Władysław Bujak

---

Życiorys

W latach 1919–1937 Władysław Bujak pełnił funkcję ordynatora w renomowanym Szpitalu św. Ludwika zlokalizowanym w Krakowie. Jego kariera naukowa rozwijała się dalej, gdy w latach 1937-1939 objął stanowisko profesora oraz kierownika Kliniki Pediatrycznej na Uniwersytecie w Wilnie. W trakcie II wojny światowej był odpowiedzialny za prowadzenie Szpitala Dziecięcego w Wilnie oraz aktywnie uczestniczył w tajnym nauczaniu, co było niezwykle ważne w tamtym trudnym okresie.

Po wojnie, w 1945 roku, Bujak ponownie objął rolę ordynatora w Szpitalu św. Ludwika, kontynuując swoją misję pomocy dzieciom. W latach 1948–1955 zdobył uznanie jako profesor oraz kierownik Kliniki Pediatrycznej na Uniwersytecie Jagiellońskim, a od 1950 roku także w Akademii Medycznej w Krakowie. Jego zaangażowanie w leczenie dzieci zaowocowało w 1950 roku założeniem ośrodka leczniczego w Rabce, który miał na celu pomoc dzieciom z gruźliczym zapaleniem opon mózgowych.

Bujak był także autorem wielu znaczących prac naukowych dotyczących zapalenia opon mózgowych, ropomoczu i białek krwi w różnych zatruciach. Jego wkład w pediatrię w Polsce jest nie do przecenienia. W 1930 roku opublikował pierwszy polski podręcznik dotyczący chorób dzieci, zatytułowany Zarys pediatrii. Wkrótce potem, w 1938 roku, wydana została praca Początki pediatrii w Polsce, a w 1962 roku został współautorem Leksykonu rzadszych chorób i zespołów u dzieci.

---

Oceń: Władysław Bujak

---