Jacek Augustyn Łopacki to postać, która zapisała się w historii Krakowa jako wybitny lekarz i duchowny. Urodził się 28 sierpnia 1690 roku w Krakowie, a swój żywot zakończył 12 lipca 1761 roku, również w tym mieście.
Był nie tylko lekarzem, ale także księdzem rzymskokatolickim, co czyni go osobą o wielkim wpływie na życie religijne społeczności lokalnej. Wyszedł z rangi kapłana do stanowiska archiprezbitera, pełniąc znaczącą rolę w kościele Najświętszej Panny Marii w Krakowie.
Życiorys
Był on synem lekarza oraz profesora Akademii Krakowskiej, Jacka Łopackiego, oraz jego drugiej żony Elżbiety Kencówny. Był przyrodnim bratem Stanisława Antoniego. Po ukończeniu studiów na Akademii Krakowskiej uzyskał w 1709 roku doktorat z filozofii, co stanowiło istotny krok w jego karierze.
W latach 1709–1711 studiował medycynę we włoskiej Padwie, gdzie zdobył drugi doktorat, tym razem w tej dziedzinie. Swoją edukację kontynuował w Rzymie w latach 1711–1719, gdzie odbywał praktykę w zakresie anatomii oraz chirurgii w Szpitalu św. Ducha, a po powrocie do Krakowa w 1723 roku otrzymał godność archiprezbitera kościoła mariackiego i przyjął święcenia kapłańskie.
Rok 1726 przyniósł mu tytuł kanonika krakowskiego, co stało się początkiem jego kariery kościelnej oraz medycznej. Wkrótce po tym uzyskał również tytuł kanonika sandomierskiego, a także objął stanowisko proboszcza w Popradzie na Spiszu. Rok 1727 to czas, w którym zdobył doktorat z teologii, a jednocześnie kontynuował praktykę lekarską, będąc lekarzem zarówno magnaterii, jak i biedoty.
Wspierał działania w Arcybractwie Miłosierdzia, a w 1729 roku został jego starszym. W latach 1731–1760, z ramienia kapituły, nadzorował prace wykonane w katedrze wawelskiej, prowadzone zgodnie z projektem Franciszka Placidiego. W latach 1750–1753 dobudował zachodnią kruchtę kościoła mariackiego, również według planów Placidiego.
Był fundatorem polichromii do kościoła mariackiego, zlecił ich wykonanie Andrzejowi Radwańskiemu, oraz wspierał budowę barokowych ołtarzy, zatrudniając do namalowania obrazów takich artystów jak Łukasz Orłowski i Dominik Estreicher. Wzmocnił skarbiec kościoła, a w 1761 roku planował zastąpienie Ołtarza Wita Stwosza nowym w stylu barokowym.
W 1757 roku zainicjował odbudowę Wikarówki, a na zlecenie biskupów krakowskich wizytował lokalne szpitale, m.in. Szpital św. Ducha w 1738 roku. Rozpoczął również budowę Szpitala św. Łazarza, mającego na celu pomoc najuboższym. 20 kwietnia 1758 roku ofiarował Radzie Miejskiej swój księgozbiór, co pozwoliło na utworzenie w Krakowie biblioteki publicznej.
W 1748 roku wybito medal na jego cześć, a po swojej śmierci został pochowany na cmentarzu przy kościele mariackim. Przy wejściu do prezbiterium kościoła zachował się nagrobek wykonany z czarnego marmuru dębnickiego, który upamiętnia jego znaczącą postać w historii Krakowa.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Jerzy Langman | Stanisław Fogelweder | Andrzej Pankowicz | Józef Gorzelany | Andrzej Dobrzyński | Jan Tyranowski | Piotr Sadkiewicz | Stanisław Sokołowski (kaznodzieja) | Władysław Mitkowski (1619-1661) | Hieronim Wielogłowski | Stanisław Biegański (pijar) | Franciszek Żak | Marek Saj | Jerzy Laudamus | Jonatan Eibeschütz | Zygmunt Janicki | Kazimierz (święty) | Jan Hause | Antoni Mruk | Józef KrzemieńskiOceń: Jacek Augustyn Łopacki