Stanisław Biegański (pijar)

---

Życiorys

Stanisław Biegański, uzdolniony teolog, swoje studia teologiczne zrealizował na Uniwersytecie Jagiellońskim. Do grona pijarów przyłączył się w roku 1881, a pięć lat później, w 1886, miał miejsce jego sakrament kapłański. Biegański przez długi okres był związany z krakowskim kolegium pijarów. W latach 1887–1889 pełnił funkcję kierownika konwiktu, gdzie rektorem był wówczas Adam Słotwiński. Po tym czasie zasłynął jako nauczyciel w kolegium, a także objął kierownictwo w szkole przygotowawczej do gimnazjum.

Jako historyk, Biegański interesował się przede wszystkim hodowaniem tradycji szkół pijarskich oraz dziedzictwem Stanisława Konarskiego. Warto zwrócić uwagę, że opublikował szereg dzieł poświęconych tej tematyce. Do najważniejszych prac można zaliczyć: Poczet prac ks. Stanisława Konarskiego S.P. z 1896 roku, Konarsciana. Zbiór dokumentów odnoszących się do życia i działalności ks. Stan. Konarskiego S.P. (zeszyt 1, Mikołów 1897) oraz Poczet autorów, którzy o St. Konarskim pisali. Na uczczenie dwusetnej rocznicy urodzin Ks. Stanisława Konarskiego S.P. (Kraków 1900). W 1885 roku wydał również przetłumaczone na język polski dzieło Wybrane poezje A. M. Duriniego, arcybiskupa ancyrańskiego nuncjusza w Polsce, dotyczące Stanisława Konarskiego.

W zakresie historii szkół pijarskich przygotował m.in. prace takie jak Wiadomość o Polakach, którzy kształcili się w Kolegium Nazareńskim Pijarów w Rzymie (z 1897 roku, opublikowane w „Kwartalniku Historycznym”) oraz Szkoły pijarskie w Polsce (1897), która również została wydana jako osobna odbitka z okazji 300-lecia istnienia Zgromadzenia ks. Pijarów w Lwowie w 1898 roku. W tej rozprawie dokładnie przedstawił założenie zakonu przez Józefa Kalasancjusza, a także sprowadzenie pijarów do Polski.

Pamiętne są również jego osiągnięcia w zakresie hagiografii. Na cześć beatyfikacji pijara Pompiliusza Pirottiego, ogłosił jego biografię (Kraków 1890), a po kanonizacji Piotra Fouriera spolszczył żywot tego nowego świętego (Kraków 1897). Jego wkład w literaturę religijną obejmuje także hagiografie, jak Franciszek z Asyżu (Bogucice 1893) oraz Jan Boży (Mikołów 1893). Przygotował do druku zbiór modlitw maryjnych Weź w Twą opiekę (Kraków 1888) oraz obszerny modlitewnik Anioł Stróż prawowiernego katolika (Mikołów 1900).

Jako uznany działacz młodego polskiego ruchu filatelistycznego, Biegański był jednym z pierwszych prezesów Związku Polskich Zbieraczy Znaczków Pocztowych. W 1902 roku objął prezydenturę Kółka Filatelistów Polskich w Krakowie, a także organizował w pijarskim klasztorze spotkania miłośników filatelistyki. O jego osiągnięciach w tej dziedzinie świadczą publikacje takie jak Poczta w dawnej Polsce (1894) oraz Kartka do dziejów poczty w Krakowie (1899).

Biegański zmarł i znalazł swoje miejsce spoczynku na cmentarzu Rakowickim. Na początku lat 60. XX wieku grób ten został odnowiony przez członków Pijarskiego Koła Naukowego, w tym przez ojca Innocentego Bubę.

---

Oceń: Stanisław Biegański (pijar)

---