Monika Hamanowa

Nauka i edukacja

Monika Haman, znana również pod nazwiskiem Zawadzka, oraz mająca na swoim koncie dwa małżeństwa: z Senkowskim oraz Gluckiem, była wybitną postacią w świecie nauki. Urodziła się 20 grudnia 1925 roku w Krakowie i przez wiele lat swojej kariery przyczyniła się do rozwoju wiedzy w zakresie historii prawa.

Jako profesor i doktor habilitowany, Monika Haman zajmowała się badaniami, które miały znaczący wpływ na polską naukę. Jej prace były publikowane nie tylko pod nazwiskiem Haman, ale także jako Monika Senkowska-Gluck, co świadczy o jej aktywnej działalności w różnych okresach życia.

Odeszła z tego świata 2 maja 2022 roku, pozostawiając po sobie bogaty dorobek naukowy oraz liczne uczennice i uczniów, którzy kontynuują jej spuściznę.

Życiorys

Monika Hamanowa urodziła się w Katowicach w rodzinie, w której jej ojciec pełnił funkcję dyrektora w koncernie Huta Pokój Śląskie Zakłady Górniczo-Hutnicze S.A. W obliczu II wojny światowej, decyzja o przeprowadzce do Krakowa była nieodzowna. W 1943 roku, w ramach tajnego nauczania, zdała maturę i rozpoczęła studia na tajnym Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Po zakończeniu studiów w 1946 roku, Hamanowa podjęła pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, a następnie w Biurze Współpracy Międzynarodowej Ministerstwa Sprawiedliwości.

W 1948 roku uzyskała francuskie stypendium i rozpoczęła naukę w Institut des hautes études internationales na Uniwersytecie Paryskim. Niestety, z powodu zaostrzenia stosunków między Polską a Francją, utraciła stypendium, a wkrótce po tym została wezwana do Polski, co uniemożliwiło jej ukończenie pracy dyplomowej. Po powrocie do ojczyzny pracowała w Biurze Radców Prawnych Ministerstwa Handlu Zagranicznego. Wkrótce związała swoją karierę z nowo powstającym Wydziałem Nauk Społecznych Polskiej Akademii Nauk, następnie w Zakładzie Nauk Prawnych PAN oraz w Instytucie Nauk Prawnych PAN, który został utworzony w 1956 roku.

W 1960 roku Hamanowa obroniła pracę doktorską pod tytułem „Kara więzienia w Królestwie Polskim w pierwszej połowie XIX wieku”, której promotorem był Karol Koranyi. W 1962 roku, wskutek integracji Zakładu Historii Prawa INP PAN w struktury Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk, stała się jego pracownikiem. W 1968 roku uzyskała stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy „Donacje napoleońskie w Księstwie Warszawskim. Studium historyczno-prawne”. W 1983 roku otrzymała tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1994 roku została profesorem zwyczajnym. Postanowiła przejść na emeryturę w 1995 roku.

W ciągu swojej kariery naukowej, w latach 1971–1976, pełniła funkcję sekretarza generalnego Polskiego Towarzystwa Historycznego, a w latach 1990-1995 była zastępcą sekretarza Wydziału Nauk Społecznych Polskiej Akademii Nauk. W 1990 roku uzyskała status członka korespondenta, a w 1995 roku stała się członkiem zwyczajnym II Wydziału Nauk Historycznych, Społecznych i Filozoficznych Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.

Przypisy

  1. a b c Zmarła Profesor Monika Hamanowa. ihpan.edu.pl. [dostęp 14.05.2022 r.]
  2. a b c Monika Hamanowa. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 14.05.2022 r.]
  3. a b c d e Prof. zw. dr hab. Monika Haman (nie żyje), [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 14.05.2022 r.]
  4. a b c d e f g h Z Profesor Moniką Hamanową rozmawia Stanisław Grodziski, w: Czasopismo Prawno-Historyczne, tom 63, nr 2 (2011), s. 409-416
  5. Rocznik Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, t. 58 (1995), s. 55
  6. Rocznik Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, t. 53 (1990), s. 45
  7. Polskie Towarzystwo Historyczne. Historia
  8. Monika Haman (Senkowska-Gluck)

Oceń: Monika Hamanowa

★★★★★
Średnia ocena:4.96 Liczba ocen:19