Kościół Przemienienia Pańskiego w Krakowie (ul. Pijarska)

Pijarzy przybyli do Polski z Moraw w 1642 roku. Część z nich mogła rozpocząć działalność dzięki fundacji wojewody krakowskiego, Stanisława Lubomirskiego. Budowla, mająca późnobarokowy, a właściwie rokokowy styl, została zaprojektowana przez Kacpra Bażankę, a jej wzniesienie miało miejsce w latach 1718–1728. Wyjątkowa fasada, stworzona przez Franciszka Placidiego, powstała w latach 1759–1761. Kościół ma formę prostokątną i charakteryzuje się jedną nawą, z bocznymi kaplicami otwartymi ku wnętrzu.

W architekturze wyraźnie dostrzegalne są odwołania do budowli w stylu Il Gesù, co nadaje jej wyjątkowy charakter. Efekt spójności nawy głównej z prezbiterium uzyskano dzięki architektonicznemu gzymsowi, który obiega całą strukturę kościoła.

Wnętrze zachwyca iluzjonistycznymi polichromiami, które nawiązują do rzymskiej tradycji Andrea del Pozzo. Te niezwykłe dzieła sztuki są dziełem dwóch artystów – Franciszka Ecksteina i Józefa Piltza – którzy przybyli z Moraw. Polichromie oraz jednolite wyposażenie wnętrza, zaprojektowane pod kierunkiem Ecksteina, powstały w 1733 roku. Eckstein stworzył również iluzjonistyczny ołtarz główny oraz freski na sklepieniu nawy głównej. Freski te przedstawiają apoteozę kluczy św. Piotra i wykonane są zgodnie z założeniami kwadratury.

Warto również zwrócić uwagę na serce ks. Stanisława Konarskiego, wmurowane po prawej stronie ołtarza, a przed wejściem do kościoła można zobaczyć jego popiersie, co stanowi dodatkowy element jego niezatartego dziedzictwa.