Szaniec FS-29

Budowla ta powstała w latach 1854–1856 jako część rozbudowy całego pierścienia twierdzy krakowskiej, co było wynikiem wydarzeń związanych z wojną krymską. Polegała ona na wzniesieniu standardowych szańców o charakterze półstałym, które były numerowane od 1 do 29. Te unikalne fortyfikacje charakteryzują się sześciobocznym kształtem, a ich strzelnice, o kącie rozwarcia wynoszącym 60°, umożliwiały efektywne pokrycie ogniem całego terenu.

Szaniec FS-29 był uzbrojony w dziesięć dział, rozmieszczonych po dwa na każdej z trzech linii wału czoła, jak również po dwa na barkach, co zapewniało ochronę dla strefy międzypola. Dodatkowo tylny odcinek fortyfikacji został wzmocniony poprzez wbudowanie dwóch krótkich wałów, które tworzyły unikalną szyję, zaplanowaną do obrony mostu zwodzonego oraz bramy prowadzącej do wnętrza fortyfikacji.

Szczególną cechą SF-29 jest jego typowy sześciokątny kształt, który ewoluował w czasie budowy, z charakterystyczną fosą wykutą w skale. W 1860 roku dodano poprzecznice, zaś na krótko przed wybuchem I wojny światowej pojawiły się schrony pogotowia, wykonane z podkopów i blachy falistej. W 1990 roku szaniec został oficjalnie wpisany do rejestru zabytków pod numerem A-831, co podkreśla jego znaczenie i wartość historyczną.