Aleksander Rosner

---

Życiorys

Aleksander Rosner pochodził z rodziny o intelektualnych tradycjach; jego rodzicami byli Antoni Rosner oraz Amelia Ohrenstein (1844–1910). Kształcenie rozpoczął w Krakowie, kończąc renomowane III Gimnazjum im. króla Jana III Sobieskiego. Następnie podjął studia medyczne na Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie zdobył nieocenione doświadczenie jako asystent wybitnych profesorów, takich jak Rydygier, Madurowicz czy Jordan.

Pasja do medycyny, zwłaszcza ginekologii, prowadziła go ku szerokim podróżom edukacyjnym do Francji, Anglii oraz Niemiec. W 1895 roku na Uniwersytecie Jagiellońskim uzyskał habilitację, a cztery lata później został mianowany docentem oraz kierownikiem szkoły położnych. Kolejnym krokiem w jego karierze było uzyskanie tytułu profesora na swej macierzystej uczelni w 1902 roku. Po śmierci profesora Jordana w 1907 roku, Rosner objął stanowisko szefa katedry oraz kliniki położnictwa, kontynuując rozwój tej dziedziny nauki w Polsce.

Aleksander Rosner jest uważany za jednego z kluczowych twórców polskiej ginekologii. Dzięki swojemu zaangażowaniu prowadził pionierskie badania dotyczące embriologii, histologii oraz fizjologii układu rozrodczego. W sposób szczególny zajmował się wpływem czynników neurohormonalnych i genetycznych na rozwój narządu rodnego. Jego wkład w rozwój medycyny został doceniony, gdy w 1928 roku Maria Skłodowska-Curie ofiarowała mu 100 mg radu, co pozwoliło mu jako pierwszemu w Polsce zastosować go w leczeniu nowotworów.

Na początku 1922 roku Rosner został wyróżniony członkostwem honorowym Towarzystwa Lekarskiego w Krakowie, współdzieląc ten zaszczyt z innym znamienitym lekarzem, jakim był Stanisław Ciechanowski. W uznaniu jego zasług, 11 listopada 1937 roku, pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Spoczywa w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w kwaterze VIII, w południowo-zachodnim narożniku.

Jego działalność wywarła wpływ na wielu ludzi, w tym na jego ucznia i asystenta, January’ego Zubrzyckiego, który kontynuował dziedzictwo swojego mentora.

---

Oceń: Aleksander Rosner

---