Jerzy Gintel

---

Życiorys

Jerzy Gintel to postać niezwykle interesująca, której życie uwikłane było w trudne okoliczności. Jego matka zmarła, gdy miał zaledwie dwa lata, co na pewno wpłynęło na kierunek jego dalszego życia. W młodości zdecydował się na studia z zakresu elektrotechniki na Uniwersytecie Jagiellońskim. W obliczu II wojny światowej, we wrześniu 1939 roku, jego życie zmieniło się dramatycznie, kiedy to został rozdzielony z ojcem, który, niestety, został zamordowany przez Niemców z powodu swojego zaangażowania w ruch oporu.

Po wojnie, do 1947 roku, jego droga zawodowa prowadziła przez Politechnikę Gdańską, gdzie był aktywnym członkiem Polskiego Towarzystwa Fizycznego. W następnych latach pracował jako nauczyciel w Wyższej Szkole Handlu Morskiego w Gdyni, aż do 1951 roku, kiedy zdecydował się na niebezpieczną ucieczkę z Polski, objętej reżimem komunistycznym.

Ucieczka rodziła wiele trudności; Gintel wraz z trzema przyjaciółmi przedostali się na jachcie do Malmö w Szwecji, gdzie zyskał azyl polityczny. Ze względu na zdiagnozowaną cukrzycę nie mógł emigrować do Stanów Zjednoczonych, co owocowało jego decyzją o dalszym wyjeździe do Wenezueli, na co jednak brakowało mu funduszy. Ostatecznie pomoc przyszła z jednego ze stowarzyszeń emigrantów, które sfinansowało jego bilet z Genui do La Guaira, a samą Wenezuelę Gintel odwiedził w 1953 roku.

Jego kariera zawodowa w Wenezueli zyskała rozpęd, gdy za sprawą Oscar Machado Zuloagi, prezesa Electricidad de Caracas, został zatrudniony w Wydziale Budowy Elektryczności w Caracas. Gintel tam projektował nowatorskie rozwiązania dotyczące przesyłu energii elektrycznej, co przyniosło mu znaczną sławę w branży. W 1958 roku miał zaszczyt otrzymać stanowisko wykładowcy w Escuela de Física y Matemáticas Centralnego Uniwersytetu Wenezueli (UCV).

Wykładał wiele przedmiotów obejmujących właściwości elektryczne materii i fizykę, a nawet filozofię, co ukazywało jego wszechstronność. W 1960 roku, za swoją pracę „System zarządzania i zdalnego sterowania elektrownią wodną”, uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, co stanowiło znaczący krok w jego karierze. Cztery lata później, w 1964 roku, awansował na profesora zwyczajnego, prezentując pracę pt. „Badanie polaryzacji elektrycznej w soli Rochelle’a poprzez bezpośrednią obserwację domen ferroelektrycznych”.

Jednak Jerzy Gintel nie ograniczał się jedynie do fizyki. Jego pasją było również malarstwo, a pod pseudonimem Jotager, zbudowanym na bazie monogramu jego imion JG, wyrażał siebie artystycznie. W międzyczasie, od grudnia 1990 do grudnia 1993 roku, pełnił rolę redaktora w naukowym magazynie młodzieżowym RETO. Po zakończeniu kariery akademickiej postanowił stworzyć książkę pod tytułem „Relatos de Física”, w której zebrał opowieści ze swojego życia, a także wzbogacił ją własnymi ilustracjami.

Rodzina

Jerzy Gintel połączył swoje życie z Ireną Skibinski, tworząc z nią trwały związek małżeński. Z tego owocnego małżeństwa na świat przyszła ich córka, Magdalena Gintel-Skibinski, która obecnie mieszka na Alasce. Niestety, Irena Skibinski zmarła 20 listopada 2008, pozostawiając po sobie niezatarte wspomnienia.

---

Oceń: Jerzy Gintel

---