Edward Kubisiowski

---

Życiorys

Edward Kubisiowski był synem Edwarda i Marii Kubisiowskich. W 1962 roku ukończył Zespół Szkół Zawodowych w Krakowie. W latach 1963–1967 pracował jako brygadzista w Zarządzie Budynków Komunalnych w Krakowie, a następnie od 1967 do 1971 roku w KPBIMB Kraków. Z kolei w latach 1971–1983 był malarzem-dekarzem w Przedsiębiorstwie Gospodarki Mieszkaniowej „Śródmieście” w Krakowie. W 1980 roku rozpoczął działalność związkową, dołączając do NSZZ „Solidarność”, gdzie pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Zakładowego „Solidarności” w latach 1980–1981.

W lipcu 1981 roku działał jako delegat na I Walnym Zebraniu Delegatów Regionu Małopolska „Solidarności” w Tarnowie. Od tego momentu był członkiem Zarządu Regionu Małopolska, a także w Sekcji Warunków Życia. Sierpień 1981 to czas, kiedy wszedł w skład zespołu prowadzącego rozmowy z ministrem handlu wewnętrznego i usług Zygmuntem Łakomcem na temat braków żywności na rynku. Działał również w Komisji ds. Wyżywienia i Zaopatrzenia mieszkańców Krakowa przy Zarządzie Regionu Małopolska „Solidarności”.

W obliczu ogłoszenia stanu wojennego w grudniu 1981 roku aktywnie uczestniczył w tworzeniu Regionalnej Komisji Wykonawczej podziemnej „Solidarności” w Małopolsce oraz kolportował wydawnictwa drugiego obiegu. Był również współtwórcą oraz kolporterem podziemnego pisma „Biuletyn Małopolski”, przyjmując na potrzeby działalności konspiracyjnej pseudonim „Antek”. W wyniku swojej działalności był rozpracowywany przez Wydział III Komendy Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej w Krakowie, w ramach sprawy operacyjnej „Niespokojni”.

25 stycznia 1982 roku, podczas odebrania numeru „Biuletynu Małopolskiego”, został zatrzymany przez Służbę Bezpieczeństwa w lokalu konspiracyjnym przy ul. Długiej. Wraz z nim aresztowano Adama Kramarczyka, Tadeusza Świdzińskiego i Grzegorza Jakubowskiego. Dwa dni później, 27 stycznia 1982 roku, został aresztowany i osadzony w areszcie śledczym przy ulicy Montelupich w Krakowie.

Oskarżono go o przynależność do zdelegalizowanej organizacji, kontynuowanie działalności związkowej oraz rozpowszechnianie treści antypaństwowych, łącznie z chęcią dystrybucji nielegalnego pisma „Biuletyn Małopolski”. 14 kwietnia 1982 roku Sąd Warszawskiego Okręgu Wojskowego ukarał go trzema latami pozbawienia wolności oraz zakazem pełnienia praw publicznych przez dwa lata. Z powodu złego stanu zdrowia, uzyskał przerwę w odbywaniu kary i został zwolniony z więzienia 28 czerwca 1982 roku.

W tym samym roku stracił pracę i przez lata 1982–1983 utrzymywał się z dorywczych zajęć, takich jak koszenie trawy w miejskich parkach. 15 sierpnia 1983 roku, na mocy amnestii, został uwolniony od odbywania kary. Po tym, z powodu złego stanu zdrowia przeszedł na rentę, ale nadal angażował się w demonstracje i nielegalną działalność opozycyjną, a także pomagał rodzinom internowanych i aresztowanych poprzez organizację kolonii dla dzieci.

W latach 1989–1992 ponownie przewodniczył Komitetowi Zakładowemu legalizowanej „Solidarności” w Przedsiębiorstwie Gospodarki Mieszkaniowej „Śródmieście” w Krakowie. W latach 1990–1992 zasiadał w Zarządzie Regionu Małopolska „Solidarności”, a w latach 1990–1996 pracował jako kierownik administracji i budynku. W latach 1995–1998 był członkiem Komitetu Zakładowego Pracowników Zarządu Regionu Małopolska „Solidarności”. Zgodnie z relacjami jego córki, Katarzyny Kubisiowskiej, Edward Kubisiowski wycofał się z działalności związkowej w latach 90., gdyż krytycznie oceniał zachodzące w „Solidarności” przemiany w kontekście transformacji ustrojowej. W ocenie Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego, „nigdy nie sprzeniewierzył się etosowi Solidarności”.

Od 2009 roku przeżywał emeryturę. Jego miesięczne utrzymanie opierało się na skromnej emeryturze wynoszącej 1150 złotych. W 2011 roku stwierdzono u niego czerniaka, a jego rodzina zwróciła się do Narodowego Funduszu Zdrowia o finansowanie kosztownej terapii w wysokości 400 tys. złotych. Niestety NFZ odmówił wsparcia. Cała sytuacja związana z jego ciężkim stanem materialnym oraz odmową leczenia przez NFZ przyczyniła się do powstania w Krakowie Stowarzyszenia Sieć Solidarności, zorganizowanego przez Edwarda Nowaka.

Edward Kubisiowski zmarł 10 listopada 2011 roku, a jego pogrzeb odbył się 16 listopada 2011 roku na Cmentarzu Podgórskim w Krakowie (kw. XXXIV; rz. 2; m. 8). Miał żonę i dwoje dzieci: córkę Katarzynę oraz syna Piotra.

Odznaczenia

Edward Kubisiowski, wybitna postać, został uhonorowany ważnymi odznaczeniami w uznaniu jego zasług w walce o wolność. W 2011 roku, pośmiertnie, otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności, co stanowi wyraz szacunku dla jego poświęcenia.

Dodatkowo, w 2014 roku, również pośmiertnie, przyznano mu Medal „Dziękujemy za wolność”, który został wręczony przez Stowarzyszenie Sieć Solidarności. To odznaczenie podkreśla znaczenie jego działań i walki o niezależność oraz demokrację.

---

Oceń: Edward Kubisiowski

---