Eugeniusz Majdrowicz

---

Wczesne lata

Eugeniusz Majdrowicz spędził swoje wczesne lata, ucząc się w gimnazjum św. Anny w Krakowie. W tym okresie intensywnie rozwijał swoje umiejętności muzyczne, pobierając lekcje śpiewu od renomowanych nauczycieli, takich jak Wilhelm Troschel oraz Leopold Matuszyński.

Kariera aktorska

W 1879 roku Eugeniusz Majdrowicz rozpoczął swoją karierę w teatrze poznańskim, gdzie zatrudniony został początkowo jako chórzysta oraz tancerz, a z czasem pomyślnie rozwijał swoje umiejętności aktorskie, angażując się w występy w dramatach i operach.

Po pewnym czasie współpracy z różnymi grupami teatralnymi w regionie, między innymi z zespołem Józefa Puchniewskiego oraz Julii Otrembowej, Majdrowicz połączył swoje siły z teatrem w Łodzi w latach 1883-1890. To właśnie tam zyskał uznanie zarówno jako śpiewak, jak i reżyser opery oraz operetki.

Po zakończeniu działalności w Łodzi, artysta powrócił do Poznania, jednak jego talent i umiejętności aktorskie prowadziły go również do warszawskich teatrów ogródkowych, gdzie występował w różnych produkcjach.

W dorobku artystycznym Majdrowicza znajduje się wiele ról w dramatach, w tym zapadające w pamięć wystąpienia jako Król w Mazepie, Ksiądz Kordecki w Obronie Częstochowy oraz Burczyński w Grubych rybach. Równocześnie jego talent wokalny umożliwił mu zagranie w dużych produkcjach operowych i operetkowych, gdzie wcielał się w postacie takie jak Janusz w Halce, Stolnik w Halce, Skołuba w Strasznym dworze oraz Agamemnon w Pięknej Helenie.

Zarządzanie zespołami teatralnymi

W czasie, gdy Eugeniusz Majdrowicz współpracował z teatrem poznańskim, czyli w okresie od 1892 do 1895 roku, zyskał reputację jako wyjątkowy organizator licznych wyjazdów artystycznych. Jego działalność obejmowała współprowadzenie występów zespołu poznańskiego w kilkudziesięciu miejscowościach, zarówno w Wielkopolsce, jak i na Pomorzu Zachodnim.

W 1896 roku, wspólnie z Mieczysławem Skirmuntem, zorganizował „Teatr Objazdowy na Wielkie Księstwo Poznańskie i Prusy Zachodnie”. W ramach tej inicjatywy udało im się odwiedzić ponad czterdzieści lokalizacji w sezonie 1896/1897. Jako lider zespołu występującego w zaborze pruskim, Majdrowicz często zmagał się z różnymi trudnościami stawianymi przez władze.

W 1897 roku zakończył współpracę ze Skirmuntem i przeniósł się z zespołem do Królestwa Polskiego, gdzie kontynuował działalność teatralną, dając przedstawienia w różnych miastach. W kolejnych latach, zwłaszcza w przedziale od 1905 do 1908 oraz ponownie w latach 1910-1913, pełnił funkcję dyrektora teatru w Sosnowcu, co znacznie wpłynęło na umocnienie jego pozycji w regionie.

W 1916 roku został szefem inwentarza Teatru Miejskiego im. J. Słowackiego oraz Teatru Ludowego w Krakowie. Podczas sezonu artystycznego 1919/1920 objął stanowisko dyrektora administracyjnego Teatru na Pohulance w Wilnie. Jego zaangażowanie w teatrach stałych zaowocowało licznymi wyjazdami artystycznymi, które organizował z pasją.

Zespół prowincjonalny Eugeniusza Majdrowicza był uważany za jeden z najlepszych w Polsce. Współpracowali z nim znakomici aktorzy, tacy jak Wojciech Brydziński i Bolesław Szczurkiewicz, którzy doceniali dobrze zorganizowaną administrację oraz stabilność finansową. Repertuar z jego zespołu składał się głównie z polskich sztuk teatralnych, w tym dzieł autorów takich jak Aleksander Fredro, Józef Bliziński czy Michał Bałucki. Taki dobór repertuaru miał szczególne znaczenie na Pomorzu, gdzie polskie spektakle były rzadkością.

Rodzina

Eugeniusz Majdrowicz pochodził z rodziny, która miała bogate tradycje muzyczne. W jego rodzinie występowały różnorodne talenty artystyczne. Jedna z jego sióstr, Amelia, była utalentowaną pianistką oraz kompozytorką, natomiast druga siostra, Maria, zajmowała się występami jako śpiewaczka estradowa.

W 1884 roku Eugeniusz zawarł związek małżeński z Sylwestrą z Adlerów, która była aktorką teatrów prowincjonalnych. Ich życie rodzinne zaowocowało narodzinami córki, Marią Majdrowicz-Zakrzeńską.

---

Oceń: Eugeniusz Majdrowicz

---