Jan Michał Beynarowicz

---

Życiorys

Jan Michał Beynarowicz pochodził z rodziny szlacheckiej z powiatu szawelskiego na Litwie. Jego przodkowie zaangażowali się w powstania listopadowe oraz styczniowe, co podkreśla ich patriotyzm. Po konfiskacie majątku, jego ojciec, Jan Wiktor, podjął decyzję o przeniesieniu się do zaboru austriackiego, osiedlając się najpierw w Krakowie, a następnie w Tarnopolu. Jan Michał swoją edukację prawniczą odbył na Uniwersytecie Lwowskim, gdzie 9 maja 1897 uzyskał tytuł doktora prawa.

W 1905 roku w Tarnopolu poślubił Marię Lachawiec. Po złożeniu przysięgi rozpoczął swoją karierę w c.k. służbie sądowniczej, gdzie pełnił funkcję wiceprokuratora w Tarnopolu, a później jako sędzia w Samborze. W latach 1918–1921 był już w stopniu podpułkownika i służył w Oficerskim Korpusie Sądowym Wojska Polskiego. Podczas swojej kariery przyczynił się do kodyfikacji polskiego prawa karnego.

Był wiceprezesem Sądu Apelacyjnego we Lwowie aż do 1934 roku, po czym otworzył własną kancelarię notarialną we Lwowie, która funkcjonowała do września 1939 roku. Na skutek okupacji niemieckiej oraz sowieckiej, musiał ukrywać swoją tożsamość, co było dla niego trudnym doświadczeniem. Po zakończeniu II wojny światowej, w 1946 roku, osiedlił się we Wrocławiu i znalazł zatrudnienie jako radca w Okręgowym Urzędzie Likwidacyjnym, gdzie pracował do 1951 roku. Po tej dacie zajął się tłumaczeniem tekstów naukowych, a także był obserwatorem fenologicznym.

Jan Michał Beynarowicz był także pionierem polskiej turystyki górskiej oraz narciarstwa. Na początku XX wieku uczestniczył w wyprawach eksploracyjnych organizowanych przez Karpackie Towarzystwo Narciarzy, w szczególności w obszarze Gorgan i Czarnohora. Wspólnie z Mieczysławem Karłowiczem, z którym często wybierał się w góry, latem 1907 roku dokonali wejścia na Młynarzową Przełęcz w Tatrach.

Jako aktywny członek Sekcji Turystycznej Towarzystwa Tatrzańskiego, a później Klubu Wysokogórskiego, w 1912 roku zrealizował osiem letnich wspinaczek, w tym pierwsze wejście północną ścianą Tatrzańskich Kozich Czubów. Równocześnie zrealizował cztery przejścia narciarskie w Karpatach Wschodnich. W marcu 1914 roku uczestniczył wraz z Kazimierzem Saysse-Tobiczykiem w pierwszym narciarskim przejściu Gór Rodniańskich.

Używał przeważnie swego drugiego imienia, Michał. Należy zaznaczyć, że pisownia jego nazwiska „Beynarowicz” oraz „Bejnarowicz” zmieniała się w czasie jego życia. W dokumentach urzędowych, jako notariusz, podpisywał się „Dr J Michał Beynarowicz„, a swoje publikacje prawnicze oraz materiały na temat wypraw górskich sygnował po prostu jako „Michał Beynarowicz”.

---

Oceń: Jan Michał Beynarowicz

---