Emil Bratro

Inżynieria i technologie

Emil Bratro, urodzony 31 października 1878 roku w Podgórzu, a zmarły 21 grudnia 1944 roku we Lwowie, był wybitnym inżynierem specjalizującym się w budowie dróg. Jego działalność akademicka i inżynieryjna miała ogromny wpływ na rozwój techniki budowlanej w Polsce.

Pełnił zaszczytną rolę profesora zwyczajnego w dziedzinie robót ziemnych, a także budowy dróg i tuneli na Politechnice Lwowskiej. Jako dziekan Wydziału Inżynieryjnego Politechniki Lwowskiej, przyczynił się do kształcenia wielu pokoleń inżynierów.

Emil Bratro był również długoletnim redaktorem Czasopisma Technicznego, co dowodzi jego zaangażowania w rozwój i popularyzację wiedzy technicznej. W swojej karierze naukowej został wyróżniony tytułem członka korespondenta Akademii Nauk Technicznych, co potwierdza jego znaczący wkład w tę dziedzinę.

Dodatkowo, był członkiem Rady Technicznej przy Ministrze Komunikacji, co wskazuje na jego aktywne uczestnictwo w procesach decyzyjnych dotyczących polityki i rozwoju infrastruktury komunikacyjnej w Polsce.

Życiorys

Emil Bratro przyszedł na świat w 1878 roku w Krakowie-Podgórzu. Ukończył szkołę realną, gdzie zdobył egzamin dojrzałości. Po zakończeniu edukacji w 1896 roku we Lwowie, podjął studia na Wydziale Inżynierii Politechniki Lwowskiej. W lipcu 1898 roku zdał pierwszy egzamin rządowy, a dyplom inżyniera otrzymał w 1901 roku.

Od 1901 do 1929 roku, Emil Bratro pracował w państwowej administracji technicznej, pełniąc do 1929 roku funkcję dyrektora robót publicznych we Lwowie. W okresie od 1922 do 1929 roku był również wykładowcą w zakresie kosztorysowania inżynieryjnego na Wydziale Inżynieryjnym w Lwowie. W 1929 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego w dziedzinie robót ziemnych, budowy dróg oraz tuneli.

W latach akademickich 1931/32, Bratro pełnił obowiązki dziekana Wydziału Inżynieryjnego. Był także członkiem Polskiego Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie. Ponadto, od 25 września 1929 do końca 1934 roku, sprawował funkcję redaktora naczelnego Czasopisma Technicznego. Należał również do Kasyna i Koła Literacko-Artystycznego, co potwierdza jego zaangażowanie w życie kulturalne i naukowe regionu.

Emil Bratro był mężem Heleny z Bielskich, która żyła w latach 1876–1933. Helena zmarła tragicznie na skutek obrażeń odniesionych w wypadku, kiedy została potrącona przez taksówkę na Placu Akademickim we Lwowie. Warto również zaznaczyć, że był stryjecznym bratem inżyniera Adama Bratro, co wskazuje na związki rodzinne w środowisku inżynieryjnym.

Po śmierci, Emil Bratro znalazł swój ostatni spoczynek w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.

Ordery i odznaczenia

Emil Bratro został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami za swoje zasługi, które świadczą o jego znaczeniu w historii. W szczególności warto wyróżnić następujące wyróżnienia:

  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 11 listopada 1937,
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, nadany 7 listopada 1925,
  • Kawaler Orderu Franciszka Józefa z Austro-Węgier, przyznany w 1916 roku.

Przypisy

  1. Władysław Wilgusiewicz: Energetycy Lwowiacy na Śląsku. Katowice: 1998, s. 17, 41, 106.
  2. M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu pracy naukowej”.
  3. Czasopismo Techniczne. R. 54, 10.08.1936 r., Nr 15 s. 266.
  4. Sprawozdanie Wydziału Kasyna i Koła Literacko-Artystycznego we Lwowie za czas od 1 kwietnia 1934 do 31 marca 1935 przedłożone Walnemu Zgromadzeniu w dniu 29.05.1935 r. Lwów: 1935, s. 29.
  5. Od redaktora, „Czasopismo Techniczne” (24), 1934 r., s. 892.
  6. Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 16, s. 199, 20.08.1929 r.
  7. Spis rzeczy, „Czasopismo Techniczne”, 1929 r., s. 1.
  8. Śmierć wskutek przejechania. „Kurier Warszawski”. 136, s. 4, 18.05.1933 r.
  9. Kronika. Z politechniki. „Kurjer Lwowski”. Nr 209, s. 3, 30.07.1898 r.
  10. a b c Księga pamiątkowa Towarzystwa „Bratniej Pomocy” Słuchaczów Politechniki we Lwowie. Lwów: 1897, s. 202.
  11. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 235.
  12. M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1083 „za zasługi, położone na polu pracy państwowej, a w szczególności w dziedzinie budownictwa państwowego”.

Oceń: Emil Bratro

★★★★★
Średnia ocena:4.64 Liczba ocen:18