Izba Przemysłowo-Handlowa w Krakowie

W 1905 roku, z myślą o rozwijającym się regionie, zbudowano nowy gmach Izby przy ulicy Długiej, co dodatkowo podkreśliło znaczenie tej instytucji. Następnie, w latach 1927–1929, Izba przeszła reorganizację na mocy rozporządzenia z 15 lipca 1927 roku, dostosowując swoje funkcje do nowych realiów prawnych, zajmując się sprawami województwa krakowskiego oraz zachodniej części województwa lwowskiego.

Warte uwagi są także postacie, które kształtowały działalność Izby. Do grona jej prezesów w latach 1850–1939 należeli: Wincenty Antoni Kirchmajer, Wincenty Marcin Kirchmajer, Albert Mendelsburg, Jan Kanty Federowicz, Tadeusz Epstein, Jan Brzozowski oraz Antoni Goetz-Okocimski.

W trudnym okresie II wojny światowej, Izba znalazła się pod niemieckim zarządem, przyjmując nazwę Industrie- und Handelskammer in Krakau. W latach 1941–1942 przekształconą ją w Izbę Dystryktową, która przetrwała do przełomu 1944 i 1945 roku.

Po zakończeniu wojny, Izba została odbudowana w 1945 roku przez polskich pracowników oraz przedwojennych radców, co miało ogromne znaczenie dla odbudowy sektora prywatnego w Małopolsce. Współpracowała również z krakowską Kongregacją Kupiecką, jednak na mocy ustawy z dnia 7 marca 1950 roku, została zlikwidowana, podobnie jak inne izby przemysłowo-handlowe.

Reaktywacja samorządu gospodarczego w 1989 roku doprowadziła do powstania dwóch izb: Krakowskiej Izby Przemysłowo-Handlowej oraz Małopolskiej Izby Gospodarczej. Ostatecznie, 6 lutego 1992 roku, obie te Pięciolatki postanowiły połączyć się w jedną organizację, tworząc Izbę Przemysłowo-Handlową w Krakowie, która nawiązuje do przedwojennych tradycji. Należy jednak zaznaczyć, że współczesna Izba nie jest bezpośrednim następcą prawnym Izby z okresu przed II wojną światową.