Stanisław Andrzej Zięba, urodzony 22 listopada 1934 roku w Krakowie, był wybitnym polskim politykiem i naukowcem. Zmarł w lipcu 2024 roku, pozostawiając po sobie znaczący wkład w dziedzinie rolnictwa oraz gospodarki żywnościowej w Polsce.
W trakcie swojej kariery pełnił funkcje ministerialne, w tym ministra rolnictwa i gospodarki żywnościowej w latach 1983–1985, a następnie ministra rolnictwa, leśnictwa i gospodarki żywnościowej od 1985 do 1988 roku. Jego osiągnięcia są szeroko doceniane w kontekście transformacji systemowych w Polsce po 1989 roku.
Jako doktor habilitowany i inżynier rolnik, był nie tylko politykiem, ale także autorytetem w swojej dziedzinie, co przekładało się na jego wpływ na kształtowanie polityki rolnej kraju.
Życiorys
Stanisław Zięba, urodzony jako syn Kaspra i Marii, rozpoczął swoją edukację na Wyższej Szkole Rolniczej w Krakowie, gdzie uzyskał dyplom w 1955 roku. Po kilku latach, w 1964, kontynuował naukę, kończąc studia podyplomowe w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. W 1972 roku obronił pracę doktorską, a po siedmiu latach uzyskał habilitację. W ostatnim etapie swojej edukacyji, w 1976 roku, został absolwentem Wyższej Szkoły Partyjnej w Moskwie.
Wykazując swoje umiejętności i wiedzę, Zięba przez lata związany był z różnorodnymi instytucjami. W okresie od 1955 do 1963 roku pracował jako agrotechnik oraz pełnił funkcję zastępcy dyrektora cukrowni w Leśmierzu. Następnie kierował Wydziałem Rolnictwa i Leśnictwa Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi w latach 1963–1969. Kiedy zdał egzamin, zyskał tytuł kierownika tej jednostki w latach 1971–1973. W międzyczasie był również dyrektorem Wojewódzkiego Ośrodka Postępu Rolniczego w Bratoszewicach od 1969 do 1971 roku, oraz wicewojewodą łódzkim w latach 1973–1975.
Od 1966 roku Zięba był aktywnym członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, gdzie pełnił rolę zastępcy członka plenum komitetu wojewódzkiego w Łodzi. W latach 1975–1976 działał jako sekretarz ds. rolnych w KW partii w Piotrkowie Trybunalskim, a następnie w latach 1976–1981 jako zastępca kierownika Wydziału Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej Komitetu Centralnego PZPR. Po okresie kierowania wydziałem w latach 1981–1983, jego kariera polityczna zaowocowała w latach 1983–1985, kiedy to został ministrem rolnictwa i gospodarki żywnościowej w rządzie Wojciecha Jaruzelskiego, a po tym w rządzie Zbigniewa Messnera od 1985 do 1988. Do listopada 1988 roku przewodniczył Polskiemu Komitetowi Organizacji Wyżywienia i Rolnictwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (FAO).
Po zakończeniu pracy w administracji, Zięba podjął się wykładania na szkolnictwie wyższym. Stał się wykładowcą w AlmaMer Szkole Wyższej w Warszawie, a wcześniej uczył również w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Stalowej Woli.
Doceniony za swoje zasługi, Stanisław Zięba był odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1986 roku otrzymał także Honorowy Żeton Zasługi „Złom” Polskiego Związku Łowieckiego, potwierdzający jego wkład w rozwój polskiego rolnictwa i gospodarki leśnej.
Przypisy
- Wykładowcy Almamer WSE
- Dr hab. Stanisław Andrzej Zięba, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 18.08.2009 r.]
- Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 1542
- Łowiec Polski, 1986, nr 11/12, str. 60
- Do 12.11.1985 jako minister rolnictwa i gospodarki żywnościowej.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Edward Sznajder | Stefan Szymczykiewicz | Władysław Dulęba (polityk) | Hieronim Tarnowski | Piotr Stachańczyk | Michał Bobrzyński | Grzegorz Surdy | Re’uwen Feldman | Bogusław Choina | Leon Kruczkowski | Aleksander Szrajber | Kazimierz Rusinek (polityk) | Brygida Kuźniak | Stanisław Wolicki | Szachno Sagan | Eugeniusz Noworyta | Chajjim Landau | Wojciech Grzeszek | Andrzej Zydek | Lucjan MotykaOceń: Stanisław Zięba (1934–2024)