Roman Dyląg

---

Życiorys

Wczesne lata

Roman Dyląg przyszedł na świat 22 lutego 1938 roku w Krakowie, jako drugie dziecko Józefa (1900-1981) oraz Bronisławy z Bajzarowiczów (1897-1991). Jego ojciec, wywodzący się z chłopskiej rodziny, urodził się w Krośnie, natomiast matka pochodziła ze Stanisławowa. W czasie dwudziestolecia międzywojennego, rodzina osiedliła się na stałe w Krakowie, gdzie żyli aż do końca swoich dni. Ojciec Romana pracował jako robotnik, a jego kariera zawodowa związana była z krakowskimi wodociągami. Interesował się historią Polski oraz literaturą historyczną, a także lubił grać w szachy i słuchać muzyki ludowej.

Wielkie zainteresowanie muzyką Dyląg zawdzięcza swojemu starszemu bratu Edwardowi, który był jego pierwszym nauczycielem muzycznym. W 1944 roku rozpoczął lekcje gry na akordeonie (24 basy), a później kontynuował naukę na fortepianie. W roku 1952 został przyjęty do krakowskiego Liceum Muzycznego im. Fryderyka Chopina, gdzie wybór padł na trąbkę jako główny instrument, a fortepian jako dodatkowy. Po przebytej chorobie dyfterytu w 1954 roku, Dyląg zaczął grać na kontrabasie, na którym ostatecznie uzyskał dyplom ukończenia nauki.

Jesienią 1957 roku rozpoczął studia muzykologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, a w 1958 roku przeniósł się do Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie, na wydział teorii muzyki. Rok później przeprowadził się do Warszawy, gdzie kontynuował studia w PWSM. Po zdobyciu absolutorium, przed obroną dyplomu, w marcu 1963 roku wyjechał do Szwecji, gdzie jego dalsze kształcenie odbywało się tylko w praktyce.

W Polsce

W 1956 roku Dyląg rozpoczął swoją przygodę z muzyką jazzową, a już rok później zadebiutował na słynnym II Festiwalu Jazzowym w Sopocie, jako członek zespołu Hot-Club Melomani. Grał z wieloma uznanymi muzykami, m.in. z Jazz Believers, Andrzejem Trzaskowskim oraz jego zespołem The Wreckers. W 1959 roku nagrał muzykę do filmu Pociąg, a w 1962 roku wystąpił na Newport Jazz Festival w USA. Jego współprace obejmowały także Andrzeja Kurylewicza oraz Krzysztofa Komedę, dla którego nagrał muzykę do filmu Nóż w wodzie w 1961 roku.

Roman Dyląg uczestniczył w wielu festiwalach jazzowych, w tym Jazz Jamboree, gdzie w 1960 roku jako członek tria Andrzeja Trzaskowskiego nagrał płytę ze Stanem Getzem „Stan Getz in Warsaw”. Współpracował z polskimi grupami, takimi jak Novi Singers oraz Zbigniew Namysłowski, a także akompaniował zagranicznym solistom, w tym Stanowi Getzowi, Donowi Ellisowi i Jean-Luc Ponty. W 2007 roku zaprezentował się podczas Sopot Molo Jazz Festiwal, w 50. rocznicę przede wszystkim II Festiwalu w Sopocie.

W Szwecji

Po przyjeździe do Sztokholmu w marcu 1963 roku, Dyląg działał w tamtejszej scenie jazzowej aż do sierpnia 1978 roku. W ciągu tego okresu współpracował z Eje Thelin Quintet oraz towarzyszył wielu amerykańskim solistom, w tym Anicie O’Day (1963/64). W roku 1963 występował w Paryżu w Blue Note Club z takimi artystami jak Johnny Griffin czy Bud Powell. W Sztokholmie często grywał w klubie Gyllene Cirkeln, występując ramię w ramię z legendami jazzu, m.in. Benem Websterem, Dexterem Gordonem i Wayne’em Shorterem, a także uznanymi muzykami na Molde Jazz Festival w Norwegii, w 1966 roku.

Długoletni członek George Russell Sextet i jego projektów muzycznych w Skandynawii, Roman Dyląg grał również na Pori Jazz Festival w Finlandii z Philem Woodsem. Uczestniczył także w nagraniach radiowych w Sztokholmie w 1968 roku, a następnie w trasie z kwartetem Woodsa w 1971 roku we Włoszech i Francji. W 1960 roku regularnie występował w sekcji rytmicznej z Lars Sjöstenem i Al Heath. Później związał się z wybitnymi muzykami, takimi jak Eddie Lockjaw Davis, Bud Johnson oraz Harry Edison.

Podczas swojego pobytu w Szwecji, Dyląg grał i nagrywał z wieloma tamtejszymi muzykami, m.in. Arne Domnerus, Bengt Hallberg oraz Nils Lindberg. Akompaniował Monice Zetterlund oraz Karin Krog i często współpracował z Krzysztofem Komedą, Zbigniewem Namysłowskim, Michałem Urbaniakiem oraz Urszulą Dudziak.

W sierpniu 1978 roku, po opuszczeniu Szwecji, Roman Dyląg rozpoczął współpracę z SFB-Paul Kuhn Bigband w Berlinie Zachodnim, gdzie miał okazję grać z takimi artystami, jak Leo Wright, Rolf Ericson, Carmel Jones czy Al Porcino.

W Szwajcarii

W roku 1980, Dyląg wraz z rodziną przeniósł się z Berlina do Szwajcarii, ojczyzny jego żony, Simone. Od 1981 roku grał w DRS Big Band oraz z wieloma muzykami zarówno lokalnymi, jak i zagranicznymi, m.in. z Sal Nistico, Benny Waters, Bill Holman czy Oscar Klein. Od 1999 roku naucza w Jazzschule Basel w Bazylei. Roman regularnie występuje w Szwajcarii, grając z takimi artystami jak Peter Appleyard i Bucky Pizzarelli, którzy przez długi czas byli członkami sextetu Benny Goodmana. Co jakiś czas wraca do Polski na występy, na przykład z Wojciechem Karolakiem oraz Andrzejem Dąbrowskim.

Życie prywatne

Simone Kirschbaum-Dyląg, żona Romana, przyszła na świat w 1936 roku w Zurychu. Zmarła w 2008 roku w Arlesheim koło Bazylei. Była profesjonalnym grafikiem reklamowym, a od 1980 roku osiedliła się w Szwajcarii, gdzie pracowała jako freelancer.

Jej zainteresowania obejmowały malarstwo, medytację oraz filozofię buddyjską, co wpłynęło na jej twórczość i styl życia.

Para doczekała się jedynej córki, Mileny Tebiri, która przyszła na świat w 1976 roku w Nacka, w pobliżu Sztokholmu. Milena wzięła ślub z Marcem Tebiri, mężczyzną pochodzącym z Wybrzeża Kości Słoniowej.

Odznaczenia

W ciągu swojej kariery Roman Dyląg został uhonorowany różnymi nagrodami, które świadczą o jego znaczącym wkładzie w świat muzyki jazzowej. Oto lista odznaczeń, które zdobył:

• 1966 – Złoty Helikon,
• 2007 – Medal Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego,
• 2009 – Baranek Jazzowy.

Wybrana dyskografia

Roman Dyląg ma na swoim koncie imponującą kolekcję nagrań, która ukazuje jego wkład w świat jazzu. Oto wybrane pozycje dyskograficzne, które są ważnym elementem jego artystycznej kariery:

• Stan Getz w Warszawie, Polskie Nagrania, 1960,
• So Far, Eje Thelin Q., Sw. Columbia-EMI,
• Jazz Jamboree 1962, Polskie Nagrania Muza, 1963,
• Anita O’Day na żywo w ’63,
• E.Thelin Q. na Niemieckim Festiwalu Jazzowym 1964, Dragon (CD),
• Jazz Workshop Ost-West, Bochum 1965 – EMI Columbia,
• Międzynarodowa Orkiestra Jazzowa pod dyrekcją Benny’ego Golsona, Stockholm Sojourn, 1965,
• Intervall, EMI Columbia, 1966,
• Novi In Wonderland (4 wersje), SABA, 1968,
• Lil’ Darlin’ Various – Międzynarodowy Festiwal Jazzowy w Pradze 1967, Supraphon, Gramofonowy Klub, 1968,
• Christians z Harrym Arnoldsem Orkester, Right Now!, Teamton, 1969,
• Contradictions, Werup-Sjöströms Kvartett – Nils Lindbergs Orkester, Club Jazz 1, SR Records, 1970,
• Now And Then, George Russell – The Essence Of George Russell, Concept Records, 1971,
• Rotar Rotor i inne…, Rolf Ericson, Oh Pretty Little Neida, Gazell, 1972,
• „Meine süsse europ. Heimat” Komeda, SMC 74342 (producent J.E.Berendt),
• Inactin’ M.Urbaniak Group, Intercord 1972,
• Out Of My Bag, Sonet, 1974,
• Stardust & Sunshine, Sonet, 1975,
• Leenden I Regn, Sonet, 1977,
• Narrgnistor 2, En Halv Böj Blues Och Andra Ballader, Philips, 1978,
• Toots möter Taube, SLP 2617 (Sonet, 1978),
• Putte Wickman Quartet, Out Records,
• We’ll Remember Komeda, MPS,
• Alice Babs, „om sommaren sköna”, Nils Lindberg, SLT 33231 (Discofil),
• Brief Encounter i 4 kolejne…, Bruno Spoerri – Teddy Bär (oryginalna muzyka filmowa), Milan Records, 1983,
• W pamięci bardzo drogiego przyjaciela, Dragon Records, 1985,
• Klavierspielereien mit Paul Grabowsky, Radio DRS, 1985,
• Remy Filipovitch, „All Day Long” – EMI/ELECTRA 1983,
• DRS Jazz Quartet, DRS-Band 86, Radio Studio ZH,
• Lazy Afternoon, J.M. Rhythm Four plus one, TCB 20802,
• Rush Hour, J.M.Rh. Four z Peterem Appleyardem i Benny Baileyem – Downtown Records, DR 9227,
• Cztery Braci, J.M.Rh.4 z Bucky Pizzarellim i P.Appleyardem, DR 9234,
• Jan Allan-70, Phono Suecia, 1998,
• Den sista jäntan, Monica Zetterlund, Povel Rammel, Beppe Wogers, etc., Sztokholm, Universal, cop. 2001,
• Jancy Körössy w Polsce, Norma, Norma, Polskie Nagrania Muza, 2003,
• With A Little Help From My Friends, BASF, nieznane,
• Anita O’Day live w ’63 i ’70 autorstwa Anita O’Day, 2009.

---

Oceń: Roman Dyląg

---