Mieczysław Górkiewicz, urodzony 7 stycznia 1925 roku w Krakowie, to postać niezwykle istotna w polskim świecie sztuki. Zmarł on 14 marca 2001 roku w Cholerzynie, pozostawiając po sobie znaczący ślad w kulturze.
Był on nie tylko utalentowanym aktorem teatralnym i filmowym, ale również wybitnym reżyserem teatralnym oraz dyrektorem teatrów, co czyniło go osobą wszechstronnie uzdolnioną w dziedzinie teatru i kina.
Życiorys
Naukę aktorstwa Mieczysław Górkiewicz rozpoczął w kwietniu 1945 roku w Krakowie. Wkrótce po tym, w roku 1946, przeniósł się do Gdańska, gdzie kontynuował swoje kształcenie w Studiu Dramatycznym przy Teatrze Wybrzeże.
Egzamin aktorski zdał w 1948 roku w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Po pomyślnym ukończeniu nauki, Górkiewicz przez krótki czas grał w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi (1949-1950) oraz w Teatrze Ateneum w Warszawie (1950-1952).
W latach 1952-1953 był związany z Teatrem im. Juliusza Osterwy w Lublinie oraz z Teatrem im. Stefana Jaracza w Olsztynie (1953-1954). Następnie pracował w Teatrze Ziemi Opolskiej (1954-1956) i Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (1956-1961), gdzie pełnił również rolę inspicjenta w latach 1956-1957.
Od 1961 do 1963 roku był aktorem Teatru Starego w Krakowie. Debiut reżyserski miał miejsce w 1953 roku, a w 1960 roku zakończył studia reżyserskie w krakowskiej PWST. W latach 1963–1967 Mieczysław Górkiewicz zarządzał Teatrem Polskim w Bielsku-Białej oraz kierował Teatrem Lalek Banialuka (1963-1964).
Przez kolejne lata, piastował odpowiedzialne funkcje, w tym dyrektora Teatru Śląskiego im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach (1967-1971) i był dyrektorem oraz kierownikiem artystycznym Teatru „Bagatela” w Krakowie (1971-1979).
W latach 1979–1982 miał okazję występować w krakowskim Teatrze im. Juliusza Słowackiego, a swoją karierę sceniczną zakończył w 1995 roku reżyserując w Teatrze Zagłębia w Sosnowcu.
W międzyczasie, w latach 1961-1974, reżyserował siedem spektakli dla Teatru Telewizji oraz wystąpił w sześciu produkcjach jako aktor. Jego wszechstronność zaowocowała także współpracą z Polskim Radiem, w której brał udział w audycji w 1959 roku.
W międzyczasie, od 1974 do 1977 roku, Mieczysław Górkiewicz wykładał na krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej. Jego przynależność do środowiska artystycznego oraz zasługi w tej dziedzinie zostały uhonorowane licznymi odznaczeniami, w tym Złotym Krzyżem Zasługi (1962), Odznaką „Zasłużony dla Województwa Katowickiego” (1966) oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1970).
W późniejszych latach otrzymał również Odznakę „Zasłużony Działacz Kultury” (1975) oraz Medal 40-lecia Polski Ludowej (1985).
Filmografia
Poniżej znajduje się kompleksowa filmografia Mieczysława Górkiewicza, zawierająca różnorodne role, które zagrał w polskiej kinematografii.
- Załoga (1951),
- Hubal (1973),
- Trzecia granica (1975) – żołnierz słowacki rekwirujący ciężarówkę Mika (odc. 1),
- Wolna sobota (1977) – turysta (rola dubbingowana przez Bronisława Pawlika),
- Zmartwychwstanie Jana Wióro (1983),
- Rodzina Kanderów (1988) – wczasowicz w Zakopanem (odc. 6).
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska | Janina Baster-Sors | Anna Tomaszewska | Wojciech Graniczewski | Gabriela Czyżewska | Małgorzata Treutler | Zbigniew Borek | Krzysztof Ludwin | Jan Książek | Roman Sochacki | Antoni Waśkowski | Stefan Szlachtycz | Ewa Lach | Antoni Czajkowski | Jerzy Nowosielski | Paweł Okraska | Maja Ostaszewska | Zenon Parvi | Natalia Karp | Salomon Joachim HalberstamOceń: Mieczysław Górkiewicz