Andrzej Pietsch

---

Życiorys

Andrzej Pietsch to wybitna postać w świecie sztuki. Po ukończeniu Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie uzyskał dyplom w 1958 roku pod okiem profesora Mieczysława Wejmana, nie tylko zyskał uznanie jako artysta, ale także jako pedagog. W 1986 roku nadano mu tytuł profesora zwyczajnego, co podkreśla jego wysoką pozycję w środowisku akademickim. W ciągu swojej kariery współpracował z wieloma uczelniami w Polsce, w tym w Poznaniu, Katowicach, Lublinie i Cieszynie, a w latach 1972-1978 pełnił funkcję prorektora na ASP w Krakowie.

Artysta aktywnie uczestniczył w życiu kulturalnym, organizując około 70 wystaw indywidualnych, z czego znaczną część z nich zrealizował za granicą. Jego prace zyskały uznanie na ponad 200 wystawach zbiorowych. Wzmianka o jego międzynarodowych wyróżnieniach, zacznając od 1966 roku, dowodzi jego szacunku oraz wewnętrznej pasji do grafiki, w dziedzinie której zyskał reputację jako jeden z najbardziej uznawanych artystów. W swoich dziełach zajmował się wklęsłodrukiem i tworzył różnorodne cykle, takie jak „Aktorki” (od 1964), „Podróżni” i „Podróże” (od 1966), „Trawy” (od 1984), a także tematy związane z naturą, szczególnie górami.

Warto również zauważyć, że Andrzej Pietsch był nie tylko artystą, ale także cenionym nauczycielem. Do roku 2000 jego kierunkiem dyplomowym zakończyło studia przeszło 170 studentów, z których ośmiu zdecydowało się na kontynuację kariery akademickiej jako profesorowie. Jego rola w rozwijaniu sztuki i edukacji artystycznej w Polsce nie może być przeceniona. Był również współorganizatorem „Kuźnicy”, klubu twórców kultury, co podkreśla jego znaczenie w polskim środowisku artystycznym.

Działalność taternicka

W latach 1951-1957 Pietsch angażował się z pasją w taternictwo, stając się jednym z najwybitniejszych taterników swojego pokolenia. Jego osiągnięcia obejmują liczne pierwsze przejścia zarówno w Tatrach, jak i na skałkach. W 1951 roku, wspólnie z Tadeuszem Strumiłłą, wziął udział w pierwszym wejściu tzw. kantem południowej ściany Zamarłej Turni, znanym dziś jako „Kant Pietscha”. W tym samym czasie przysłużył się do przełomowego pierwszego wejścia środkiem północno-wschodniej ściany Mnicha, tzw. „Wariantem R”, w 1955 roku z Janem Długoszem.

Zimowe osiągnięcia artysty były równie imponujące, w tym między innymi pierwsze zimowe wejście filarem Mięguszowieckiego Szczytu z Janem Długoszem w 1956 roku oraz wejście środkiem północno-wschodniej ściany Kazalnicy Mięguszowieckiej w marcu 1957 roku, przy współpracy z Czesławem Momatiukiem i Marianem Własińskim.

Latem 1957 roku Pietsch zdobywał szczyty w Alpach, gdzie dokonał I polskiego, a II w ogóle, przejścia rekordowo długiej i trudnej grani Peutérey (tzw. Peutérey integrale) na Mont Blanc. Jego działalność wspinaczkowa była szeroko dokumentowana, zarówno w prasie fachowej, jak i popularnej. Wziął także udział w ekipie filmowej przy realizacji taternickiego obrazu „Zamarła Turnia”, reżyserowanego przez Sergiusza Sprudina w 1962 roku.

W 1969 roku Andrzej Pietsch otrzymał nagrodę Ministerstwa Kultury i Sztuki III stopnia, a w 1974 roku uhonorowano go Nagrodą Miasta Krakowa. Jego życie artystyczne i taternickie było pasjonujące aż do końca. Pochowany został na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (pas 79, rząd zachodni).

---

Oceń: Andrzej Pietsch

---