Ludwik Szczepański


Ludwik Szczepański, znany również pod pseudonimem Wincenty Ogórek, to postać, która odcisnęła swoje piętno na polskiej kulturze.

Urodził się 5 marca 1872 roku w Krakowie, a swoje życie zakończył 19 lutego 1954 roku w tym samym mieście.

Był wszechstronnym twórcą — literatem, publicystą, dziennikarzem i poetą. W młodości smakował także przygód w Tatrach jako taternik, co stanowiło istotny element jego młodzieńczej pasji.

Życiorys

Był synem literata i publicysty Alfreda Szczepańskiego oraz ojcem zasłużonych taterników, w tym Jana Alfreda Szczepańskiego i Alfreda Szczepańskiego. Studia prawnicze odbył na Uniwersytecie Wiedeńskim oraz Jagiellońskim. Przez przeważającą część swojego życia poświęcił się dziennikarstwu. Był założycielem i redaktorem naczelnym publikacji takich jak „Życie”, a także dwutygodnika satyrycznego „Urwisz”, „Ilustracja Polska” oraz „Nowiny dla Wszystkich”. W okresie dwudziestolecia międzywojennego podjął pracę w „Ilustrowanym Kurierze Codziennym”.

Interesował się spirytyzmem, na który temat napisał szereg broszur. Jego działalność była również związana z współzałożeniem Towarzystwa Metapsychicznego w Krakowie. Wśród jego istotnych dzieł można wymienić dwa tomiki poezji: Hymny (1897) oraz Srebrne noce. Lunatica (1897), które były utrzymane w młodopolskim stylu, pełnym dekadentyzmu oraz melancholii. Ponadto stworzył powieści Król powietrza (1908) i Przewrót (1911).

Ostatnie chwile jego życia zakończyły się w Krakowie, gdzie został pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera M–płd-zach–po prawej Haitlingerów).

Przypisy

  1. Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 28.05.2020 r.] .
  2. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Ludwik Szczepański. rakowice.eu. [dostęp 24.07.2018 r.]
  3. M.P. z 1935 r. nr 257, poz. 306 „za szerzenie zamiłowania do literatury polskiej”.

Oceń: Ludwik Szczepański

Średnia ocena:4.66 Liczba ocen:25