Wespazjan Lanckoroński, noszący herb Zadora, to postać historyczna, która urodziła się w 1612 roku w Krakowie. Mimo pewności, jaką daje jego biskupstwo, jego historia jest złożona i pełna interesujących wydarzeń.
W ciągu swojego życia, Lanckoroński zdobył szereg ważnych tytułów, w tym funkcję biskupa kamienieckiego, którą objął w 1670 roku. Wcześniej pełnił także rolę sekretarza królewskiego, co potwierdza jego znaczenie w kręgach władzy i wpływ na sprawy polityczne swojej epoki.
Interesującym elementem jego biografii są powiązania z innymi osobistościami tamtych czasów, co mogło wpłynąć na jego działania oraz decyzje. Jego życie zakończyło się w 1677 roku we Lwowie, gdzie pozostawił po sobie ślad w historii Polski.
Życiorys
Wespazjan Lanckoroński, wybitny duchowny i polityk, rozpoczął swoją edukację w 1628 roku, kiedy to podjął studia na uniwersytecie jezuickim w Würzburgu. Dwa lata później, w 1630, zdecydował się wstąpić do nowicjatu jezuitów w prowincji Trewiru. Jego kariera akademicka nabrała tempa w 1641 roku, gdy został profesorem egzegezy biblijnej w kolegium jezuickim w Krakowie.
Jednak już w 1642 roku, wskutek zmiany okoliczności, został zdymisjonowany z zakonu i przyjął święcenia jako ksiądz diecezjalny. Wkrótce potem, w 1645, objął stanowisko sekretarza królewskiego, co otworzyło mu drzwi do świata polityki. Dwa lata później przebywał w Padwie, umacniając swoją pozycję.
W 1659 roku Lanckoroński został mianowany kanonikiem i kustoszem sandomierskim. W tym samym roku król Jan II Kazimierz powierzył mu funkcję swojego rezydenta w Wiedniu. Z tego miejsca przesyłał raporty oraz rozpowszechniał królewską gazetę Merkuriusz Polski. W 1670 roku osiągnął wysoką pozycję biskupa kamienieckiego.
W 1672 roku brał udział w sześcioosobowej radzie wojennej, która miała miejsce podczas obrony Kamieńca Podolskiego. Chociaż formalnie nie był członkiem tej rady, to jego wpływ był znaczący. W obliczu załamania nerwowego, 26 sierpnia, zwołał zebranie ludności i przeprowadził uchwałę o poddaniu się Turkom. W 1674 roku, jako elektor Jana III Sobieskiego z województwa podolskiego, podpisał jego pacta conventa, co jeszcze bardziej podkreśla jego rolę w ówczesnych wydarzeniach politycznych.
Przypisy
- Porządek Na Seymie Walnym Elekcyey Między Warszawą a Wolą, przez opisane Artykuły do samego tylko Aktu Elekcyey należące, uchwalony y postanowiony, Roku Pańskiego Tysiąc Szesc Set Siedmdziesiat Czwartego, dnia 20.04.1674 r., s. 28.
- Volumina Legum, t. V, Petersburg 1860, s. 154.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Edward Bulanda | Julian Bukowski | Stefan Koperek | Jan Amicinus | Marcin Winkler | Piotr Lubart | Irena Popiel | Erazm Ciołek (biskup płocki) | Stanisław Targosz (duchowny) | Stanisław Hozjusz | Stanisław Załęski | Krzysztof Marcjanowicz | Marek Starowieyski | Zygmunt Golian | Robert Tyrała | Samuel Formankowicz | Kazimierz Stanisław Pałaszowski | Grzegorz Ryś | Roman Lipiński | Hieronim WielogłowskiOceń: Wespazjan Lanckoroński