Hieronim Tarnowski

---

Życiorys

Hieronim Tarnowski był synem Stanisława Kostki oraz Róży Marii Augusty hr. Branickiej h. Korczak, żyjącej w latach 1854–1942. Otrzymał staranne wykształcenie, a jego studia koncentrowały się na leśnictwie, które odbył w Monachium. Tarnowski był nie tylko znawcą literatury polskiej i obcej, ale także historią zajmował się w sposób dogłębny.

W czasie I wojny światowej walczył w armii austro-węgierskiej jako członek 2 Pułku Lansjerów księcia Schwarzenberga. Po powrocie do Krakowa w lipcu 1915 roku, awansował do stopnia oberleutnanta i objął zarządzanie dwoma szpitalami wojskowymi aż do zakończenia wojny. Wziął udział także w wojnie polsko-czechosłowackiej o Śląsk Cieszyński, walcząc w stopniu porucznika. W trakcie wojny polsko-bolszewickiej służył w 8 Pułku Ułanów księcia Józefa Poniatowskiego, a później pełnił funkcję adiutanta generała Maxima Weyganda.

Po zakończeniu działań wojennych, Hieronim Tarnowski zajął się odbudową pałacu w Rudniku nad Sanem, który został zniszczony podczas konfliktu. W 1922 roku dysponował już majątkiem ziemskim o powierzchni 11 370 ha. W tym czasie był również jednym z założycieli Stronnictwa Zachowawczego, a ponadto pełnił rolę wydawcy razem z Konstantym Broel-Platerem, a później samodzielnie. Tarnowski był jednym z redaktorów pisma konserwatywno-monarchistycznego „PRO Fide, Rege et Lege” (1926–1928), które kontynuowało wcześniejsze tradycje „Biuletynu Stronnictwa Zachowawczego” (1923–1925).

W obliczu wybuchu II wojny światowej zaangażował się w działalność konspiracyjną. W czasie konfliktu ukrywał kilkoro Żydów, w tym profesora Ludwika Ehrlicha, a w październiku 1939 roku udzielił krótkoterminowej opieki pułkownikowi Tadeuszowi Komorowskiemu. Po wkroczeniu wojsk radzieckich w październiku 1944 roku, na skutek decyzji nowej władzy, został wywłaszczony i zmuszony do opuszczenia majątku, otrzymując jednocześnie zakaz powrotu do niego. Początkowo znalazł schronienie w domu gajowego swego zięcia w majątku Góra Ropczycka, a następnie przeniósł się do Krakowa, gdzie mieszkał pod opieką rodziny aż do końca swojego życia.

Hieronim Tarnowski zmarł i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim, w kwaterze Ł-płn-po lewej Czeczelów. Był mężem Wandy z Zamoyskich, życia w latach 1892–1965, z którą miał córkę Zofię oraz dwóch synów: Stanisława (1918–2006) i Artura (1930–2012).

Publikacje

Hieronim Tarnowski był autorem wielu znaczących publikacji, które przyczyniły się do zrozumienia tematów politycznych i społecznych swoich czasów.

• Dziesięciolecie niepodległości, druk. Zakładów Drukarskich W. Piekarniaka, Warszawa, 1929,
• O niektórych zbieżnych przejawach życia politycznego we Francji i u nas i o ich konsekwencjach, wydawnictwo własne, Warszawa, 1927.

Odznaczenia

Hieronim Tarnowski zdobł wiele ważnych odznaczeń w trakcie swojej kariery. Wśród nich znajdują się:

• krzyż za obronę Śląska Cieszyńskiego II klasy, przyznany 2 października 1919,
• medal pamiątkowy za obronę Śląska Cieszyńskiego.

---

Oceń: Hieronim Tarnowski

---