Zdzisław Opial

---

Życiorys

Po zakończeniu szkoły średniej w 1949 roku, Zdzisław Opial rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Ukończył je z powodzeniem, uzyskując stopień doktora w 1957 roku, gdzie jego promotorem w przewodzie doktorskim był Tadeusz Ważewski. Jego kariera naukowa postępowała szybko, a po rocznym pobycie w Paryżu w roku 1959, habilitował się w 1960 roku.

W 1962 roku objął kierownictwo w Katedrze Metod Numerycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim, co było zwieńczeniem jego rosnącej pozycji w środowisku akademickim. W 1967 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, co potwierdziło jego znaczący wkład w rozwój matematyki w Polsce.

Opial był aktywnym członkiem naukowych gremiów, pełniąc funkcję w Komitecie Nauk Matematycznych Polskiej Akademii Nauk oraz w Komitecie Historii Nauki i Techniki tej samej instytucji. Ponadto, od 1969 do 1972 roku, zajmował stanowisko prorektora Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie miał wpływ na kierunki rozwoju uczelni.

Jego badania koncentrowały się głównie na teorii równań i nierówności różniczkowych, a także na analizie i analizie funkcjonalnej. Z pasją angażował się również w historię matematyki oraz w dydaktykę i metodykę nauczania tego przedmiotu, a także w jego popularyzację wśród szerokiego kręgu odbiorców.

W dorobku naukowym Zdzisława Opiala znalazły się liczne publikacje, w tym nowoczesny podręcznik „Algebra wyższa” oraz książki skierowane do uczniów, takie jak „Zbiory, formy zdaniowe, relacje” oraz „O konstrukcjach trójkątów”, którą napisał wspólnie z Marianem Łuczyńskim.

Po zakończeniu życia, został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w kwaterze Q 10, 31.

---

Oceń: Zdzisław Opial

---