Jerzy Laudamus, znany z Krakowa, to postać, która wywarła znaczący wpływ na polski Kościół katolicki oraz na środowisko prawnicze w swoim czasie. Urodził się w Krakowie i zmarł około 1485 roku. Był polskim duchownym katolickim oraz prawnikiem, co czyni go ważną postacią historyczną.
W 1479 roku piastował zaszczytną funkcję rektora Uniwersytetu Krakowskiego, co podkreśla jego związki z edukacją i nauką w Polsce. Jego życie i działania pozostają nie tylko świadectwem dążenia do edukacji, ale także pokazują, jak ważne były te aspekty w kontekście kultury i religii tamtego okresu.
Życiorys
Jerzy Laudamus, syn Jana Laudamusa, był mieszczaninem krakowskim, a także bratem Stanisława. Studia rozpoczął na Uniwersytecie Krakowskim w semestrze letnim 1460 roku. W 1465 roku obronił bakalaurat sztuk wyzwolonych, a cztery lata później osiągnął również tytuł magistra. Po ukończeniu kierunku Sztuki, zaczął studiować prawo. Już w 1476 roku reprezentował dziekana Wydziału Prawa, rozliczając się z rachunkami prokuratora uniwersytetu. W 1478 roku osiągnął tytuł doktora dekretów.
W latach 1475-1478 Laudamus był zaangażowany w różne spory sądowe z wierzycielami, którym był winien pieniądze. Wśród spraw sądowych znalazł się również proces z rajcą Stanisławem Przedborem, dotyczący poręczonego przez siebie długu brata. Niestety, w 1478 roku ponownie popadł w długi, przez co musiał zapożyczać się u rektora Stanisława z Zawady.
W semestrze letnim 1479 roku został wybrany na rektora Uniwersytetu Krakowskiego, jednakże w czerwcu tego samego roku ustąpił ze stanowiska z powodu konfliktu między uczelnią a biskupem Janem Rzeszowskim oraz królem Kazimierzem. Spór dotyczył papieskiej bulli przywiezionej przez Andrzeja z Łabiszyna, która ograniczała prerogatywy biskupa krakowskiego w roli kanclerza uczelni.
W 1483 roku, na mocy prezenty uniwersytetu, objął probostwo w Luborzycy oraz Katedrę Nowych Praw. W tej roli miał obowiązek komentowania dzieł, takich jak Liber sextus Bonifacego VIII oraz Clementinae. Niedługo po rozpoczęciu urzędowania zaangażował się w konflikt z poprzednim plebanem, Stanisławem Kobyleńskim.
Jerzy Laudamus zmarł najprawdopodobniej w 1485 roku.
Przypisy
- MaciejM. Zdanek MaciejM., Jerzy Laudamus z Krakowa (zm. ok. 1485 r.), [w:] WacławW. Uruszczak (red.), Profesorowie Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, t. 1, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2015, s. 176–177, ISBN 978-83-233-3738-6.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Marek Saj | Franciszek Żak | Stanisław Biegański (pijar) | Jacek Augustyn Łopacki | Jerzy Langman | Stanisław Fogelweder | Andrzej Pankowicz | Józef Gorzelany | Andrzej Dobrzyński | Jan Tyranowski | Jonatan Eibeschütz | Zygmunt Janicki | Kazimierz (święty) | Jan Hause | Antoni Mruk | Józef Krzemieński | Jan V Thurzo | Robert Nęcek | Łukasz Kamykowski | Walerian KalinkaOceń: Jerzy Laudamus