Stefania Kasprzyk, znana wcześniej jako Spadlik, to postać, która zasługuje na szczególne wyróżnienie. Urodziła się 21 grudnia 1890 roku w Krakowie, a zmarła 8 sierpnia 1981 roku w Rawie Mazowieckiej.
Była nie tylko nauczycielką, ale także aktywną działaczką społeczną oraz organizatorką tajnego nauczania podczas dramatycznych czasów II wojny światowej. Jej zaangażowanie w edukację oraz działalność na rzecz społeczności lokalnych pozostawiły niezatarte ślady w historii Polski.
Życiorys
Stefania Kasprzyk po zakończeniu edukacji w 1911 roku w Prywatnym Gimnazjum Żeńskim im. Królowej Jadwigi w Krakowie rozpoczęła swoją przygodę ze studiami matematycznymi na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po upływie dwóch lat, w 1913 roku, udała się na dalsze kształcenie na prestiżową Sorbonę. Niestety, wybuch I wojny światowej wymusił na niej przerwanie nauki i powrót do Krakowa, gdyż była poddaną cesarza Austrii. W 1916 roku wzięła ślub ze Stanisławem Kasprzykiem.
Od 1919 roku Stefania zaczęła swoją karierę jako nauczycielka. Pracowała najpierw w szkole podstawowej w Sędziszowicach, a następnie w Radomsku. W 1922 roku stała się właścicielką Prywatnego Gimnazjum Koedukacyjnego w Rawie Mazowieckiej, gdzie uczyła razem z mężem. W okresie między 1917 a 1925 rokiem na świat przyszło pięcioro ich dzieci: jeden syn oraz cztery córki. W 1931 roku rodzina wyniosła się do Zbylitowskiej Góry, gdzie Stefania podjęła pracę jako nauczycielka w gimnazjum żeńskim oraz szkole podstawowej zarządzanej przez Zgromadzenie Sióstr Najświętszego Serca Jezusowego, znane jako Sacre Coeur. W 1938 roku uhonorowano ją Medalem Niepodległości.
W trakcie II wojny światowej, Kasprzykowie zorganizowali w Zbylitowskiej Górze tajne nauczanie na poziomie szkół średnich, które prowadzili aż do końca konfliktu. Po wojnie, od lutego 1945 roku, Stefania rozpoczęła pracę w Państwowym Gimnazjum i Liceum w Mościcach, które od 1965 roku nosiło nazwę IV Liceum Ogólnokształcące. Jej kariera trwała tam aż do 1966 roku. Po przejściu na emeryturę, razem z mężem przenieśli się do Rawy Mazowieckiej, gdzie mieszkała ich najmłodsza córka. Zmarła w 1981 roku i została pochowana na cmentarzu komunalnym w Tarnowie-Mościcach. W latach powojennych Stefania otrzymała również Złotą Odznakę ZNP oraz Medal Komisji Edukacji Narodowej.
Wszystkie cztery córki pary Kasprzyków związały swoje życie zawodowe z edukacją, pracując jako nauczycielki czy wykładowczynie na uczelniach wyższych. Najstarsza, Zofia, która zmarła w 2002 roku, pełniła funkcję kierowniczki Pracowni Biochemicznej, natomiast Krystyna była dyrektorem Instytutu Romanistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Anna zatrudniona była w IV LO w Tarnowie, a Maria uczyła w Rawie Mazowieckiej.
W 1983 roku, na terenie Zbylitowskiej Góry, która weszła w obręb granic administracyjnych Tarnowa, jedna z ulic została nazwana Kasprzyków dla upamiętnienia Stefani, Stanisława oraz ich syna Stefana.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Andrzej Manecki (mineralog) | Paweł Łoziński (anatom) | Roman Dawidowski | Artur Pollok | Wojciech Krawczuk | Kacper Śledziński | Agata Kołodziejczyk | Ryszard Stocki | Adam Grochowalski | Adam Stanisław Skąpski | Adam Szymon Krzyżanowski | Stefan Piotrowski | Jacek Gaj | Jędrzej de Pelikan-Krupiński | Adam Galos | Zdzisław Opial | Jan Samek (historyk) | Jan Kołaczkiewicz | Stanisław Komornicki (chemik) | Józef GollenhoferOceń: Stefania Kasprzyk