Kazimierz Stanisław Pałaszowski, urodzony 28 lutego 1692 roku w Krakowie, a zmarły 3 stycznia 1758 roku w tym samym mieście, był wybitnym polskim duchownym oraz uczonym. Pełnił funkcję profesora teologii oraz rektora Akademii. Krakowskiej, gdzie jego wkład w rozwój myśli teologicznej i edukacji był nieoceniony.
Pałaszowski to postać, która miała istotny wpływ na kształtowanie się duchowości i nauki w Polsce, a jego działalność akademicka przyczyniła się do rozwoju wielu pokoleń studentów.
Życiorys
Wynikało to z faktu, że Kazimierz Stanisław Pałaszowski był synem Wojciecha i Magdaleny, pochodzącym z krakowskiej rodziny mieszczańskiej. Po ukończeniu nauki w Akademii Krakowskiej, osiągnął 25 października 1715 roku stopień bakałarza, a natomiast w 1717 roku uzyskał tytuł mistrza sztuk wyzwolonych. W okresie 1717–1719 uczył na Wydziale Filozoficznym, a w 1719 roku został wybrany seniorem szkoły Wszystkich Świętych, gdzie prowadził zajęcia z gramatyki oraz poetyki.
5 marca 1723 roku dołączył do Kolegium Mniejszego, a latem tego samego roku rozpoczął pracę jako profesor wymowy na Wydziale Filozoficznym, pełniąc obowiązki urzędowego mówcy uniwersyteckiego przez następne dziesięć lat. Powołany 30 sierpnia 1724 do Kolegium Większego, objął rolę dziekana Wydziału Filozoficznego, którą ponownie pełnił dwa razy w 1726 oraz 1730 roku.
W tym czasie Pałaszowski uzyskał święcenia kapłańskie, zostając w 1727 roku kanonikiem kolegiaty św. Anny. W dniu 28 marca 1729 roku objął stanowisko kanclerza kolegiaty nowosądeckiej, a 17 stycznia 1732 – kaznodziei zamkowego w katedrze krakowskiej. 9 grudnia 1733 roku uzyskał stopień bakałarza teologii, a latem 1734 roku przeszedł na Wydział Teologii jako profesor. W 1734 roku został kanonikiem św. Floriana, krótko później otrzymując tytuł dziekana w Kurzelowie oraz w 1738 roku proboszcza kościoła Św. Szczepana w Krakowie.
Kazimierz Stanisław Pałaszowski pełnił także wielokrotnie obowiązki prowizora Kolegium Większego oraz rektora Uniwersytetu w latach 1740-41, 1744-46, 1749-50 oraz 1756-57. W dniu 22 stycznia 1748 roku został promowany na doktora teologii. Po wybraniu na archiwistę Kolegium Większego oraz całego Uniwersytetu w marcu tego samego roku, objął też stanowisko prowizora Bursy Jerozolimskiej. 11 września 1748 roku powołano go na prokuratora kanonizacji błogosławionego Jana Kantego, a w 1750 roku uzyskał probostwo kolegiaty Wszystkich Świętych oraz kanonię krakowską w dniu 18 kwietnia 1750 roku.
Jego starania o podniesienie prestiżu Akademii były znaczne. Jako rektor podpisał w dniu 15 stycznia 1745 roku uchwałę umożliwiającą członkom cechu malarzy krakowskich dołączenie do Wydziału Sztuk Wyzwolonych z nadaniem pełnych praw akademickich. Wkrótce później zaplanował reformę nauczania w Akademii poprzez utworzenie Collegium Nobilium wzorowanego na kolegiach pijarskich i jezuickich. Aby to zrealizować, nabył dwie sąsiadujące kamienice znajdujące się naprzeciw Kolegium Większego, którymi się zajął, przeprowadzając remont oraz przebudowę.
Po zakończeniu aktywności życiowej, Kazimierz Stanisław Pałaszowski został pochowany w kościele św. Anny. W swoim testamencie zapisał 10 tysięcy złotych na altarię św. Kazimierza w kolegiacie św. Anny oraz 8 tysięcy złotych na wsparcie biednych parowii.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Samuel Formankowicz | Robert Tyrała | Zygmunt Golian | Marek Starowieyski | Krzysztof Marcjanowicz | Stanisław Załęski | Wespazjan Lanckoroński | Edward Bulanda | Julian Bukowski | Stefan Koperek | Grzegorz Ryś | Roman Lipiński | Hieronim Wielogłowski | Władysław Mitkowski (1619-1661) | Stanisław Sokołowski (kaznodzieja) | Piotr Sadkiewicz | Jan Tyranowski | Andrzej Dobrzyński | Józef Gorzelany | Andrzej PankowiczOceń: Kazimierz Stanisław Pałaszowski