Janusz Bogdanowski

---

Życiorys

Janusz Bogdanowski był synem Wincentego, który pełnił rolę radnego miasta Krakowa oraz wiceprezydenta Krakowa w 1939 roku. Swoje życie zawodowe związał z Wydziałem Architektury Politechniki Krakowskiej, gdzie z powodzeniem ukończył studia w 1954 roku. W roku 1964 uzyskał stopień doktora, a w 1967 roku doktora habilitowanego. W roku 1978 został mianowany na profesora nadzwyczajnego, a czternaście lat później, w 1992 roku, otrzymał tytuł profesora zwyczajnego.

Był przez wiele lat kierownikiem Zakładu Architektury Krajobrazu, który w 1997 roku przekształcono w Katedrę Teorii Architektury Krajobrazu i Kompozycji Ogrodowej. W latach 1992–1995 pełnił obowiązki dyrektora Instytutu Architektury Krajobrazu. Poza tym, od roku 1991 aż do swojej śmierci, pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Urbanistyki i Architektury Polskiej Akademii Nauk.

Bogdanowski był również członkiem licznych rad naukowych oraz stowarzyszeń, takich jak Komitet Kopca Kościuszki, Towarzystwo Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, Społeczny Komitet Odnowy Zabytków Krakowa, a także Państwowa Rada Ochrony Środowiska, Wojewódzka Małopolska Rada Ochrony Środowiska i wiele innych organizacji związanych z ekologią i ochroną przyrody, w tym Rady Naukowej „Europa Nostra” oraz Komitetu Ekologii Krajobrazu Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody IUCN.

Jako autor wielu książek oraz kilkudziesięciu projektów z dziedziny urbanistyki, konserwacji oraz zieleni, napisał również setki artykułów poruszających kwestie konserwatorskie związane z urbanistyką, architekturą, sztuką ogrodową i ochroną krajobrazu. Jego prace obejmowały także opracowania metodyczne dla różnych projektów oraz prace słownikowe dotyczące architektury obronnej. Był jednym z pionierów ochrony zabytków Twierdzy Kraków.

Janusz Bogdanowski spoczywa na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (pas 25 zach.).

Publikacje

Janusz Bogdanowski to postać, która znacząco wpłynęła na rozwój architektury i projektowania krajobrazu. Jego prace są świadectwem pasji oraz zaangażowania w zachowanie i rozwój przyrody w przestrzeni publicznej.

• kompozycja i planowanie w architekturze krajobrazu, 1976,
• warownie i zieleń twierdzy Kraków, 1979,
• sztuka obronna, 1993,
• architektura obronna w krajobrazie Polski, 1997,
• parki i ogrody Krakowa w obrębie Plant, 1997,
• architektura krajobrazu, 1981 (razem z M. Łuczyńską-Bruzdą i Z. Novákiem),
• krajobraz warowny XIX / XX w.: dzieje i rewaloryzacja, 1993,
• polskie ogrody ozdobne, 2000.

---

Oceń: Janusz Bogdanowski

---