karpowicz zdobyły uznanie wielu niezależnych krytyków sztuki, co potwierdzają liczne recenzje i artykuły. W latach 2017–2019, jej dzieła zajmowały wysokie miejsca w klasyfikacji „Kompas Sztuki Młodych” publikowanej przez Rzeczpospolitą.

Małgorzata Czyńska w swoim artykule podkreśla, że „niemal w każdym z jej obrazów jest jeszcze dziecięca uroda, nieco naiwna ufność, ale już podszyta strachem i doświadczeniem okrucieństwa losu.” Takie spostrzeżenia ukazują wewnętrzny świat artystki, który zestawiony jest z rzeczywistością, w której funkcjonuje.

W wywiadzie dla czasopisma Artysta i sztuka, Samanta Belling opisuje swoje olśnienie, jakie towarzyszyło jej podczas zetknięcia się ze sztuką Karpowicz. Krytyczka zauważa: „Katarzyna Karpowicz wydaje się być nie z tej epoki, tak jakby żyła poza czasem i ponad czasem, podobnie jak jej malarstwo. Celowo upraszczając formę swoich prac, pozostawia nam miejsce na wrażenia, domysły, osobiste interpretacje.”

Stanisław Tabisz, grafik, zwraca uwagę, że malarstwo Karpowicz opiera się na jej życiowych doświadczeniach, które mają źródło w różnych aspektach jej życia, od kontaktów z areną cyrkową w Budapeszcie po osobiste chwile, takie jak obserwacja zaćmienia słońca w Szczebrzeszynie z ojcem.

Daniel Czepiński porównuje pracownię Karpowicz do „magicznego pokoju”, w którym „otacza cię mnogość drzwi, wrót i drzwiczek, a każde z nich prowadzi do innego świata.” Tego rodzaju metafory wyrażają niezwykłość przestrzeni, w jakiej artystka tworzy.

Adam Szczuciński zauważa „porywający urok nieznanego” w obrazach Karpowicz, dodając, że w jej najnowszych pracach „sztuka i medycyna splatają się w nierozdzielną magiczną całość”, gdzie „lekarz jawi się nam jako czuły konstruktor, delikatny stroiciel.”

Ewa Ogłoza wyraża swoje zachwyty nad twórczością artystki, akcentując jej postawę życiową, która cechuje się „wdzięcznością, życzliwością, pokorą, powagą, uważnością i czułością wobec świata, ludzi oraz kultury.” Ogłoza zaznacza, że „Karpowicz kocha malarstwo, literaturę i film; w tym tkwi dla niej sens życia.” Ostatecznie, artystka, projektując własne lęki, nadzieję, sny oraz marzenia, oferuje pociecha innym w podobnych sytuacjach, tworząc spojenie między osobistym a uniwersalnym doświadczeniem.

Wystawy i nagrody

Wystawy indywidualne

Artystyczna działalność Katarzyny Karpowicz jest bogato udokumentowana licznymi wystawami indywidualnymi, które odbywały się w renomowanych galeriach w Polsce oraz za granicą. W 2020 roku miała miejsce wystawa zatytułowana “Srebrzysta” w Galerii Art.pl w Warszawie, gdzie prezentowane były jej najnowsze prace.

W 2019 roku zainteresowanie budziła wystawa „Małe wielkie życie” w Galerii Platon we Wrocławiu. Dla wielu osób była to okazja do spotkania z jej sztuką obejmującą nie tylko malarstwo, ale także refleksje na temat codzienności. Wcześniejsza wystawa „Niebieskie szkiełko” miała miejsce w grudniu 2018 roku, również w Warszawie.

W 2018 roku zorganizowano wystawę „Teatr codzienności” w Galerii Raven w Krakowie, a rok wcześniej „Do widzenia, do jutra” w Galerii Triada w Gdańsku. Jej prace przyciągały uwagę publiczności także w 2016 roku w Galerii Promocyjnej w Warszawie, gdzie tematem były „Ludzkie historie”. Dwa tytuły w kwietniu tego samego roku miały miejsce w Galeriach Artemis w Krakowie oraz w Lower Basildon w Wielkiej Brytanii.

Galeria Szép Műhely w Budapeszcie gościła wystawę „Życie obrazu” w 2014 roku, a w tym samym czasie miała również miejsce wystawa „W drodze” w Galerii Platon. Katarzyna Karpowicz stała się rozpoznawalna także dzięki wystawie „Katarzyna Karpowicz – malarstwo” w Krakowie w 2013 roku, a podczas tej samej wizyty w Warszawie odbyła się wystawa „Człowiek i zwierzę” w Mazowieckim Centrum Kultury i Sztuki.

Pierwsza indywidualna wystawa artystki miała również miejsce w Galerii Od czasu do czasu w Gdyni w 2012 roku, gdzie zaprezentowano „Widnokrąg”. Tej samej roku miała miejsce wystawa w Muzeum Farmacji w Krakowie, gdzie przyciągnęła uwagę swoim dziełem „Pomiędzy światłem a cieniem”. Również w 2011 roku w Galerii ART miała miejsce wystawa „Przyśniło mi się”, a w Zamościu wystawiono „Przemiany” w Galerii BWA. Te wydarzenia ukazały jej różnorodność i bogactwo twórcze.

Wystawy grupowe

Artystka była również aktywna na polu wystaw grupowych. W 2020 roku brała udział w wystawach jak „One_Ona” w Galerii Platon oraz „Intymność” z Katarzyną Kukułą w Galerii Raven. W 2019 roku jej prace znalazły się w prestiżowych wystawach jak „Młode malarstwo polskie” w Muzeum Narodowym w Gdańsku oraz „Sztuka teraz” w Muzeum Narodowym w Krakowie.

Kolejne osobiste doświadczenia artystyczne miały miejsce w 2018 roku, kiedy to wzięła udział w zbiorowej wystawie „100 lat Polski w sztuce” w Galerii Triada w Gdańsku. Jej sztuka była również prezentowana w Madrycie, podczas wystawy „XIV Aniversario”. W tym samym roku brała udział w festiwalu Stolica Języka Polskiego, gdzie rodzina Karpowiczów zaprezentowała swoje prace.

W 2017 roku brała udział w wystawach takich jak „Konfiguracje” w Krakowie oraz „Mały format”. Jej sztuka była również częścią kolektywu w 2016 roku w Hiszpanii oraz w ważnym wydarzeniu artystycznym, jakim była wystawa „8 kobiet” w Częstochowie.Te grupowe osiągnięcia pokazują, iż Katarzyna Karpowicz pozostaje aktywną postacią na polskiej scenie artystycznej.

Nagrody i wyróżnienia

Prace Katarzyny Karpowicz doceniane były przez szereg nagród i wyróżnień, zwłaszcza w obszarze sztuki młodej. W 2019 roku zdobyła stypendium twórcze przyznane przez Fundację Grazella oraz uzyskała trzecie miejsce w prestiżowym Kompasie Sztuki Młodych. W 2017 roku artystka zajęła drugie miejsce w tym samym konkursie, co ukazuje rosnącą popularność jej twórczości w środowisku artystycznym.

Warto także wspomnieć o wyróżnieniach z lat 2012 oraz 2011 roku. W pierwszym z wymienionych zdobyła wyróżnienie honorowe w konkursie malarskim fundacji imienia Eibischa. Kolejny sukces przyszedł z nagrodą Prezesa Klubu Malarzy Związku Polskich Artystów Plastyków za obraz przedstawiony na wystawie “Małych Form Malarskich” w Krakowie w 2011 roku. Jej sukcesy w malarstwie są znaczącą częścią artystycznej drogi Karpowicz.

Ilustracje książkowe

Artystka nie ogranicza się jedynie do malarstwa, ale także angażuje się w ilustrowanie książek. W 2015 roku stworzyła ilustracje do felietonów Wacława Oszajcy “Uwierz mu na słowo” wydanych przez Wydawnictwo WAM. Robi to z pasją i talentem, co czyni ją wszechstronną twórczynią o wielu talentach.

---

Oceń: Katarzyna Karpowicz

---